Ingezonden persbericht
Carlo Boszhard ambassadeur van Dierenhulp Venezuela
"Waar een kleine club grote daden kan verrichten"
De Stichting Dierenhulp Venezuela werd tien jaar geleden opgericht. Teruggekeerd van een vakantie aan dit Zuid-Amerikaanse land was de initiatiefnemer Mark Vos zo geroerd door het vele dierenleed dat hij daar aantrof dat hij besloot 'iets' te gaan doen om dit leed te verzachten. Een extra motivatie vond hij in het feit dat zijn eigen hondje, Rakker, was overleden en hij haar had beloofd zich in te zetten voor zwerfdieren.
Terug in Nederland werd een plan gemaakt, werden tal van bedrijven bezocht en ontstond een kleine organisatie die materialen verzamelde, donateurs zocht en transporten regelde met de steun van transportbedrijven en een grote luchtvaartmaatschappij.
Nu tien jaar verder is Dierenhulp Venezuela levendiger dan ooit. In Venezuela zijn inmiddels drie dierenklinieken en twee dierenasiels operationeel waar gedurende zes dagen per week wordt gewerkt aan verbetering van het leefklimaat van de tienduizenden dieren.
Hard knokken
Dat het niet altijd meezat, is bekend. Zo waren er tal van problemen met douane documenten, invoerbepalingen en wilde menigeen een graantje 'meepikken'ter plekke. Ook een gigantische regenramp in december 1999 zorgde voor een enorme schadepost aan de dierenkliniek die door hevige regenval en modderstromen grotendeels vernield werd. Uithuilen en opnieuw beginnen was het motto en zo gebeurde het ook. Nu staat in Porlamar een goed werkende dierenkliniek en heeft men in het dorpje El Tirano een klein pandje gehuurd waar dagelijks een dierenarts werkt. Aan de andere zijde van het eiland Isla Margarita is men momenteel druk met verbouwen van een derde pandje waarbij tevens ruimte zal zijn voor de opvang van zwerfdieren.
Carlo Boszhard 'Ambassadeur zijn is iets waar ik trots op ben'
Al een aantal jaren ben ik als ambassadeur verbonden aan Dierenhulp Venezuela. Een kleine club die de handen uit de mouwen steekt en ter plekke werkt aan het welzijn van dieren. Niet uitsluitend door de aangereden, mishandelde of zieke dieren te behandelen. Nee, men houdt zich ook bezig met educatie op scholen. Kinderen zijn de toekomst van het land en daar begint een nieuwe generatie. Ook de gesprekken met de lokale overheid zijn van groot belang om wetten te krijgen ter bescherming van dieren. En dan hebben we het niet alleen over de zwerfhonden en katten. Ook paarden, apen, leguanen horen daarbij. Het is onvoorstelbaar wat je allemaal ziet ter plekke. Hoe mensen, soms door pure onwetendheid, omgaan met dieren. Het verhaal van het volwassen paard dat met een kettingzaag een been was afgezaagd door enkele kinderen is een zeer schrijnend voorbeeld van de ernstige dierenmishandeling die er is. Triest is het om te zien hoe jonge dieren zo ernstig verminkt zijn door accuzuur of kokend water of olie. Hoe een aantal automobilisten er behagen in schept om dieren opzettelijk aan te rijden. Daarom is het zo belangrijk dat wij er zijn. Om duidelijk te maken dat in een beschaafde civilisatie dergelijke zaken niet thuishoren.
Dierenliefde
Dat de liefde voor dieren Carlo niet vreemd is, is genoegzaam bekend. De populaire Tv-presentator, musicalster en entertainer weet wat het is om een dier te verliezen. Zo moest hij een aantal jaren afscheid nemen van zijn eigen lieveling Iris. Hoe pijnlijk en ingrijpend zoiets is en voelt vergeet je nooit. "Dieren zijn zo vaak afhankelijk van ons als mensen. Wij voeren ze, laten ze uit, verzorgen ze en vertroetelen ze. Daar staat tegenover de enorme loyaliteit en liefde die je ontvangt van een dier. Hoe groot of klein ook, het maakt niet uit. Daarom begrijp ik niets van mensen die dieren opzettelijk pijn kunnen doen. Wat is er nu mooier dan de onvoorwaardelijke liefde van een dier? En er zijn tal van spreuken en gezegden die dat beamen.
Ik ben er trots op dat ik als ambassadeur van Dierenhulp Venezuela mijn steentje bij kan dragen aan de verbetering van het leefklimaat van dieren. Ook al zeggen mensen dat het vaak een druppel op een gloeiende plaat is. Ik zeg dan altijd dat vele druppels vanzelf een plas maken.
Ondanks mijn overvolle agenda en het gebrek aan vrije tijd zet ik mij met liefde in voor het welzijn van de dieren in Venezuela. Daarom hoop ik dat we in de komende jaren nog meer fantastisch werk kunnen verrichten. Dat we via grootschalig steriliseren toekomstig dierenleed een verder halt kunnen toeroepen. In Nederland is Dierenhulp Venezuela een naam, maar in Zuid Amerika staat die naam voor een tweede kans voor een dier."
Druk jaar
Ook al bestaat Dierenhulp Venezuela dit jaar tien jaar, veel tijd om daar bij stil te staan is er niet. Zo wil men de kenneldeuren vervangen die zijn aangetast door urine, chloor en zeeklimaat, moet er een betonvloer gestort worden, zijn dakdelen aan vervanging toe en dient de ambulance opgelapt te worden. Ook hopen we een tweede dierenkliniek die nu gehuurd wordt aan te kopen zodat de dieren een geheel eigen plek hebben waar ze ongestoord kunnen leven en bijkomen van de soms ernstige mishandelingen. Maar het allerbelangrijkste: er dient voldoende materiaal te zijn voor de sterilisaties en castraties ter voorkoming van meer dierenleed.
Ook de projecten die de stichting ondersteunt in Griekenland, Spanje en De Antillen verdienen de aandacht. Kortom het wordt een druk jaar.
Meer informatie over het vrijwilligerswerk van Dierenhulp Venezuela is te zien en te lezen op www.dierenhulp.nl
Naast Carlo Boszhard heeft ook kunstenares Patty Harpenau zitting in het comité van aanbeveling.
Noot voor de redactie