Artsen zonder Grenzen
Gevangenis zonder muren
foto: Kadir Van Lohuizen Kamp Kalma, het grootste ontheemdenkamp van
de Sudanese regio Darfur, is een strook menselijke ellende die zich
kilometers uitstrekt langs een spoorlijn. Er verblijven 95.000 mensen
in het kamp. Ook in de afgelopen maanden zijn mensen aangekomen, op
zoek naar veiligheid en hulp. Nog steeds worden dorpen aangevallen en
families vermoord, bezittingen gestolen en oogsten verwoest. Sommigen
zijn al voor de tweede of derde keer verdreven.
`In ons dorp werden we aangevallen en was het daar oorlog. Ze zeggen
dat het in Kalma wat veiliger is. Daarom zijn we hierheen gekomen.'
Bekijk het hele verhaal van R, een ontheemde in het Kalma Kamp. >>
De levensomstandigheden in Kalma zijn moeilijk. Wind en stof hebben
vrij spel in de primitieve onderkomens. Overdag is het heet en `s
nachts koud. Hele families slapen onder een enkele deken op matjes of
plastic zeil op het zand. Allerlei parasieten kruipen door de matten
en nestelen zich onder de huid.
Toch is het leven in Kalma iets makkelijker dan in de rest van Darfur.
Het kamp ligt dichtbij de grootste stad van Darfur en een groot aantal
hulporganisaties werkt in het kamp.
Wel is het onmogelijk om aan het voortdurende geweld te ontsnappen.
Kalma is bijna een gevangenis, maar dan zonder muren. Mannen die op
zoek gaan naar werk in de stad, lopen het risico tegengehouden te
worden bij checkpoints en ondervraagd te worden, of erger. Vrouwen
lopen het risico verkracht te worden als ze buiten het kamp brandhout
om op te koken hebben gehaald. De bomen in de omgeving van het kamp
zijn allemaal al omgehakt, zodat ze steeds verder moeten lopen en
steeds meer gevaar lopen. Nog steeds komen regelmatig slachtoffers van
verkrachting naar de kliniek van Artsen zonder Grenzen in Kalma.
`Hij greep me bij m'n pols en draaide mijn arm op mijn rug, en toen ik
vooroverboog van de pijn sloeg hij me op mijn rug. Drie, vier keer,
keihard. Toen hij me op mijn rug had geslagen, viel ik op de grond.
Hij verkrachtte me en kneep m'n keel dicht.'
Bekijk het hele verhaal van H, een ontheemde in het Kalma Kamp. >>
Mensen blijven in het kamp als ze kunnen, in de hoop dat ze daar
veilig zijn. Soms verschijnen gewapende mannen op paarden of kamelen
aan de noordkant van het kamp. Ze schieten in de lucht voordat ze weer
wegrijden. Angst en voortdurende onveiligheid zijn de norm in het
dagelijks leven. Veel mensen verblijven al drie jaar in Kalma.
Sommigen van hen zijn zo bang dat ze dat ze nooit buiten het kamp
komen.
`Iedereen is bang om te vertrekken. Het is erg vol hier; het is erg
heet. Het komt steeds terug: de tijd in het dorp, toen ze je vader en
moeder neerschoten en doodden. In gedachten ga je steeds terug.'
Bekijk het hele verhaal van M, een ontheemde in het Kalma Kamp. >>
Naast het bieden van basisgezondheidszorg is Artsen zonder Grenzen
begonnen met het bieden van psychosociale zorg om het ergste lijden
van de ontheemden te verlichten. Pas wanneer het geweld ophoudt zullen
de mensen terug naar huis kunnen en kunnen beginnen met het opnieuw
opbouwen van hun leven. Tot die tijd zal Kalma kamp er zijn.