Rotterdams Conservatorium / Dansacademie
Itzik Galili Foto Karel Zwaneveld.
Samenwerking RDA en Galili Dance
Galili Dance bestaat in 2007 tien jaar. Ter gelegenheid hiervan maakt
Itzik Galili, de artistiek leider van het in Groningen gevestigde
dansgezelschap, een jubileumvoorstelling. Naast de tien dansers van
Galili Dance dansen daarin ook tien studenten van de Rotterdamse
Dansacademie, die dit jaar haar 75ste verjaardag viert. De
voorstelling is in de tweede helft van het seizoen 2006-2007 te zien
in meer dan dertig theaters in Nederland en op meerdere locaties in
het buitenland.
Veel van de dansers die aan Galili Dance verbonden zijn of waren,
hebben gestudeerd aan de Rotterdamse Dansacademie (RDA). `Al vanaf de
start van Galili Dance, in 1997, heb ik vaak contact met de RDA,'
vertelt Itzik Galili. `Met de jubileumvoorstelling vieren we niet
alleen de verjaardag van beide instellingen, maar zetten we ook de
hechte samenwerking van de afgelopen jaren in het zonnetje.' Galili
roemt de RDA voor de `zeer professionele werkwijze' en de
`voortdurende stroom gemotiveerde, technisch goed onderlegde en
intelligente dansers' die er jaarlijks afstuderen.
Galili zelf is autodidact. Hij werd in 1961 geboren in Tel Aviv. Zijn
loopbaan als danser begon hij bij de Bat Dor Company. Later sloot hij
zich aan bij de Batsheva Dance Company. In 1990 debuteerde Galili als
choreograaf. Sindsdien heeft hij ruim zestig werken gecreëerd, voor
onder meer Scapino Ballet Rotterdam, Nederlands Dans Theater II, Het
Nationale Ballet, Ballet Gulbenkian, Stuttgart Ballett, Les Ballets de
Monte-Carlo en Balé da Cidade de São Paulo. En, uiteraard, voor Galili
Dance, waarvan hij sinds 1997 de artistiek leider is. Zes jaar
daarvoor, in 1991, had Galili zich in Nederland gevestigd. `Ik was
mijn toenmalige geliefde gevolgd,' vertelt hij. `Iemand heeft ooit
geschreven dat uit Israël ben gevlucht vanwege de Golfoorlog, maar dat
is echt onzin.'
Galili won de Gvanim International Choreographers Competion 1990
(Israël) en de publieksprijs in het Internationale Choreografen
Concours 1992 in Groningen. Tot de overige prijzen en onderscheidingen
die hij heeft ontvangen, behoren de Philip Morris Kunstprijs 1994,
voor zijn bijdrage aan de Nederlandse cultuur, en de Choreografieprijs
2002 van de VSCD (Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouw
Directies), voor zijn belangrijke bijdrage aan de dans in Nederland.
Vrijdag 28 april jl. werd hij in het stadhuis van Groningen geridderd
in de Orde van Oranje-Nassau. Burgemeester Wallage huldigde Galili om
`zijn uitzonderlijke kwaliteiten en zijn niet aflatende inzet voor de
dans in Groningen en Nederland' en bedankte hem voor `het creëren van
één van de belangrijkste exportproducten van Groningen'.
Galili's stuk Shaker Loops, onderdeel van de voorstelling Membrane, is
door de VSDC-jury genomineerd voor de Zwaan voor de beste
dansproductie van het afgelopen seizoen. Tijdens het Gala van de
Nederlandse Dans, op de openingsavond van de Nederlandse Dansdagen in
Maastricht op vrijdag 6 oktober a.s., zal de winnaar bekend worden
gemaakt.
In 1998 maakte Galili het stuk Chameleon voor de RDA. Dat ging in
première op het Holland Dance Festival. Ook een deel van Galili's
choreografie For Heaven's Sake (2001) behoort tot het repertoire van
de RDA. De werktitel van de jubileumvoorstellingen die Galili nu
maakt, en waarin ook tien studenten van de RDA gaan dansen, luidt The
Past of Future. Veel kan Galili er nog niet over zeggen. `Het wordt in
ieder geval een voorstelling die een blik vooruit werpt.' Hij is
vooral geïnteresseerd in dans die niet alleen naar zichzelf verwijst,
vertelt Galili. `Dans is de meest levensechte van alle kunstvormen.
Dans gaat niet alleen over een visuele ervaring of beweging; dans gaat
over menselijke beweging. En daarom gaat dans over emotie, de
aanstichter van die beweging. De choreograaf en de dansers moeten
zowel het intellect als het instinct bij zichzelf en hun publiek
durven aanspreken.'
Naast de twintig dansers zullen ook acht musici deelnemen aan de
jubileumvoorstelling, vertelt Galili: vier strijkers en vier
percussionisten (Percossa).
Zijn gezelschap telt altijd meerdere stagiair(e)s, maar nog nooit
maakte Galili een voorstelling met tien jonge dansers-in-opleiding
samen met tien professionele dansers. `Dat zie ik als een uitdaging,
en het zou fantastisch zijn om in contact te komen met iemand die
zoiets al eens gedaan heeft, om ervaringen uit te wisselen,' zegt hij.
`Ik denk dat ik mensen kan veranderen; 99 procent van de dansers die
met mij hebben gewerkt, hebben zich fysiek en mentaal in positieve zin
ontwikkeld.' Hij eist van zijn dansers dat ze een meer dan uitstekende
techniek bezitten, aldus Galili. `Dat alleen is echter niet voldoende.
Ik houd van dansers met een mening, van dansers die de discussie met
me aangaan, van dansers die meedoen in plaats van kijken en
gehoorzamen. En ik houd van dansers die niet bang zijn om te vallen.
Vallen mag.'
Dit is een artikel uit Codarts Magazine van september 2006.