Ingezonden persbericht


Persbericht week 37

WINNING HEARTS & MINDS?

De Nederlandse aanpak in Afghanistan

In de vijf jaar na 9/11 hebben de VS en bondgenoten in hun War on Terror twee regimes ten val gebracht. In Afghanistan en Irak hadden die missies alleen kans van slagen als de bevolking de inval zou steunen, zo werd gedacht. Dus is het belangrijk de steun van de bevolking te verkrijgen, voor, tijdens en na het winnen van de oorlog, door wederopbouwprojecten als de aanleg van scholen. 'Winning hearts and minds' werd een integraal onderdeel van de strijd. Utrechts Debatcentrum TUMULT organiseert een debat over deze aanpak op 12 september 2006, in de Lutherse Kerk, Hamburgerstraat 9, Utrecht. Aanvang 20.00 uur. Entree vrij. (Info en reserveren: 030-2332430/www.tumultdebat.nl).

In het forum o.a. Thea Hilhorst, hoogleraar Humanitaire hulp en wederopbouw Wageningen Universiteit en Researchcentrum (WUR), generaal-majoor Jouke Eikelboom, directeur operaties Ministerie van Defensie, Willem van de Put, directeur Healthnet-TPO, Sylvia Borren, directeur OxfamNovib en Henk Jan Ormel, lid Tweede Kamer CDA. Voorzitter is de journalist Chris van der Heijden.

Dit concept van civiel militaire samenwerking, is echter niet onomstreden. Het gevaar voor humanitaire organisaties is evident: als het onderscheid tussen diegenen die een oorlog voeren en diegenen die humanitaire hulp bieden onduidelijk wordt, lopen de humanitaire missies gevaar. Voorbeelden te over, helaas. Zo stak een woedende menigte in Kabul het hoofdkantoor van CARE International in brand na gewelddadig optreden van Amerikaanse troepen. Als dergelijke organisaties hun personeel geen veiligheid kunnen garanderen, vertrekken zij. Slachtoffer: de bevolking, die geen hulp meer ontvangt. Voorheen was er sprake van een heldere taakverdeling. Militairen houden zich bezig met stabiliteit en veiligheid, wederopbouw hoorde daar niet bij, daar was de civil society verantwoordelijk voor. Nu vindt er steeds meer vermenging van taken plaats. Hulpverleners in uniform. Is het draagvlak voor de vredesmissies onder de bevolking hierdoor toegenomen? En ook op moreel vlak kan je je afvragen of dit concept wel een goede ontwikkeling is: iedere burger heeft een fundamenteel recht op onpartijdige en ongebonden hulpverlening, ongeacht overtuiging of afkomst. Loopt dit fundamentele recht gevaar wanneer ontwikkelingsinstrumenten worden ingezet met het oog op militaire doelen? Een kliniek in ruil voor militaire inlichtingen in platte taal. Hoe zit het eigenlijk met dit fundamentele principe van onafhankelijke hulpverlening: is het achterhaald, of relevanter dan ooit? Wat zijn de gevolgen van deze aanpak voor burgers, militairen en NGO's in het veld? En: hoe zouden toekomstige vredesmissies er uit kunnen zien?

TUMULT & OxfamNovib, ICCO, HealthNet, ZOA Vluchtelingenzorg, Kerk in actie.



Ingezonden persbericht