Date : 10 August 2006
Sender Name: Union nationale des Mutualités Libres/Landsbond van de Onafhankelijke Ziekenfondsen
De maximumfactuur aan haar maximum?
Sinds de introductie van de maximumfactuur in 2002 zijn de uitgaven van dit systeem almaar blijven stijgen. De jaarlijkse uitgavengroei is zeer groot en vertegenwoordigt een groeiende uitgavenpost in de gezondheidszorg. Ter vergelijking: in 2005 vertegenwoordigden de uitgaven van de MAF de helft van het budget voor tandzorg, drie maal het budget voor geestelijke gezondheidszorg of nog ¾ van het budget voor beroepsrevalidatie.
De maximumfactuur vervolgt in het eerste trimester van 2006 de koers die ze aanving in 2004. (zie kader). Met deze steeds groter wordende groei, riskeert de MAF een steeds actievere rol te spelen in de ontsporing van de sociale zekerheid: de groei van deze uitgaven kan zich niet voortzetten aan deze snelheid... tenminste als deze evolutie zich niet doorzet ten nadele van andere sectoren van de ziekteverzekering (artsenhonoraria, ziekenhuizen, ...).
gecumuleerde uitgaven (EUR):
2003: 150 381 000
2004: 179 286 000
2005: 252 847 000
eerste trimester 2006: 75 265 497
groeipercentage uitgaven MAF:
2003: -
2004: 19,22 %
2005: 41,03 %
eerste trimester 2006: 23,50 %
Percentage dat deze uitgavenpost vertegenwoordigt in budget RIZIV: 2003: 0,98 %
2004: 1,07 %
2005: 1,47 % eerste trimester
2006: 1,74 %
Ondanks haar evidente sociale nut is één van de problemen van de MAF in haar huidige vorm dat ze geconstrueerd is als een inkomstenverzekering in plaats van een ziekteverzekering: de hoogte van het plafond van het remgeld op kosten van de patiënt wordt berekend op zijn inkomsten en niet op zijn pathologie. Voor de Onafhankelijke Ziekenfondsen echter moet de ziekteverzekering eerst en boven alles de noden van patiënten met chronische ziekten dekken, want zij worden met de regelmaat van de klok geconfronteerd met hoge uitgaven voor gezondheidszorg.
Medische MAF
Dat is waarom de Onafhankelijke Ziekenfondsen nogmaals wijzen op de noodzaak om het maximumfactuur in haar huidige vorm te laten evolueren naar een individuele medische MAF. Daarbij zal de patiënt met een chronische ziekte of met een Langdurige, zware aandoening - en die bijgevolg belangrijke gezondheidsuitgaven heeft - een hogere en gerichte terugbetaling kunnen krijgen (een patiënt met een chronische longaandoening zal vrijgesteld worden van remgeld voor zijn dagelijkse kinesitherapie maar er is geen enkele reden waarom hij zou moeten genieten van een bijkomende terugbetaling voor zijn tandzorgen bv.) De gerichte terugbetaling van de prestaties kan zich baseren op de evidence based medicine (EBM).
De erkenning van een specifiek statuut voor deze chronische patiënten zal bovendien de administratie vereenvoudigen (door het simultaan toekennen van een reeks rechten in functie van de aandoening). Dit systeem moet gekaderd worden binnen de zorgtrajecten waarbij in functie van de aandoening van de patiënt een optimale zorgaanpak wordt gedefinieerd. Deze aanpak richt zich op het verbeteren van de kwaliteit van de zorg en bewerkstelligt een betere samenwerking tussen de verschillende geneesheren die dezelfde patiënt behandelen.
Meer info:
Jan.Vanemelen@mloz.be
Gsm : 0495 24 11 13
Directeur strategische studies & communicatie
URL:
Attachments: (None)