CO2 -afvang en -opslag nu voorbereiden voor grote milieuwinst later
23 maart 2007
CO2-afvang en -opslag kan een grote bijdrage leveren aan CO2-reductie
in Nederland. Halverwege deze eeuw kan 80 tot 110 miljoen ton CO2 per
jaar worden vermeden in de sectoren energie, industrie en transport,
ofwel de helft van de huidige CO2-uitstoot. En dat tegen aanvaardbare
kosten, zo blijkt uit onderzoek van Kay Damen. Damen promoveert op 28
maart de Universiteit Utrecht.
Om dergelijke CO2-emissiereducties te realiseren, is een heldere en
internationaal georiënteerde visie en overbruggingsstrategie nodig,
zodat de opslagcapaciteit die de komende decennia vrijkomt
daadwerkelijk kan worden gebruikt voor CO2-opslag, stelt promovendus
Damen. Hij onderzocht de technische mogelijkheden, kosten en risico's
van CO2-afvang, -transport en ondergrondse opslag.
Elektriciteit grootste potentieel
In 2020 zou 15 miljoen ton CO2 per jaar kunnen worden vermeden door
CO2 af te vangen bij de nieuw te bouwen kolengestookte
elektriciteitscentrales. Bovendien kunnen bestaande
poederkoolcentrales alsnog worden uitgerust met
CO2-afvanginstallaties, hoewel de kosten relatief hoog zijn. In 2050
is het reductiepotentieel geschat op 60 tot 84 miljoen ton CO2 per
jaar, voor een scenario waarin de elektriciteitsproductie verdubbelt.
Door CO2 af te vangen bij industriële processen kan nog eens 16
miljoen ton CO2 per jaar worden vermeden. Als auto's bovendien gaan
rijden op waterstof of synthetische diesel uit fossiele brandstoffen
gecombineerd met CO2-afvang, dan zou dit op termijn meer dan 10
miljoen ton CO2-uitstoot per jaar kunnen schelen. Voor de productie
van waterstof in de transportsector onderzocht Damen de rendementen en
kosten van decentrale membraanreformers. Deze nieuwe technologie maakt
het mogelijk om tegen relatief lage kosten CO2 af te vangen.
CO2 transport en opslag
Damen berekende de kosten van de pijpleidingen die nodig zijn om de
afgevangen CO2 te kunnen vervoeren naar ondergrondse opslagreservoirs.
Gasvelden zijn, naast diepgelegen zoute aquifers en kolenlagen, de
meest geschikte reservoirs voor CO2-opslag in Nederland. De capaciteit
die beschikbaar komt voor CO2-opslag kan echter worden beperkt door
een reeks van geologische factoren, waaronder het risico van
CO2-lekkage via putten en breuken. Hoewel de mechanismen van
CO2-lekkage bekend zijn, is het kwantificeren van de risico's nog een
uitdaging. Daarnaast kan CO2-opslag gaan concurreren met ondergrondse
opslag van aardgas, met name als Nederland zich ontwikkelt tot een
internationale gas `rotonde'. Indien Nederland maximaal in moet zetten
op CO2-afvang en -opslag zullen op termijn een van de mogelijke
`mega-opslagreservoirs' vrij moeten komen, bijvoorbeeld het Groningen
gasveld of grote structuren in het Britse of Noorse deel van de
Noordzee.
Het promotieonderzoek `System analyses of transition routes to
advanced fossil fuel utilisation with CO2 capture and storage' maakt
onderdeel uit van het programma `Transition to sustainable use of
fossil fuels' dat wordt gefinancierd door het NWO/SenterNovem
Stimuleringsprogramma Energieonderzoek. Het programma streeft naar
ontwikkeling van bèta-/gammakennis voor de transitie naar een duurzame
energievoorziening.
..............................
Nadere informatie voor de pers,
Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek