Partij van de Arbeid

Speech Han Noten.

17-02-2007 01:00

Han Noten, PvdA-lijsttrekker voor de Eerste Kamer, gaf met zijn speech het startsein voor de campagne voor de Provinciale Staten verkiezingen: 'We gaan laten zien dat we een levende partij zijn die overloopt van de idealen, maar ook een partij die moed heeft die idealen wáár te maken.'

Han Noten: 'Ik verheug me er niet op elk wetsvoorstel van het kabinet dat ik zo graag wil met een minderheid te moeten verdedigen. Bij een stabiel kabinet hoort een stabiele Eerste Kamer. Schenk mij die en laten we een goede campagne maken. Het wordt een feestelijke campagne, die verkiezingen op 7 maart gaan we winnen. Het kan zijn dat u me nog niet gelooft, maar het is écht waar! We gaan laten zien dat we een levende partij zijn die overloopt van de idealen, maar ook een partij die moed heeft die idealen wáár te maken, stap voor stap, de schaamte voorbij. Het is mij een eer die idealen met u waar te maken.

In 1894 zijn we hier opgericht. Dus: welkom thuis. Het is de stad van Thorbecke, de stad van Herman Brood, maar ook onze stad. Hier hebben we onze eerste fundamentele keuze gemaakt, de kernvraag die ons sinds 1894 bezighoudt: doen we mee, of staan we aan de kant en vinden we er iets van. Roepen we alleen maar dat het beter kan. Ik geloof niet in staatssocialisme. En mijn partij ook niet!

Ik hou niet van idealen die alleen bij woorden blijven. Idealen krijgen betekenis als je de moed hebt om ze waar te maken. Stapje voor stapje. Dan bereik je iets. Ik ben een socialist, maar ook een democraat. We hebben anderen nodig om onze idealen waar te maken! Ga niet wachten op een absolute meerderheid. Wil ik een land, een partij met een absolute meerderheid die haar wil op wil leggen aan een minderheid.

Congres, ik wil dat niet. Ik wil de pijn van de compromissen! Dat politiek bestuur er is voor alle Nederlanders. Dat de stem wordt gehoord van álle Nederlanders! Begrijp me goed, ik hou niet van compromissen. Zeker niet gezien mijn vakbondsverleden. Maar ik haat politiek die bij woorden blijft, belijdenispolitiek. Mensen die niet in discussie willen met de omgeving moeten blijven zitten waar ze horen: aan de kant.

Ik ga voor de kracht, misschien wel de naïviteit van de paradox om te blijven dromen van het onmogelijke en dat met de beide benen op de grond.