06-0
7-2006
Het Maandblad Geestelijke volksgezondheid in de zomer
Utrecht, 5 juli 2006. Artsen en psychologen moeten niet bang zijn om
simulanten te ontmaskeren. Ze zijn weliswaar geen detectives, maar als
ze hun ogen sluiten voor misbruik van sociale voorzieningen, worden ze
daar medeplichtig aan. Dat stellen hoogleraar psychologie Harald
Merckelbach en andere onderzoekers van de Universiteit van Maastricht
in het zomernummer van het Maandblad Geestelijke volksgezondheid, dat
op zaterdag 8 juli verschijnt.
De beroepsorganisaties van medici en psychologen zouden hun leden
moeten verplichten tot een ondubbelzinnige diagnose, zonder te
vluchten in diplomatieke formuleringen uit angst voor juridische
consequenties, zo stellen de Maastrichtse onderzoekers in het MGv.
Sommige psychische stoornissen kunnen gemakkelijk worden gesimuleerd.
Merckelbach e.a. presenteren een gevalsbeschrijving van een man met
het 'syndroom van Ganser'. Een van de kenmerken van deze zeldzame,
internationaal erkende psychische stoornis is dat de patiënt zelfs de
eenvoudigste vragen nét niet goed beantwoordt. Als men vraagt hoeveel
benen een paard heeft, zegt de Ganser-patiënt 'drie' of 'vijf'.
Merckelbach en collega's onderzochten in opdracht van een
verzekeringsmaatschappij een zogenaamde 'Ganser'-patiënt, die
aanspraak maakte op een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Diens scores
op allerlei psychologische tests bleken echter zo extreem, dat het
vermoeden rees dat hij simuleerde. Een korte zoektocht op internet
bevestigde dit. De man, die beweerde dat hij allerlei psychische en
lichamelijke klachten had overgehouden aan een auto-ongeval, bleek
namelijk uit te blinken in sport en allerlei andere hobby's. Toen de
onderzoekers hem daarmee confronteerden, viel hij uit zijn rol.
Verder in het zomernummer van het MGv onder meer een artikel over het
moerassige gebied van de 'wilsonbekwaamheid'. Hoe stel je vast dat
iemand 'wilsonbekwaam' is en wie mag er dan voor hem beslissen? Voorts
een verhaal over de 'onbewuste samenzwering' die kan ontstaan bij het
langdurig begeleiden van GGZ-cliënten, waarbij hulpverlener en cliënt
zo aan elkaar gewend raken, dat ze het doel uit het oog verliezen en
hulp van anderen afhouden of zelfs saboteren. Ook besteedt het MGv
aandacht aan het uit de somatische zorg overgewaaide fenomeen van de
keuzehulpen of decision aids: boekjes, brochures, videobanden,
audiotapes of cd-roms die patiënten informatie bieden om bewust een
keuze te maken tussen verschillende onderzoeken en behandelingen.
---
Het MGv is een uitgave van het Trimbos-instituut (Netherlands
Institute of Mental Health and Addiction). Het heeft een
onafhankelijke redactie. Journalisten en politici kunnen een gratis
exemplaar aanvragen: tel. 030-2971100 (fax:
030-2971111) mgv@trimbos.nl of: MGv, Postbus 725; 3500 AS Utrecht.
Zie ook het MGv op de website.