Partij van de Arbeid
PvdA-persbericht
Den Haag, 19 november 2006
Speech Wouter Bos Arenabijeenkomst
Gesproken woord geldt-
Beste mensen,
Er is maar één reden waarom we hier vanavond, op deze zondagavond, bij elkaar zijn:
en dat is om er voor te zorgen dat het kabinet van CDA en VVD aanstaande woensdag naar huis wordt gestuurd.
Woensdag gaat het echt ergens over: wordt Nederland socialer en rechtvaardiger of denderen we door op de verkeerde weg?
Krijgen we meer van hetzelfde of gaan we voor een sterker, socialer en respectvoller Nederland?
Ik kies voor dat laatste.
Ik heb de Nederlandse kiezer afgelopen donderdag een contract voorgelegd met 7 doelstellingen die de PvdA wil realiseren in een nieuw kabinet.
Kleinere verschillen tussen arm en rijk
Meer geld voor de verpleeghuiszorg
Meer mensen aan het werk, juist ook de mensen die dat niet op eigen kracht redden
Een harde aanpak van fraude, asociaal gedrag, discriminatie en intimidatie
Investeren in schone energie
Een streng maar ook rechtvaardig asielbeleid, inclusief een generaal pardon
En dat we van 140 probleemwijken 140 wijken willen maken.
Sterker nog, als die doelstellingen niet herkenbaar zijn in een nieuw regeerakkoord doet de PvdA gewoon niet mee.
En eigenlijk zijn die 7 doelstellingen ook gewoon 7 redenen om dit kabinet Balkenende woensdag naar huis te sturen, omdat het op al die punten de verkeerde kant opgaat.
Eén doelstelling staat vanavond centraal.
Het gaat dan om het omvormen van de 140 probleemwijken tot 140 prachtwijken.
De hele politiek had in 2002 zijn mond vol over de aanpak van de probleemwijken.
Maar waarom is het nu zo stil?
Zijn die problemen plots opgelost?
Nee. Op veel plekken in veel wijken is het ondanks hard werkende wethouders nog steeds vijf voor twaalf.
En gaat een kabinet balkenende-verdonk die problemen dan wel oplossen?
Nee.
Het zal de problemen verergeren.
Kijk naar de verkiezingsprogramma's.
Weer bezuinigingen op stadsvernieuwing.
Veel retoriek over dubbele paspoorten en burka's maar weinig concrete maatregelen om veel grotere problemen in die wijken aan te pakken.
En een minister president die geen millimeter afstand neemt van het beleid van Verdonk van de afgelopen jaren, zelfs het advies van zijn mentor Lubbers om te ontverdonken in de wind slaat.
Wat dat betekent hebben we de afgelopen jaren gezien.
Veel heftige discussies maar weinig resultaten.
Dat wil zeggen, wel degelijk resultaten maar niet de resultaten die we nodig hebben.
Meer radicalisering onder moslim jongeren
Meer emigratie van succesvolle allochtonen
Meer segregatie, meer witte en zwarte wijken, witte en zwarte scholen
Meer onderling onbegrip tussen bevolkingsgroepen.
Minister Verdonk is geen minister van integratie geweest maar een minister van segregatie. En haar minister president ziet tot en met vandaag geen enkele reden om daar afstand van te nemen. Als hij het niet doet, moet de kiezer het maar doen!
Ik was dan ook ongelooflijk blij met de oproep van onze PvdA-wethouders uit de grote steden verspreid over het land.
Die waarschuwden met een vlammend en supergeëngageerd manifest wat voor sociale schade nog eens vier jaar Balkenende-Verdonk kan aanrichten.
Hun alarmerende kritiek op dit kabinet sloot naadloos aan bij wat minister Winsemius zei.
Hij was kennelijk geschrokken, nadat hij een kijkje had genomen achter de coulissen van dit kabinet.
Eerder schreef Winsemius, samen met Johan Cruyff, een boek met de titel Je gaat het pas zien, als je het doorhebt.
Hoe toepasselijk!
Want wat zei minister Winsemius bij het opruimen van de failliete boedel van zijn voorganger Dekker?
"In zo'n veertig Nederlandse probleemwijken dreigt de vlam in de pan te slaan. Allochtone jongeren ontsporen, er is sprake van een 'witte vlucht' en bevolkingsgroepen staan met de rug tegenover elkaar."
Winsemius heeft gelijk.
Het is vijf voor twaalf in veel oude stadswijken.
En dat geldt niet alleen voor de grote vier, nee dat speelt in veel meer steden.
Dordrecht, Den Helder, Nijmegen, noem ze maar op.
Als er ergens duidelijk wordt hoe nodig het is dat echt een breuk nodig is met het beleid van Balkenende en Verdonk, dan is het wel op het terrein van de toekomst van onze steden.
Daarom stel ik ik me ook zo vierkant achter de oproep van onze wethouders in de 50 grootste steden van Nederland.
Zij staan, zoals Ahmed dat altijd zo mooi zegt, 'met hun poten in de modder'.
Zij hebben de les van 2002 geleerd dat we problemen moeten benoemen. Niet om mensen tegen elkaar op te zetten maar om de problemen op te kunnen lossen.
Want laten we wel wezen, als het zo blijft dat we in de statistieken van criminaliteit, werkloosheid, overlast en terreurdreiging steevast meer autochtonen dan allochtonen tegenkomen, dan stevenen we in Nederland op een hele groot probleem af.
Zo groot dat het uiteindelijk kan ontaarden in Franse toestanden. Daar ben ik van overtuigd.
Zover is het nog niet, zover hoeft het ook niet te komen.
Het is een ontwrichtend proces en ik zal er alles aan doen om dat te keren.
In veel van die wijken zie je alle problemen samenkomen.
Rijk versus arm, autochtoon versus allochtoon, legaal versus illegaal, sociaal versus asociaal, kansrijk versus kansarm.
Dat zijn splijtende krachten die een buurt, maar ook een samenleving uit elkaar kunnen rukken.
Met als ultiem gevolg dat mensen niets meer met elkaar hebben en ook niet solidair met elkaar willen zijn, geen verantwoordelijkheid meer voor elkaar willen dragen.
Daarom is het zo belangrijk om van die probleemwijken prachtwijken te maken.
Gewoon omdat ik Nederland niet uit elkaar wil laten vallen.
Maar dat gaat ons alleen maar lukken als we lokaal en landelijk samen die problemen aanpakken.
Na maart zijn er in tal van steden wethouders en raadsleden bezig om Nederland sterker, socialer en respectvoller te maken.
Zij verdienen steun uit Den Haag, steun die ze nu nog niet hebben.
En het kan zo makkelijk en zo concreet.
Zo hebben we vandaag een plan gelanceerd, een taaloffensief waarmee we alle wachtlijsten bij taal- en inburgeringscursussen in 4 jaar weg kunnen werken.
Immers, als we in het huidige tempo doorgaan hebben we daar 20 jaar voor nodig
En die 20 jaar hebben we niet.
Of een plan om in gemengde steden en wijken het ontstaan van witte en zwarte scholen tegen te gaan.
Niet door de schoolstrijd opnieuw uit te vechten maar met hele simpele voorstellen zoals het op één en het zelfde moment inschrijven van leerlingen op school zodat we een eind maken aan de situatie dat witte ouders er wat sneller bij zijn, hun kind vroeg inschrijven op de -vaak bijzondere- school van hu keuze waardoor die scholen volstromen en de -vaak helaas wat latere- allochtone ouders als zij hun kind inschrijven voor een dichte deur komen te staan en hun kind dus wel naar de openbare school moeten sturen die daardoor stelselmatig verzwart.
Dat zijn de concrete plannen, die van onze probleemwijken prachtwijken maken waar mensen naar toe willen verhuizen in plaats van eruit weg te rennen.
In talloze gemeenten in ons land zijn wethouders en raadsleden bezig om wijken leefbaar te houden. Veilig, schoon, ongedeeld. Zonder armoede, werkloosheid, verloedering en falende integratie.
Ze kunnen dat doen omdat ze zich in maart 2006 door miljoenen mensen gesteund wisten.
Tot die mensen wil ik mij nu ook richten.
Ik weet dat velen van hen in maart voor het eerste PvdA gestemd hebben. Ook veel CDA-ers
Ook al zie je het niet of nauwelijks meer terug bij het CDA in de Kamer of het kabinet, er zijn veel CDAers in ht land die zich met ons zorgen maken over de toenemende verschillen en tegenstellingen in ons land. Velen denken met ons dat dat alleen maar erger zal worden onder een kabinet Balkenende-Verdonk.
Velen van hen hebben hun hele leven lang eerst KVP CHU of ARP gestemd, later CDA en het was misschien wel de eerste keer dat ze in maart op ons stemden.
Tegen al die sociale CDAers zeg ik: laten we na het economisch herstel nu ook sociaal herstel mogelijk maken.
Stem weer PvdA om een kabinet Balkenende-Verdonk onmogelijk te maken.
En ik durf die oproep te doen omdat ik zeker weet dat velen van hen met schaamte in de krant lezen dat de laatste jaren steeds meer mensen afhankelijk zijn geworden van voedselbanken of van de hulp van de kerken.
En tegelijkertijd Balkenende zelfgenoegzaam horen zeggen dat de armoede heus wel afneemt als het weer wat beter gaat met de economie.
Zij willen geen premier die armoede relativeert als iets wat gewoon wel of niet gebeurt maar er stelling tegen neemt, de vernedering begrijpt en zich voorneemt er in goede en in slechte tijden tegen te strijden.
Zij vinden dat het asielbeleid niet alleen streng, maar ook rechtvaardig en humaan moet zijn en zij vinden - net als wij - dat er een generaal pardon moet komen voor de groep asielzoekers die nog valt onder de oude wet. Een groep die hier al jaren volkomen ingeburgerd onderdeel uitmaakt van de gemeenschap in onze dorpen en steden.
Zij vinden dat goed rentmeesterschap inhoudt dat je onze kinderen en kleinkinderen niet achterlaat met een milieuschuld van heb ik jou daar, maar dat je de schepping in bruikleen hebt en er dus fatsoenlijk mee om moet gaan.
Zij vinden dat in de zorg de tevredenheid van het personeel en het belang van de patient centraal moet staan, niet de winst van de verzekeraar of de portemonnee van de klant. En dus zijn ze net als wij huiverig en bezorgd over hoe Balkenende de VVD rechts passeert met zijn pleidooi voor meer marktwerking.
Tegen al die sociale CDAers zeg ik: kies tegen een toekomst waarin de verschillen en de tegenstellingen tussen mensen nog groter worden. Waarin buurten en steden uiteenvallen, waarin we onze schouders ophalen over armoede en alle heil van de markt verwachten.
Kies voor een socialer Nederland waarin we de armoede bestrijden, een generaal pardon mogelijk maken, de zorg niet aan de markt toevertrouwen en de aarde schoner achterlaten voor onze kinderen en kleinkinderen.
Kies daarom Partij van de Arbeid.