Unicef
Ecuador: vulkaanuitbarsting zorgt voor trauma's 04 september 2006, New York - Duizenden kinderen en hun families hebben de afgelopen weken huis en haard moeten ontvluchten vanwege de uitbarsting van de Tungurahua-vulkaan. Lavastromen hebben grote delen van dorpen totaal weggevaagd. De omwonenden zijn allemaal opgevangen. Ze zijn gered, maar de angst zit er bij kinderen goed in. En het verdriet. Unicef biedt psychologische ondersteuning. "Zal ik ooit de lieve dieren nog zien die ik altijd verzorgde?"
Angel (10) maakt zich zorgen over z'n dieren. "Zonder water en eten gaan ze dood." Foto: Unicef Ecuador, 2006
Angel (10) maakt zich zorgen over z'n dieren. "Zonder water en eten gaan ze dood." Foto: Unicef Ecuador, 2006
De eerste schok is voorbij bij de kinderen in Centraal-Ecuador waar de vulkaan ligt. Het overgrote deel van de mensen is opgevangen in centra in de buurt. Maar of ze snel terug kunnen naar huis is de vraag.
Twee kinderen, twee drama's Angel Menendez (10) en Juanita Pitaxi (13) zitten alle twee in een opvangcentrum. Beiden hebben het moeilijk met de situatie. Al hun bezittingen zijn verwoest door de vulkaan. Allebei moeten ze proberen om te gaan met persoonlijk verlies. Angel mist de dieren die hij achter moest laten, Juanita probeert het verlies van haar opa te verwerken.
"'s Avonds kwam opa altijd blij thuis. Hij vertelde dan hoe mooi de gewassen er bij stonden. En hij rekende ons voor hoeveel maïs hij zou gaan oogsten", vertelt Juanita bedroefd. Toen de Tungurahua lava begon uit te spugen, wilde haar opa niet mee. "Hij wilde het huis niet verlaten." De oude man was niet te vermurwen. "Hij zei dat ie hier z'n hele leven had gewerkt met oma en dat hij niet wegwilde."
Angel heeft zijn opa nog, maar is even verdrietig en bang. "Hoe is het met m'n dieren?", vraagt hij zich bezorgd af. "Ik mis ze heel erg en weet niet of ik ze ooit nog zal zien. Ze hebben geen eten, geen drinken." Angel moest net als velen hals over kop het huis verlaten toen de grote uitbarsting, toch nog plotseling, plaats vond. "Het leek wel of er werd geschoten en ik dacht dat we levend zouden verbranden."
Juanita (13) verloor haar opa tijdens de uitbarsting van de Tungurahua. Foto: Unicef Ecuador, 2006 Juanita (13) verloor haar opa tijdens de uitbarsting van de Tungurahua. Foto: Unicef Ecuador, 2006
Unicef biedt psychologische steun Stuk voor stuk zijn het verhalen die een grote indruk maken op de nog jonge kinderen. Unicef heeft in korte tijd vele vrijwilligers getraind hoe ze deze kinderen psychisch kunnen begeleiden. Naast deze hulp, is er in de opvangcentra ook veel speelgoed en tekengerei aanwezig.
Speelgoed zorgt voor afleiding en vermaak. De meeste kinderen hebben niks mee kunnen nemen, omdat ze snel moesten vluchten voor de vuurzee. Tekenspullen zijn vooral belangrijk omdat tekenen een goede manier is om de gebeurtenissen van zich 'af te tekenen'.
Onzekere toekomst
De kinderen maken zich nog steeds veel zorgen. Komt er nog een nieuwe, grotere, uitbarsting? Kunnen we terug naar onze dorpen? Deze onzekerheid zal zeker nog een tijd duren, want experts vinden het te gevaarlijk voor de mensen om terug te keren. De kans op een nieuwe uitbarsting is nog altijd aanwezig. Totdat ze terug mogen keren worden ze opgevangen in de centra van onder andere Unicef.
Met dank aan Consuelo Carranza en Rafaela Barona