Gemeente Meppel
Postbus 501
7940 AM Meppel
Stadhuis Grote Oever 26
tel. (0522) 850500
Nieuwjaarstoespraak 2007 (2-1-2007)
De Burgemeester van Meppel, de heer Mr. Joh.C. Westmaas, heeft 2
januari 2007 zijn nieuwjaarsrede uitgesproken tijdens de receptie van
de Raad en Burgemeester & Wethouders in Schouwburg Ogterop:
"Het begin van het jaar is het moment voor goede voornemens, voor een
vooruitblik. Dat geldt voor gewone mensen, zoals wij. Voor de overheid
geldt dat natuurlijk niet. De overheid regeert en ziet van nature
vooruit. Het hele jaar. Soms lijkt de overheid gefixeerd op het
nieuwe, het andere. Het oer-Nederlandse gezegde: Doe maar gewoon ...
kan toch niet van toepassing zijn op de vele hoogdravende discussies
over verre horizonten. Blijkbaar is de toekomst vaak interessanter dan
het heden. Het ideaal is nog te maken. We zijn beter in plannen, dan
in uitvoeren en beheren.
Gelukkig heeft de Gemeenteraad van Meppel het afgelopen jaar ingestemd
met een uitvoeringsprogramma. Dat getuigt van gezond zelfvertrouwen.
De titel van het programma bewijst dat nog eens extra. Mee(r) doen met
Meppel. Dat betekent dat het wel goed zit met onze gemeente. De basis
is prima en we kunnen er samen alleen maar meer van maken. Een
gemeente waar we ons thuis voelen, een gemeente die ons, maar ook
anderen veel te bieden heeft. Dat durven we best uit te dragen. Wij
vinden onze gemeente de moeite waard. Wij willen vooruit denken. Wij
willen mensen die dat nodig hebben ondersteuning geven en iedereen
laten leven in zoveel mogelijk veiligheid. Een gemeente waarin de
mening van iedereen ook telt. Een gemeente waarin keuzes worden
gemaakt. Een gemeente die wil presteren om welzijn en welvaart voor -
maar ook met - haar inwoners ook in de toekomst te realiseren.
Daar zullen we samen aan werken. Of we dat samen gaan doen, daar
twijfel ik niet aan. We doen dat immers al sinds mensenheugenis. Het
zorgen voor een samenleving zit ons in de genen. Het is onze manier om
ook moeilijke tijden te overleven. Weten dat we er samen voor staan.
Weten dat we er samen altijd weer uitkomen. Dat is ook het afgelopen
jaar gebleken. Natuurlijk er waren tegenstellingen in belangen,
verschillen van mening, moeilijkheden, zakelijk en privé, maar we
hebben steeds kunnen leven, werken en wonen vanuit de overtuiging dat
we veel gemeen hebben en dat we samen voor Meppel staan. Dat durven we
ook uit te stralen op belangrijke momenten in het leven. Laten we dit
jaar die menselijke warmte nog eens wat vaker tonen! De samenleving
heeft er altijd nood aan. En weet u: aandacht is een cadeautje dat u
en ik altijd bij ons hebben.
Met u wil ik even terugkijken op het jaar 2006 om vandaar met u
spreken over wat we van elkaar mogen verwachten; op welke houding en
welk gedrag we elkaar kunnen aanspreken in 2007.
Wat waren de dingen die ons bezighielden het afgelopen jaar, oftewel
wat waren de krantenkoppen over Meppel in 2006?
U herinnert zich net als ik
de grote plannen:
-Het Vledder
-Kromme Elleboog
-Nieuwveense Landen
de strijdpunten:
-Stad en Esch
-Heijmans
de bijna onoplosbare problemen
-Randweg - Rondweg (zuidelijke ontsluitingsweg)
-Berggierslanden (de modderige en donkere toegang)
-de toegang tot Danninge Erve Zuid
-kunstgrassportvelden
-De Schalle
-de woonschepen
-de plaats van het beeld van de stadsomroeper op De Wheem
de instellingen die nu eens positief, dan eens minder vrolijk werden
belicht:
-ziekenhuis
-cultureel centrum
-college(vorming)
de natuurverschijnselen
-de te hete, te natte en te lange zomer
-schimmel in het gemeentearchief
-luchtkwaliteit.
Maar 2006 was vooral het jaar van de vrijwilligers. Overal werden zij
geprezen en nog meer gevraagd, met klem, met nadruk, met noodkreten.
Gelukkig verschenen ze in veel gevallen, nog net op tijd. Wat zou er
zonder deze steunpilaren van de samenleving van ons worden. Ja,
Wethouder Van Dijk, zonder vrijwilligers geen sport, geen cultuur,
heel wat minder toerisme en inzet voor het onderwijs. Sorry Wethouder
Boumans, geen monumentale gevels, geen extra investeringen van de ware
liefhebbers van onze stad. Excuseer me Wethouder Scheele, maar weg is
uw welzijn met de menselijke maat. Neen de gemeentelijke overheid kan
het niet alleen.
We hebben u allen â inwoners van de gemeente â nodig. U die welbewust
hebt gekozen voor wonen of blijven wonen in deze gemeente. Wij
verwachten van u dat u kiest voor uw stad, uw dorp, uw buurtschap, uw
straat. Dat u zich daarin ook verantwoordelijk voelt voor de ander,
zoals u dat ook van de ander verwacht en mag verwachten.
Wij koesteren al onze vrijwilligers. Meppel is van een ideaal formaat.
We kennen elkaar en voelen ons met elkaar verbonden als in een dorp.
Maar er is meer, er is die typisch stadse vrijheidsdrang, die
parmantige eigenwijsheid, die ruimte geeft aan ondernemende geesten.
Aan mensen die zich willen onderscheiden. Aan initiatieven die net
even anders zijn, die kleur geven aan ons bestaan. Die onze gemeente
aantrekkelijk maken voor anderen, maar natuurlijk in de eerste plaats
voor onszelf, de inwoners. Die inwoners kunnen zoveel zelf, zijn zo
positief overtuigd van zichzelf dat ze eigenlijk een gemeentelijke
overheid op afroep nodig hebben.
De gemeentelijke overheid heeft in onze tijd toch al een rol die
enkele generaties geleden was voorbehouden aan kerk en onderwijs. Of
aan de dorpsdokter en de notaris. De te raadplegen wijze.
Gelukkig hebben we over wijsheid tegenwoordig allemaal een eigen
mening. Ik geef u er een paar.
De gemeente mag en moet een voorbeeld voor ons allen zijn. Maar
bestuurders ook weer niet belerend. De overheid moet vooral ook
menselijk zijn. Maar weer geen mens van vlees en bloed. De overheid
mag immers geen fouten maken. Maar mag ook niet te perfect zijn en
zeker niet moraliseren. Ze moet dicht bij ons - mensen - staan. Als we
het moeilijk hebben, als we feest vieren. In dat laatste geval graag
met een kleine geldelijke bijdrage.
De overheid moet regels stellen, maar niet te streng handhaven, of
juist strenger! We willen niet te veel regels. We willen dat de regels
eindelijk eens worden nageleefd. Controle willen we. Maar niet teveel
natuurlijk. En vooral niet onterecht.
Lees krantenkoppen, beschouw alle crises van het afgelopen jaar nog
eens achteraf. Waar gaat het om? Vertrouwen we elkaar uiteindelijk
wel? Geven we elkaar wel genoeg ruimte? Zijn we misschien bang voor
elkaar? Maar we kennen elkaar toch, zou je zeggen? We weten alles van
onze goede en slechte eigenschappen. Waarom willen we dan tijd
verliezen met strijd, wantrouwen, naijver? Als we al die energie eens
zouden inzetten voor onze buren, voor de stad, de gemeente. Dat zou
toch iedereen en daarmee onszelf ten goede komen.
Waarom gunnen we elkaar, onszelf, dat goede leven niet? We hebben een
mooie stad, we leven in een fraai landschap, in relatieve rijkdom. We
beschikken over hulpmiddelen en voorzieningen als nooit tevoren.
Waarom genieten we er dan zo weinig van? We willen natuurlijk niet
zelfgenoegzaam zijn. Er zijn per slot van rekening altijd anderen die
het minder hebben dan wij. Anderen die onze steun verdienen. Geen
discussie nodig: die kunnen we zo helpen. Die mentaliteit is toch de
onze. Dat zeggen we tenminste altijd. Aanpakken, de noden lenigen, de
behoeftigen helpen. Waar wachten we nog op?
Zijn we verlegen? Aarzelen we uit schaamte? Zo geremd zijn we anders
toch ook niet? Wat is er mis met onze plannen. We willen uitdragen dat
we een mooie stad hebben. B&W en Raad hebben vastgesteld dat het ons
aan weinig ontbreekt. Dat we trots mogen zijn op wat we hebben. Dat
het hier en daar nog wat mag worden opgepoetst, maar dat het eigenlijk
dik in orde is.
Dat we dit moois maar eens moeten gaan delen met anderen. Dat is pas
democratisch! En nog economisch ook, want toekomstige generaties
zullen ook aan het werk moeten kunnen. Niet in grote industrie. Dat
hebben we lang gehoopt en gedacht. Maar die tijd is voorbij. Industrie
op grote schaal breidt zich in West Europa niet uit. Wat we hebben en
krijgen aan nieuwe industrie moeten we koesteren. Diensten hebben de
toekomst. Voor particulieren en bedrijven. Gezondheidszorg is niet
voor niets verreweg de grootste werkgever in onze regio. Onze fraaie
omgeving is perfect ontsloten. Het is hier prima toeven. Onze omgeving
werkt mee. Onze buren hebben het ook prima voor elkaar. Meppel is geen
eiland. Gelukkig niet. Laten we elkaar versterken. Afstanden tellen
niet in Nederland. Waarom zouden we elkaars kwaliteiten niet delen?
Prachtige stadjes aan de voormalige Zuiderzee, mooie dorpen in Drenthe
en Overijssel, bossen, meren, heide, natuur en open landbouwgebieden.
We zijn bevoorrecht en dat weten we.
Wat kunnen we onze omgeving bieden? Generaties lang komen ze al bij
ons. Vanzelfsprekend. Voor winkels, de markt, het ziekenhuis, het
NS-station. Zonder onze goede buren zouden we niet kunnen bestaan.
Wij willen leven in die menselijke maat. In zo'n overzichtelijke
wereld. Waar we elkaar groeten, waar we een praatje kunnen maken op
straat. Ach, af en toe willen we die grote wereld. Amsterdam in
Meppel?
Leuk voor een paar dagen misschien, maar ook in een wereldstad bestaan
verschillende dorpen.
Wandel door het centrum van uw stad en tel uw zegeningen. Die
persoonlijke aandacht. Fiets door de omgeving en geniet van uw
uitzicht. Van al die gratis extra's waar we nooit bij stilstaan.
Beleef uw vrijheid. Vergeet die kleine ergernissen en draai het eens
om. Tel alle positieve zaken eens op. Daar hoeft het niet eens mooi
weer voor te zijn. Uw medemensen zijn door de bank genomen zo beroerd
nog niet. Relax, met tijd voor elkaar. Ze staan u absoluut niet naar
het leven. Als je het vraagt, staan ze klaar om je te helpen. Vaak
steken ze zelfs ongevraagd een handje bij.
Willen we Meppel eigenlijk wel uitbreiden? Willen we al die toeristen
wel? Jawel, maar dan wel in een groeitempo en omvang dat de waarden
en kwaliteiten van onze gemeente niet doet verliezen. Groei is nodig
om onze samenleving aan de draai te houden. Om voorzieningen op peil
te kunnen houden. Om jongeren ook hier een toekomst te kunnen bieden.
Om nieuwe ideeën te kunnen verwelkomen. Kijken we naar de regio, dan
kunnen we dat. Zwolle, Ommen, Kampen, Steenwijk doen als wij. Wij
plukken samen de vruchten van een jarenlange beheerste groei. Van een
voortdurend versterken van de eigen structuur. Van een redelijk
constante groei. Zelfs het noorden, waar het in het verleden soms
moeilijk was, heeft nu prima groeipolen.
Om onze samenleving prettig te houden is het tempo aangepast aan het
door ons gewenste tempo. Neen, Meppel heeft geen universiteit, geen
enorm grote schaal, maar zijn steden van ons formaat niet de
prettigste plaatsen om te wonen? De vaststelling van vorige week dat
wij met onze werkwijze de meest dynamische gemeente van Drenthe zijn;
én de onderscheiding als meest mkb vriendelijke gemeente in Drenthe
geven aan dat wij met onze gemeente op het goede spoor zitten.
Voor dit jaar mogen we van elkaar verwachten dat we extra input aan
onze samenleving zullen geven: met ideeën, maar vooral samen, met
andere mensen. Integratie is ook in een kleinere gemeenschap best
mogelijk. Misschien zelfs wel iets gemakkelijker. Als die gemeenschap
iedereen er maar bij wil en kan betrekken. Om de hoek wil kijken of
anderen de moderne tijd wel bij kunnen benen. Veel zorg om ouderen,
zieken en anderen waarvan we soms bang zijn dat ze het niet redden.
Respecteer de leefwijze, de keuzes en het denken van anderen.
Wij kunnen niet gelijktijdig ook nog het leven van anderen leven. Dat
mag en kan de overheid niet, maar ook wijzelf zullen vast moeten
stellen dat dat niet veel vreugde brengt. Integratie is namelijk niet
zomaar onze norm opleggen aan de ander, maar is juist ook luisteren
naar de ander, naar zijn waarden en zijn normen. Om vanuit die kennis
elkaar bij de hand te nemen om een begaanbare weg voor iedereen in
deze samenleving te zoeken. Verdraagzaamheid is een groot goed,
bepaalt mee de kwaliteit van de samenleving. Elkaar ruimte geven,
geeft de kans dat de hele gemeenschap daarmee stapjes vooruit kan
zetten. Stimuleren, vrijheid geven, niet gemakkelijk, maar daarom niet
minder nodig. Niet teveel angst voor het nieuwe. Voor het verlaten van
het oude. Veel daarvan is niet meer dan een gewoonte. Die kun je
veranderen.
Laten we daar het komende jaar eens aan besteden. Oud inruilen voor
nieuw.
Ga eens op ontdekkingsreis in uw eigen omgeving. Meldt uw
ontdekkingen, leer ons uit uw waarnemingen. Laten we het samen nog
leuker maken. Aandacht en onderhoud, fraai oppoetsen, glimmende
juweeltjes zullen we zien: oude meesters komen onder het stof vandaan.
Ze verdienen het. Meppel verdient het dat we er meer van maken, samen.
Met het enthousiasme dat we als Meppel kunnen en willen uitstralen
wordt deze gemeente als vanzelf een voorbeeld voor anderen als het
gaat om het aan de gang houden van economische groei enerzijds en
welvaart en welzijn van mensen anderzijds. Geloof in eigen kunnen,
keuzes makend en ons ten volle bewust van onze omgeving Als we die
houding keer op keer bekronen met klinkende resultaten voor inwoner
en ondernemer, dat moet dat aanstekelijk werken voor hen die nu nog
afwachtend aan de kant staan.
Kansen geven, aan onszelf, dat is misschien nog wel moeilijker dan het
geven van kansen aan anderen. Kansen geven om zelf bij te dragen aan
de gemeenschap om de samenleving te verbeteren. Dat vraagt
creativiteit en veel positieve energie. Dat wens ik u toe. Laten we
samen meer maken van Meppel in het jaar 2007.
Namens het gemeentebestuur wens ik u een gelukkig, een gezond,
succesvol en voorspoedig 2007."