Oxfam novib

http://www.novib.nl/

Overheden verantwoordelijk voor water, onderwijs en gezondheidszorg

Publieke dienstverlening essentieel bij armoedebestrijding

Iedere dag sterven er wereldwijd 4.000 kinderen aan diarree en nog eens 2.000 aan andere ziektes als gevolg van vervuild drinkwater of gebrek aan sanitaire voorzieningen en elke dag laten 1.400 vrouwen het leven in het kraambed. Dagelijks gaan zo'n 100 miljoen kinderen, vooral meisjes, niet naar school. Deze cijfers geven aan dat essentiële sociale dienstverlening in ontwikkelingslanden sterk verbeterd moet worden. Zonder klaslokalen met onderwijzers, klinieken met verpleegkundigen, schoon drinkwater en betrouwbare toiletten, kan de wereld geen eind maken aan armoede. Daarbij is de rol van regeringen essentieel, omdat bedrijven, ngo's en andere particuliere initiatieven niet in staat zijn ervoor te zorgen dat arme mensen op grote schaal toegang krijgen tot deze diensten. Dit staat in een nieuw rapport van Oxfam International en WaterAid.

In het rapport 'In het publieke belang' pleiten Oxfam International en WaterAid ervoor dat regeringen van ontwikkelingslanden een groter deel van hun budgetten besteden om deze vitale dienstverlening op te bouwen voor hun burgers en dat rijke landen hen daarbij steunen met meer hulp die voor langere tijd wordt toegewezen.

'Het opbouwen van publieke diensten in arme landen is essentieel om een rechtvaardige wereld zonder armoede te bereiken' zegt algemeen directeur Sylvia Borren van Oxfam Novib. 'Waarin zou beter geïnvesteerd kunnen worden dan in de opleiding en de salarissen van onderwijzers en verpleegkundigen, of in de ontwikkeling van nationale drinkwatervoorziening en van sanitaire voorzieningen?'
Volgens Borren blijkt uit de cijfers duidelijk dat armoede sterk aan geslachtgerelateerd is. 'Vrouwen en meisjes vormen aan de ene kant het merendeel van de slachtoffers, terwijl ze anderzijds en zeker op het gebied van drinkwater en sanitair de zwaarste verantwoordelijkheden op hun schouders hebben. Daar zijn ze vaak dagelijks urenlang mee bezig.'

In het rapport worden rijke landen en de Wereldbank onder vuur genomen omdat ze het vermogen van regeringen van arme landen ondermijnen om publieke diensten te verlenen. In plaats daarvan dringen ze aan op weinig adequate projecten door de particuliere sector op de terreinen watervoorziening en gezondheidszorg. Volgens het rapport kan het bedrijfsleven best een rol spelen, net als liefdadigheidsinstellingen en religieuze groeperingen, maar kunnen ze de schaalgrootte niet realiseren die noodzakelijk is om alle burgers te bereiken, inclusief vrouwen en kinderen, minderheden en de allerarmsten.

In het rapport wordt gesteld dat algemene publieke dienstverlening de basis is geweest voor de tegenwoordige welvaart in de rijke landen. 'Zo'n honderd jaar geleden verschilde de gemiddelde levensverwachting in Europa niet zo veel van die in het huidige Afrika', zegt Sylvia Borren van Oxfam Novib. 'Alleen dankzij sterke door overheden geleide programma's wisten we volksziektes aan te pakken en konden we een goed opgeleid arbeidspotentieel creëren, waarmee het fundament werd gelegd voor het welvaartsniveau dat we vandaag de dag genieten.'
Terwijl in het rapport de uitdagingen voor zwakke overheden in veel landen onderkend worden, wordt er ook op recente successen gewezen. Sri Lanka, Botswana, Maleisië en de Indiase deelstaat Kerala hebben, binnen een generatie, vorderingen geboekt op de terreinen gezondheid en onderwijs waar de ontwikkelde landen meer dan een eeuw over hebben gedaan.

Hoewel het een arm land is waar een derde van de bevolking van minder dan twee dollar per dag moet rondkomen, kent Sri Lanka gratis gezondheidszorg en onderwijs voor zijn burgers. Het kent ook een van de laagste aantallen kraambedsterften ter wereld.

'Meer dan een miljard mensen leven zonder toegang tot schoon drinkwater en ongeveer 2,6 miljard mensen beschikken niet over een toilet', zegt Belinda Calaguas van WaterAid. 'Dat leidt onvermijdelijk tot verbreiding van watergerelateerde ziektes die dagelijks 6.000 kinderen het leven kost. Dit is een toenemende crisis in sommige van de armste landen en het antwoord ligt in massieve hervorming van de publieke sector die ondersteund moet worden door de rijke landen. Rijke landen geven bijna net zoveel uit aan honden- en kattenvoer (40 miljard dollar) als de 47 miljard dollar die het jaarlijks zou kosten om de millenniumdoelen te bereiken op het gebied van gezondheid, onderwijs, water en sanitaire voorzieningen.'

'Voor het eerst in de geschiedenis zou ieder kind naar school kunnen gaan, zou iedere vrouw haar kind kunnen baren met passende medische zorg, zou iedereen schoon water kunnen drinken en zouden miljoenen zorgverleners levens kunnen redden en onderwijzers kinderen kunnen vormen. Met minder zouden we geen genoegen moeten nemen', aldus Sylvia Borren.



Noot voor de redactie -