GroenLinks

Geef alle moeders in de bijstand binnen een jaar nieuwe kansen

16 november 2006

GroenLinks wil dat alle alleenstaande moeders in de bijstand snel weer kunnen werken aan hun toekomst. Ze worden nu afgeschreven en leven in armoede, zo bevestigen vandaag het SCP en het CBS. De gemeenten moeten al deze vrouwen binnen een jaar een voorstel doen om mee te kunnen doen: van aanrecht naar baanrecht.

De armoede in Nederland is toegenomen, zo blijkt vandaag uit het armoedebericht van het SCP en het CBS. Vooral eenoudergezinnen hebben weinig inkomen: vier op de tien hebben een inkomen rond het minimum. Er zitten 90.000 alleenstaande moeders in de bijstand. Ze leven met hun kinderen in armoede en zonder perspectief. Van de 430.000 kinderen die leven in armoede, hebben velen een alleenstaande moeder in de bijstand. GroenLinks vindt deze situatie onaanvaardbaar. De gemeenten moeten al deze vrouwen een goed aanbod doen van scholing, werk, begeleiding en kinderopvang. Alleenstaande moeders mogen niet langer worden vrijgesteld van de sollicitatieplicht. Zeventig procent van hen wordt daar nu collectief van vrijgesteld. Daardoor worden zij feitelijk afgeschreven en aan hun lot overgelaten.

De negentigduizend moeders in de bijstand moeten recht krijgen op een baan en een beroepsopleiding. GroenLinks wil dat gemeenten hen een leren-en-werken contract aanbieden. Dat moet een contract op maat zijn, passend bij de ervaring, talenten en ambities van deze vrouwen. Alleenstaande moeders in de bijstand krijgen voorrang bij de kinderopvang. En de kinderopvang moet gratis zijn. GroenLinks wil dat alle 90.000 alleenstaande moeders binnen een jaar weer kunnen werken aan hun toekomst. De gemeenten moeten hen daar binnen een jaar een voorstel voor doen.

Wanneer deze vrouwen aan het werk gaan of scholing volgen, krijgen zij daarvoor ten minste het voltijds minimumloon. Dat kunnen zij in het voorstel van GroenLinks verdienen met een werkweek van 28 uur. GroenLinks zorgt voor een forse verlaging van de belasting op arbeid, zodat mensen eerder het minimumloon verdienen. Bovendien kunnen gemeenten hun budget voor de wet Werk en Bijstrand gebruiken om vrouwen een aanvulling op hun inkomen te geven, tot aan het minimumloon.

Dit voorstel is een zeer rendabele investering voor iedereen. De vrouwen kunnen zich weer ontwikkelen en meedoen. Daardoor zijn ze zelfstandig, doen ze geen beroep meer op een uitkering en kunnen ze hun bijdrage leveren op de arbeidsmarkt. En ze ontworstelen zichzelf en hun kinderen aan een leven in armoede.

Femke Halsema