Den Haag, 21 maart 2007
Bijdrage van het lid Bouchibti (PvdA) aan de plenaire behandeling van de Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding (30 145)
(GESPROKEN WOORD GELDT)
Voorzitter,
Als je aan getrouwde mensen vraagt wat is de mooiste dag in je leven. Zullen de meeste mensen antwoorden, de dag dat ik trouwde. Het huwelijk is volgens de van Dale een wettelijk geregelde verbintenis tot het samenleven van een man en een vrouw. De van Dale moet natuurlijk wel nog even aangepast worden! Er zou moeten staan: een verbintenis tussen twee mensen!!!
Trouwen is een bijzondere aangelegenheid, maar kan eindigen in een lastig en pijnlijk conflict. Vooral kinderen worden de dupe als ouders het niet eens kunnen worden.
Mijn oud collega Ella Kalsbeek schreef in 2004 in de notitie over ouderschap en scheiding het volgende: ''Bij een echtscheiding moet het belang van het kind voorop staan, vindt de PvdA. Scheiden kan niet zomaar. Ouders moeten weten dat ouderschap altijd doorgaat en dat zij hiervoor gezamenlijk verantwoordelijk zijn. Eerst moeten ze goed nadenken over de consequenties van de scheiding voor hun kinderen."
Voorzitter, dit wetsvoorstel voorziet in de wensen die mijn partij voor ogen heeft.
In de wet staat dat het ouderschapsplan verplicht is. Als een echtpaar gaat scheiden dan
Zijn ze verplicht eerst samen een ouderschapsplan op te stellen. Daarin leggen ze bijvoorbeeld vast hoe ze zorg, omgang en informatie-uitwisseling na de scheiding zullen regelen.
Voorzitter, wat mijn fractie niet wenselijk acht is dat een van de ouders dit ouderschapsplan misbruikt om de ander te dwarsbomen. Het mag niet zo zijn dat door dit plan de ene ouder de ander tegen kan houden! Want wat als het plan maar een handtekening telt? Omdat bijvoorbeeld een van de ouders tegenwerkt? Mag de ouder dan toch voor de rechter verschijnen?
Partijen moeten ' een serieuze poging doen', schrijft de minister, maar wat is dat?
Hoe werkt dit in de praktijk, ik zou dit graag van de minister willen horen.
Voorzitter, in de wet staat ook dat de zogenaamde flitsscheiding wordt afgeschaft. Mensen kunnen niet meer zonder tussenkomst van de rechter hun huwelijk beëindigen. Ik begrijp dat de flitsscheiding in het buitenland niet erkend wordt en dat daarom is overgegaan tot deze wijziging. Daar zijn we het mee eens.
Maar de flitsscheiding heeft wel aangetoond dat bij mensen de behoefte is tot beëindigen van een huwelijk zonder tussenkomst van de rechter.
Want waarom naar de rechter als er geen conflict is?
Daarom vindt mijn fractie het bijzonder jammer dat dit wetsvoorstel geen alternatief biedt. Ik zou graag van de minister een toezegging willen hebben om de administratieve scheiding mogelijk te maken. Sterker nog, ik wil graag dat de minister wetgeving in voorbereiding neemt die dat mogelijk maakt. Graag die toezegging.
Waarom moet een rechter tussen personen komen als er geen sprake is van een conflict en het belang van kinderen niet in het geding is.
Een ander onduidelijk punt is het volgende:
In de wet staat dat de rechter een curator kan aanwijzen. De curator moet de belangen van het kind behartigen. Wie is deze curator? En wanneer komt deze curator in beeld? Kan een opa of een oma ook aangewezen worden als curator? Of kan een opa of oma om benoeming van een curator vragen. Zo ja, bij wie? En wanneer bepaalt de rechter dat een curator benoemd moet wordt?
Verder zegt de minister in zijn memorie van toelichting dat de jeugdzorg op tijd en op maat assistentie moet leveren. Ik vind dit een waanzinnig goed plan. Maar wat betekent dit nou echt in de praktijk?
Voorzitter, we hebben straks een mooie wet, maar toch ik zie dat een kwart van de uitwonende ouders, vaak de vader, het kind of de kinderen niet mag zien? En heeft de minister nagedacht over de rol van de grootouders? Ook zij worden vaak buitengesloten als er tussen ouders sprake is van een conflict. Ook zij zijn slachtoffer in deze situatie.
De grootouders en kinderen willen contact met elkaar houden, maar staan vaak machteloos en dit kan zorgen voor hartverscheurende taferelen!
Heeft de minister ook aan hen gedacht? Daar staat wel iets over in de wet, maar kan de minister nog eens toelichten hoe deze wet in zo'n concrete situatie verbetering kan brengen.
Voorzitter, bij onwil zijn er genoeg sancties. Je kunt een onwillige ouder opsluiten of een dwangsom opleggen. Ook kan de politie kinderen weg laten halen. Aan mogelijkheden ontbreekt het niet.
Zoals de minister misschien weet zijn er op verschillende plekken in Nederland omgangshuizen waar de ouder onder toezicht zijn kind kan ontmoeten. Als zo'n huis er niet zou zijn, zou het contact niet tot stand kunnen komen. Ik weet niet hoeveel omgangshuizen er zijn, maar ze voorzien zeer in een behoefte. Weet de minister dit wel? Want volgens mij kunnen er nog veel meer bij!
In artikel 247 in de wet staat verder dat de ouder de band van het kind met de andere ouder moet bevorderen. Op papier staat het mooi geschreven maar in de praktijk gebeurt het nog te vaak dat een van de ouders en dit is vaak de vader en daarnaast ook opa's en oma''s het recht wordt ontnomen om hun kind of kleinkind te zien.
Voorzitter ik wil graag van de minister weten hoe in deze soms schrijnende situaties in zijn beleving feitelijke veranderingen worden aangebracht na aanname van deze wet. Wat daar is toch waar we het allemaal voor doen.
Met vriendelijke groet,
Chantal Linnemann
Secretaresse Voorlichting
Tweede Kamer-fractie Partij van de Arbeid
Plein 2
K 117
Postbus 20018
2500 EA Den Haag
Tel: 070 318 2694
Fax: 070 318 2800
c.linnemann@tweedekamer.nl
Partij van de Arbeid