Unicef
Atjeh: zonder angst naar school 14 november 2006, Banda Atjeh - In Atjeh op het Indonesische eiland Sumatra, steunt Unicef de Indonesische regering bij de herbouw van scholen die door de tsunami van 2004 en door aardbevingen die dit jaar plaatsvonden, zijn verwoest. In 2006 worden 20 scholen gebouwd en is de bouw van nog eens 74 scholen gepland. Ook de elfjarige Nanda krijgt straks les in een gloednieuw schoolgebouw.
Nanda voor zijn nieuwe school. Foto: Unicef/Anna K. Stechert Nanda voor zijn nieuwe school. Foto: Unicef/Anna K. Stechert
Nanda was met zijn ouders en broer thuis in Banda Atjeh, toen het noodlot toesloeg. "Ons huis begon te schudden en we renden naar buiten," vertelt hij. Toen ze op straat stonden en zich afvroegen wat er aan de hand was, kwamen mensen schreeuwend naar hen toe gerend. "Het water komt, het water komt!" Nanda en zijn familie zochten hun toevlucht tot een gebouw dat uit meerdere verdiepingen bestond en iedereen bad op een goede afloop. "Het water stroomde door de straten, maar het bereikte niet de tweede verdieping waarop wij zaten," zegt Nanda.
Dol op dansen
Toen ze eindelijk naar beneden durfden te komen en naar hun huis gingen kijken, bleek het volledig door de tsunami te zijn verwoest. Nanda en zijn familie verbleven een week lang bij vrienden. Daarna gingen ze in een tent wonen en een maand later verhuisden ze naar barakken in Bakoy, even buiten Banda Atjeh.
We zijn nu bijna twee jaar verder en Nanda woont er nog steeds. Het leven is moeilijk, maar hij maakt het goed. 's Middags gaat hij naar een kindercentrum van Unicef, om er met zijn vriendjes te spelen. Hij is dol op dansen en vorig jaar mocht hij meedoen aan een dansvoorstelling in Jakarta. Hij deed de Rapai, een traditionele dans op Atjeh.
Ibu Darmiana, het hoofd van de school van Nanda. Foto: Unicef/Anna K. Stechert Ibu Darmiana, het hoofd van de school van Nanda. Foto: Unicef/Anna K. Stechert
Elke morgen loopt Nanda twintig minuten naar school, of hij pakt de fiets. Die heeft hij vorig jaar van een hulporganisatie gekregen. Zijn school, de SDN Meunasah Teutong, was net hersteld van beschadigingen door diverse overstromingen, toen in 2004 de tsunami toesloeg. "Er zaten grote schuren in de muren, vloertegels lagen los en stukken van het dak waren naar beneden gekomen," vertelt schoolhoofd Ibu Darmiana. Ze meldde aan het ministerie van Onderwijs dat haar school beschadigd was, maar er gebeurde niets zodat de lessen in een onveilig gebouw moesten worden voortgezet. De leerlingen waren bang; elke keer als de aarde schudde renden ze in paniek weg en velen kwamen pas de volgende dag weer terug.
Instortingsgevaar
"Ik was heel bang," zegt Nanda. "Ik dacht dat het gebouw zou instorten met mij erin." In april van dit jaar konden de 185 leerlingen en acht onderwijzers eindelijk verhuizen naar een semi-permanent gebouw van Unicef. Intussen is ook de bouw van een permanente school begonnen. "Ik was blij dat we konden verhuizen," zegt Ibu Darmiana. "De school zou inderdaad zijn ingestort als we nog een maand langer hadden gewacht."
Iedereen verheugt zich op de nieuwe school. "Er zullen geen scheuren in zitten en hij zal veilig zijn," zegt Nanda. Hij hoopt dat er straks culturele lessen gegeven zullen worden, zodat hij meer kan leren over traditionele dansen.