Diervriendelijke varkensboerin weggepest in bio-industrie enclave
Persbericht - 25 april 2006
Gemeente staat uitbreidingen met duizenden varkens toe maar grijpt in
bij 40
Doetichem, 25 april 2006; Diana Saaman stopt met haar diervriendelijke
varkensboerderij `Frank en Frij' in het Gelderse Wehl. Aanleiding is
een plotselinge pesterijcampagne van de gemeente Doetichem die Saaman
onmogelijke regels oplegt. Zo eist de gemeente, op dreiging van
vergunningsintrekking, plotseling dat Saaman een duur SKAL-certificaat
(keurmerk voor biologisch vlees) koopt. Aanleiding voor de pesterij
lijkt te zijn het bezwaar dat Saaman heeft gemaakt tegen een
uitbeiding van een belendend bio-industriebedrijf. Saaman staat
daarmee kennelijk economische belangen van de gemeente in de weg en
gaat ervan uit dat de gemeente daarom alles doet om haar weg te
krijgen.
Saaman is door Wakker Dier in 2003 gehuldigd als meest
diervriendelijke varkensboerin. Zij werkt met hogere
dierenwelzijnsnormen dan bepaald door SKAL. Zo weigert ze haar biggen
onverdoofd te castreren. Jaarlijks worden er in ons land zeven miljoen
biggen onverdoofd gecastreerd.
De laatste varkens van Diana Saaman zullen op 26 april naar de
slachterij worden gebracht.
Diana Saaman startte in 2001 uit protest tegen de bio-industrie met
een kleinschalig en diervriendelijk varkensbedrijf in Wehl, (gemeente
Doetichem). In 2003 werd ze gehuldigd door Stichting Wakker Dier als
diervriendelijkste varkensboerin. In de gemeente Doetichem met meer
dan 87.000 varkens in bio-industriestallen was ze met haar biologische
bedrijf van 40 varkens vanaf het begin een vreemde eend in de bijt. Ze
schuwde ook niet om haar afkeer tegen de bio-industrie te laten
blijken. Zo nam ze zitting in een landelijke castratiewerkgroep, onder
leiding van het landbouwministerie, om ook via de politiek actie tegen
de onverdoofde castratie van biggen te voeren.
Plotselinge controles
Nadat ze een paar maanden geleden bezwaar had aangetekend tegen een
uitbreidingsvergunning die de gemeente aan het megavarkensbedrijf
naast haar wilde verstrekken, kreeg ze na `tips uit de buurt' diverse
bezoeken van gemeente, politie en AID die haar bedrijf omspitte op
zoek naar eventuele onrechtmatigheden. Jurist mr. Wösten die de zaak
voor Wakker Dier bekeek: `De gemeente kon bijkbaar niets vinden en
eiste dan maar dat ze een (biologisch) certificaat moest hebben dat
Saaman veel geld zou kosten. De gemeente is hiertoe helemaal niet
bevoegd. Blijkbaar zochten ze een stok om mee te slaan en resulteerde
dit in een ongekend staaltje van machtsmisbruik. Zo 'assertief' in de
wetshandhaving in de agrarische sector heb ik nooit eerder een
gemeente meegemaakt.'. De werkwijze van de gemeente was de druppel in
een langere lijst van regels welke bedoeld zijn voor de bio-industrie
maar kleinschalige diervriendelijke bedrijven het werken zeer moeilijk
maken. Saaman: `Ik zal het erg missen dat steeds meer ouders met
kinderen op zaterdag even langskwamen om te zien hoe de varkens in de
modder of het stro genoten. Vele kinderen uit de buurt zagen op mijn
bedrijf voor het eerst een varken in levende lijve. Nu ik stop zijn in
deze buurt definitief alle varkens achter de muren van de
bio-industrie verdwenen. Marianne Thieme van Stichting Wakker Dier:
`Terwijl de overgrote meerderheid van de Nederlandse bevolking wil dat
de bio-industrie verdwijnt en er meer diervriendelijke bedrijven
komen, lijkt de gemeente Doetichem hard haar best te doen voor het
omgekeerde.'
Te weinig varkens naar de slacht
Nadat de gemeente in 2004 bij een vergunningcontrole nog had
geconstateerd dat het bedrijf van Saaman aan alle regels voldeed, werd
ze in februari van dit jaar nogmaals gecontroleerd vanwege `tips uit
de omgeving' over haar bedrijf. De gemeente eist ineens dat Saaman een
officieel Skal-certificaat voor biologische productie moet overleggen
omdat anders haar vergunning zou worden ingetrokken. Voor een
dergelijk certificaat gelden de strengste dierenwelzijnseisen maar
hieraan voldeed ze al aantoonbaar ruimschoots. Deelname had ze juist
opgezegd omdat het veel geld kost en ze die niet nodig heeft. De
gemeente had immers in een vergunningprocedure in 2002 al aangegeven
dat ongeacht of ze biologisch is, op haar bedrijf voldoende
ammoniakrechten zijn om enkele tientallen varkens te houden. De
gemeente handelt dan ook volgens juristen van Wakker Dier in strijd
met de wet. Al langer hikte Saaman aan tegen regeltjes die haar
diervriendelijke bedrijfsvoering bemoeilijkte. Zo moest ze evenveel
bloed tappen voor bloedonderzoek in het kader van de ziekte van
Aujeszky als grote bio-industrieboeren. Terwijl de industrieboeren in
de slachterij bloed aftappen, moet Saaman dit bij levende varkens doen
omdat ze onvoldoende varkens naar de slachterij bracht volgens deze
regels. Dit leverde veel stress op en koste onnodig veel geld. Saaman:
`Als ik zie hoe de megabedrijven in mijn omgeving varkens op grote
schaal een erbarmelijk leven geven en het milieu verzieken, en de
gemeente geeft hen doodleuk uitbreidingsvergunningen maar komt met
meerdere politieagenten mijn kleine bedrijfje binnen vallen, dan knapt
er iets na alles wat ik al jaren over me heen krijg.'
Stichting Wakker Dier