Unicef
Unicum in Bangladesh: meer meisjes dan jongens op school 18 augustus 2006, Narshingdi, Bangladesh - "Goed nieuws, is geen nieuws", hoor je journalisten vaak zeggen. Bangladesh is op deze regel deze keer de uitzondering. Want het goede nieuws, is echt nieuws. Na jaren van inspanning is het gelukt. Jarenlang waren meisjes ondervertegenwoordigd in de schoolbanken, maar langzaam veranderde het. En nu zitten er voor het eerst meer meisjes (86 procent) dan jongens (82 procent) op school.
Op de openbare basisschool Kamargaon zitten veel meisjes. Mede dankzij de initiatieven van de overheid en Unicef. Foto: Unicef Bangladesh, Nettleton, 2006
Op de openbare basisschool Kamargaon zitten veel meisjes. Mede dankzij de initiatieven van de overheid en Unicef. Foto: Unicef Bangladesh, Nettleton, 2006
Toch is er geen reden voor uitbundig feest. Want er is nog steeds een 'harde kern' van ruim 3 miljoen kinderen die nog niet naar school gaat. Unicef neemt extra maatregelen.
Niet naar school vanwege armoede Morzina Begum woont in een klein hutje in een sloppenwijk in Narshingdi. Met wat ijzer en hout is een soort woonkamer gemaakt waar ze samen met haar ouders woont. Er is ook een keuken gemaakt die de familie deelt met een aantal andere families. Hier, in een van de sloppenwijken van Narshingdi, groeit Morzina op. Zoals honderdduizenden andere families in Bangladesh, voert ook het gezin Begum dagelijks de strijd om te overleven.
Morzina's moeder zit thuis, terwijl er aan de zoektocht van haar vader naar vast werk maar geen einde lijkt te komen. In zulke, economisch deprimerende, omstandigheden, is het moeilijk voor kinderen te overleven. Laat staan naar school te gaan. De kosten zijn vaak simpelweg te hoog.
Ruim 3 miljoen kinderen gaan in Bangladesh niet naar school. Ze komen voornamelijk uit de armste laag van de bevolking. In de gemiddelde sloppenwijk gaat 20 procent minder kinderen naar school dan het landelijk gemiddelde.
Extra gevolgen voor meisjes Ook kinderen van minderheden behoren tot de groep die nooit een klaslokaal van binnen zal zien. Deze uitzichtloze situatie voor kinderen is nog eens extra erg voor meisjes. Als 'middel' om enige financiële verlichting te verkrijgen, worden ze vaak al rond hun tiende jaar uitgehuwelijkt.
Gelukkig is dat bij Morzina niet het geval. Haar vader is vastbesloten z'n dochter naar school te laten gaan. "Onderwijs is de sleutel tot minder armoede. Ik wil dat Morzina meer onderwijs krijgt dan ik. Als ze de kans krijgt, zal ze 'm pakken. Om haar eigen toekomst vorm te geven", zegt hij gepassioneerd. Intussen zit Morzina ijverig te studeren op de iets verderop gelegen Kamargaon basisschool, een openbare school waar heel veel meisjes zitten.
Een meisje uit groep 4 kijkt toe hoe de juf haar huiswerk controleert. Foto: Unicef Bangladesh, Nettleton, 2006
Een meisje uit groep 4 kijkt toe hoe de juf haar huiswerk controleert. Foto: Unicef Bangladesh, Nettleton, 2006
Goed nieuws, slecht nieuws De afgelopen jaren heeft Unicef zich intensief ingezet om alle kinderen in Bangladesh onderwijs te bieden. En met succes. Steeds meer kinderen gaan naar school, vooral het aantal meisjes dat thuis zat is sterk afgenomen. Jarenlang waren zij ondervertegenwoordigd op de (basis)scholen, maar dit jaar is het percentage meisjes (86 procent) dat op school zit voor het eerst hoger dan dat van jongens (82 procent).
Goed nieuws, maar toch is er ook minder positief nieuws. Naast de drie miljoen kinderen die nog niet naar school gaan, laat de kwaliteit van het onderwijs nog vaak te wensen over. Met als gevolg dat er relatief veel uitval is.
Meena en andere acties van Unicef Daarom werkt Unicef samen met de overheid om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Een recent rapport doet een aantal technisch-inhoudelijke voorstellen om dit te bereiken. Daarnaast blijven nationale campagnes ouders oproepen om kinderen naar school te sturen. Er wordt zelfs gebruik gemaakt van een tekenfilmfiguurtje, Meena, dat het belang van school onderstreept.
Meena is razend populair bij de kinderen in Bangladesh. De avonturen die ze beleeft zijn spannend en grappig, afgezien van de serieuze boodschap dat de toekomst van kinderen op school ligt. Iets dat Morzina gelukkig al weet: "Als ik klaar ben met school, wil ik een baan. Om geld te verdienen en mijn ouders te helpen."