Unicef
Kinderen uit Libanon, Israël en Gaza praten over hun leven in oorlogstijd
03 augustus 2006, New York - Omer woont in de Israëlische havenstad Haifa en is 15 jaar oud. "Als de sirene gaat, hebben we ongeveer een minuut de tijd om naar de schuilkelders te gaan. We horen de raketten inslaan, het is eng."
Een Israëlisch kind in een schuilkelder in de noordelijke kustplaats Nahariya. Foto: Unicef/HQ06-1080/Gutman Een Israëlisch kind in een schuilkelder in de noordelijke kustplaats Nahariya. Foto: Unicef/HQ06-1080/Gutman
Chloe is 19 jaar en woont in de Libanese hoofdstad Beiroet. "Alles is hier nu anders. Je ziet angst in de ogen van de mensen. Winkels zijn dicht en straten zijn leeg. Bijna niemand gaat naar zijn werk. Iedereen blijft thuis en kijkt naar het nieuws."
De 16-jarige Julie woont in Gaza, in de Palestijnse gebieden. "We horen altijd de bommenwerpers overkomen."
Getraumatiseerd
Deze drie meisjes vertellen in radio-interviews over een zomer vol angst. Ze kunnen niet naar het strand, afspreken met vrienden, studeren of reizen. Ze zijn getraumatiseerd door de explosies en het geweld en vragen zichzelf af hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen.
Een Libanees jongetje op weg naar de Libanees-Syrische grens. Foto: Unicef/HQ06-1012/Brooks Een Libanees jongetje op weg naar de Libanees-Syrische grens. Foto: Unicef/HQ06-1012/Brooks
"Iedereen is gedeprimeerd," zegt Chloe vanuit Beiroet. "Ik kan de bommen horen vallen en ik zie de zwarte rook. We wachten allemaal tot deze nachtmerrie ophoudt."
Omar zegt dat ze in Haifa extra alert is als ze zich op een drukke plek bevindt. Ze bekijkt andere mensen ook met achterdocht. "Ik haat het dat ik dat doe, dat ik dat verdedigingsmechanisme moet inschakelen."
Een vrije en veilige plek Julie ziet het in Gaza niet meer zitten. "Hier is geen toekomst voor me," zegt ze. "Ik denk steeds aan wat ik ga doen als ik volwassen ben, waar ik heen zal gaan. Ik wil naar een plek waar het vrij en veilig is en waar iedereen niet constant aan oorlog hoeft te denken."
Palestijnse jongens in de Gazastrook proberen een fles met water te vullen. Foto: Unicef-oPt/2006/Jadallah
Palestijnse jongens in de Gazastrook proberen een fles met water te vullen. Foto: Unicef-oPt/2006/Jadallah
De overeenkomsten tussen Omer, Chloe en Julie zijn groter dan hun verschillen. Ze zijn alledrie jong, staan aan de rand van volwassenheid en vragen zich af of er ook een leven zonder angst en gevaar bestaat.
"Ik denk aan de 16-jarige meisjes in Libanon en of ze wel eens denken aan leeftijdgenoten in Israël," zegt Omer. "Als we nu aan Libanon denken, draait het alleen maar om Hezbollah. Terwijl er ook gewone mensen wonen."