Unicef
China: zorg voor straatkinderen 28 augustus 2006, Zhengzhou, China - Op een gegeven moment kon de veertienjarige Xie Pei het spoorboekje wel dromen. Elke trein die aankwam en vertrok, zag hij aan zich voorbij gaan. Als straatkind had hij onderdak gevonden op het station van de grote industriestad Zhengzhou. Maar sinds enige tijd lijkt is er weer sprake van enige regelmaat in Xie's leven. Dankzij het, door Unicef ondersteunde, Street Children Protection Centre (centrum voor bescherming van straatkinderen), kan hij weer normaal douchen en eten.
Medewerkers van het SCPC-project proberen straatkinderen te benaderen. Foto: Unicef China, Pang 2006
Medewerkers van het SCPC-project proberen straatkinderen te benaderen. Foto: Unicef China, Pang 2006
Volgens de officiële statistieken zijn er in China ongeveer 150.000 straatkinderen. Maar het officieuze aantal kinderen dat leeft zoals Xie is waarschijnlijk aanzienlijk groter.
Ruzie is de reden
"Ik had ruzie met m'n ouders en ben weggegaan", vertelt Xie. Meer wil hij er eigenlijk niet over zeggen. Wijzend naar het stationsplein: "Hier kon ik slapen toen ik in Zhengzhou aankwam. Met de opbrengst van lege flessen kon ik eten kopen."
Het 'geval' Xie staat niet op zich. "Uit onderzoek blijkt dat familieproblemen, zoals een scheiding, de belangrijkste reden zijn waarom kinderen het ouderlijk huis verlaten", vertelt Xie Xiaowei van het Street Children Protection Centre (SCPC) in Zhengzhou.
Voormalig straatkinderen spelen schaak in de ruimte waar ze sinds kort, met hulp van het SCPC, wonen. Foto: Unicef China, Pang 2006
Voormalig straatkinderen spelen schaak in de ruimte waar ze sinds kort, met hulp van het SCPC, wonen. Foto: Unicef China, Pang 2006
"Maar het komt ook vaak voor dat plattelandskinderen op zoek gaan naar een baantje in de stad", vervolgt Xiaowei. "Maar omdat ze geregeld te weinig scholing hebben, en hun geld uiteraard opraakt, eindigen ze uiteindelijk meestal op straat."
Nieuwe aanpak straatkinderen Er zijn veel straatkinderen in het immense China. Unicef en de regering hebben de handen ineengeslagen om dit probleem op te lossen, en hebben een nieuwe aanpak geïntroduceerd.
Het SCPC is hier een goed voorbeeld van. Vrijwilligers van het centrum zijn veel aanwezig op plaatsen waar straatkinderen verblijven, zoals het station in Zhengzhou. Ze delen er eten, drinken en medicijnen uit. Maar ze nodigen de straatkinderen ook uit om naar het SCPC zelf te komen. Daar kunnen ze 24 uur per dag terecht, om even uit te rusten, voor een gesprek of een douche.
Zong Renen heeft sinds kort een pleegmoeder "Eindelijk iemand die van me houdt!" Foto: Unicef China, Pang 2006
Zong Renen heeft sinds kort een pleegmoeder "Eindelijk iemand die van me houdt!" Foto: Unicef China, Pang 2006
Kinderen die op een gegeven moment zelf tot de conclusie zijn gekomen dat ze het straatleven achter zich willen laten, wordt accommodatie en educatie aangeboden. Zo wordt het makkelijker om de overstap naar het normale leven te maken.
Terug naar ouders of nieuwe pleegouders Als kinderen in het centrum komen, proberen de medewerkers hun identiteit te achterhalen en wordt getracht ze weer te herenigen met hun ouders. Voor jonge kinderen waarbij dit niet (meer) lukt, wordt naar een pleeggezin gezocht. De tienjarige Zong Renen is hier een voorbeeld van. "Ik had geen huis, niemand hield van me. Maar nu heb ik lieve pleegouders die van me houden. Daar heb ik altijd van gedroomd!"
De overheid en Unicef willen het programma in Zhengzhou door heel China op gaan zetten. Zodat ook andere kinderen een toekomst zoals Zong Renen hebben en op de trein van de toekomst kunnen springen.