Radboud Universiteit Nijmegen
Intussen in India #2
Tien dagen nadat zeven aanslagen op treinen in de Indiase stad Mumbai
(voorheen Bombay) aan tenminste 182 mensen het leven kostten,
vertrokken ruim twintig studenten en vier docenten
Bedrijfswetenschappen van de Radboud Universiteit naar die stad voor
een International Research Project. Deze en volgende week bericht
Caroline Essers, coördinator van het project, enkele keren uit Mumbai
en Delhi. Zie voor Intussen in India # 1 de link hiernaast.
Mumbai, donderdag 27 juli
Er zijn inmiddels weer twee dagen voorbij, en we hebben weer heel veel
gezien en veel meegemaakt. Met het project gaat het goed. We worden
overal heel hartelijk ontvangen en de informatie die we krijgen is
interessant voor ons onderzoek. We merken dat we in deze cultuur veel
kunnen leren over managementverschillen en de mogelijkheden voor
nieuwe investeringen.
Wat interessant is om te horen is dat India graag investeerders heeft,
maar dan vooral in bepaalde sectoren als infrastructuur en luchtvaart
omdat ze daar minder capaciteit en technologie hebben. Retail is
minder nodig, want daar hebben ze zelf al genoeg van en aan de human
resources zal het ook niet liggen. Onderwijs is namelijk steeds meer
een speerpunt van de overheid. Maar de linkse partijen houden nog vaak
grote investeerders tegen, ook al is de economie sinds halverwege de
jaren negentig officieel 'geopend'. Wat belangrijker is, daarentegen,
is investeringen in midden- en kleinbedrijf.
Vandaag bezochten we het Wellingar Institute of Management Development
& Research. Door een paar vrouwen van het International Office waren
er allerlei belangrijke faculty members uitgenodigd om vanuit hun
vakgebied wat te vertellen over Foreign Direct Investment. Heel
interessant. Ook was er een fiks aantal studenten bij gehaald. Die
waren wel wat gedisciplineerder dan onze studenten, moet ik zeggen!
Het zou me niet verbazen dat ze zo geïnstrueerd waren, om een goede
indruk achter te laten. Want dat is heel belangrijk in de Indiase
cultuur: gastvrijheid en voorkomendheid. Uiteraard kregen we ook hier
weer uitgebreid thee met cake en sandwiches (krijg je vaak hier,
Engelse invloed nog natuurlijk), en toen nog een presentatie over hun
opleiding. Daarna heb ik met een paar mensen, toen de studenten al
weg waren, over mogelijkheden voor samenwerking in studenten- maar
ook docentenuitwisseling, afstudeerprojecten (zou ook goed mogelijk
zijn) en het opzetten van een vak over ondernemerschap gehad. Het is
een heel goed instituut, met heel veel contacten met internationaal
goed aangeschreven business schools. En zoals gezegd: zij vinden dat
er veel meer in klein- en middenbedrijf geïnvesteerd zou moeten worden
dan in de grote bedrijven, aangezien de markt voor 60 procent uit MKB
bestaat. Daar ligt de toekomst.
p7050257.jpg (682 Kb)
Voor de grote bedrijven zien we dat ze met name een markt gevonden
hebben in het middenklassesegment. Deze middenklasse moet wel door
middel van localisation en product simplification benaderd worden.
Aanpassing van producten, maar ook van marketinginstrumenten, is van
groot belang om voldoende mensen te kunnen bereiken. Daarom is veel
kennis van de taal en cultuur van alle verschillende groepen nodig, en
is de samenwerking met lokale partijen en agenten van groot belang.
Anders red je het niet hier op de Indiaase markt.
Daarnaast wordt het erg gewaardeerd als bedrijven iets aan
maatschappelijke projecten doen, aangezien de gezondheidszorg,
onderwijs en infrastructuur nog bij lange na niet op peil zijn. Zo
heeft Philips het Distance Healthcare Advancement-project in het leven
geroepen (in samenwerking met NGO's, een ziekenhuis en een
satellietmaatschappij) om mensen in landelijke gebieden van medische
zorg te voorzien. Je zou deze Corporate Social Responsibility
projecten als een verkapt marketinginstrument kunnen zien, maar toch
werkt het ook zo dat deze bedrijven hierdoor veel meer krediet krijgen
van de lokale bevolking. Overigens, aangezien Philips hier al sinds
eind jaren dertig zit, zien de Indiërs Philips eigenlijk meer als een
Indian brand. Ook niet onbelangrijk voor de populariteit van het merk
is dat Philips leverancier is van televisies, en die zijn hier heel
belangrijk! Als de tv stuk is, wordt dat als een sterfgeval in de
familie beschouwd! Het leven is hard en de tv biedt enige verlichting
in de harde dagelijkse realiteit, net als de vele Bollywood-films die
hier dagelijks worden opgenomen.
University of Mumbai
Wel typisch, ook hier zie je weer dat status en hiërarchie heel erg
domineren. Zo waren we gisteren bij de Stock Exchange, en kreeg ik als
docent een apart cadeau. Gistermiddag gingen we bij de rector
magnificus van Universiteit van Mumbai op audiëntie en daar kreeg ik
een bos rozen. Ook werden er allemaal foto's gemaakt en het ging er
erg officieel aan toe.
Toen ik bij het instituut overigens vroeg wat we van elkaar konden
leren qua management, zeiden ze allemaal meteen: van ons kan men
flexibiliteit ('of the mind') leren. Systemen beheersen hun leven en
praktijken niet, Indiase ondernemers zijn heel goed in het aanpassen
en meteen toepassen van geïmporteerde instrumenten en praktijken.
Natuurlijk zijn er wel bepaalde regels waarbinnen dingen moeten
plaatsvinden, maar daarbinnen is veel mogelijk. Verder is zakendoen en
emotie ook heel erg goed te combineren; men vindt de harde zakelijke
mentaliteit van het westen niet altijd even wenselijk, niet op de
laatste plaats omdat men werk ook als iets spiritueels waar je
dankbaar voor kan zijn zien. Anderzijds zouden ze hun zaken iets
gedisciplineerder kunnen aanpakken, en daarvan kunnen ze weer wat meer
van het westerse bedrijfsleven leren.
Kortom, er is veel mogelijk, zo lang men maar open staat voor andere
benaderingen en men geduld heeft, want er is zoals te verwachten wel
veel bureaucratie dus men moet de achterdeuren en de wetten een beetje
kennen. Wederom, lokale contacten zijn dan weer cruciaal.
Krottenwijk Mumbai
Wel natuurlijk schrijnend te zien hoeveel armoede hier is, hoeveel
mensen er hier in krotten leven. Dat vind ik soms wel even moeilijk om
te zien. Je moet jezelf echt even beschermen dan. De contrasten zijn
hier levensgroot! Vandaar ook dat men hier nauwelijks nog bezig is met
de bomaanslagen van enkele weken geleden. Men is wel wat meer gewend
hier en zolang er niet een bepaalde belangrijke industrie of wat dan
ook geraakt wordt, raakt de Bombay Stock Exchange nauwelijks in
beroering. Wat er ook gebeurt, ook al zijn er grote overstromingen
vanwege de moesson, men komt gewoon desnoods met een boot naar het
werk. Want life goes on en werken is een voorrecht en een duty!
Morgen gaan we naar New Delhi, naar Shell, ambassade, en na het
weekend nog drie bedrijfsbezoeken. Ik ben benieuwd wat we nog zullen
horen en meemaken...
Caroline Essers, coördinator International Research Project