Herzien persbericht
16 februari 2006
Jan Cremer
Zeegezichten
Het Groninger Museum presenteert Jan Cremer. Zeegezichten van 8 april t/m 22 oktober 2006. De tentoonstelling bestaat uit 20 recente, monumentale zeeschilderingen en het werk Noordzee, dat twintig jaar geleden werd getoond in het Groninger Museum in de tentoonstelling Drieluik Schiermonnikoog.
De serie olieverven is ontstaan in de periode 2003-2005. Het is voor het eerst dat Cremer zich zo door het thema zee weer in beslag laat nemen. Het onderwerp sluit aan bij het artistieke temperament van de kunstenaar en zijn natuurlijke hang naar vrijheid. In zijn zeegezichten laat Jan Cremer de schilderskwast en schildersmes met brede gebaren over het doek gaan.
In de zeeserie grijpt Cremer terug op een oerthema dat in de poëzie, literatuur en schilderkunst een eeuwenlange traditie kent en omgeven is van dromen, sentimenten en angsten. Cremers zeeën nodigen niet zo zeer uit tot mijmeren over leven, dood, eindigheid en oneindigheid, maar laten de gebalde krachten van natuur en schilderkunst ervaren. De schilder kan de zon laten schitteren in kleuren rood, geel, oker en blauw. Hij kan een storm oproepen met woeste gebaren van kwast, paletmes en centimeters dikke verf op doek. De schilderingen van kalme en ontembare azuurblauwe en kleurlaaiende zeeën zijn registraties van waarnemingen, maar verbeelden tegelijkertijd de gesteldheden van zijn persoonlijk gemoed. Ze staan dan ook in de traditie van de
abstract-expressionistische schilderkunst die in de jaren vijftig in Nederland mede door hem werd ingezet en aangevoerd.
De serie olieverven is ontstaan in de periode 2003-2005. Het is voor het eerst dat Cremer zich zo door het thema zee weer in beslag laat nemen. Het onderwerp sluit aan bij het artistieke temperament van de kunstenaar en zijn natuurlijke hang naar vrijheid. In zijn zeegezichten laat Jan Cremer de schilderskwast en schildersmes met brede gebaren over het doek gaan. In de zeeserie grijpt Cremer terug op een oerthema dat in de poëzie, literatuur en schilderkunst een eeuwenlange traditie kent en omgeven is van dromen, sentimenten en angsten. Cremers zeeën nodigen niet zo zeer uit tot mijmeren over leven, dood, eindigheid en oneindigheid, maar laten de gebalde krachten van natuur en schilderkunst ervaren. De schilder kan de zon laten schitteren in kleuren rood, geel, oker en blauw. Hij kan een storm oproepen met woeste gebaren van kwast, paletmes en centimeters dikke verf op doek. De schilderingen van kalme en ontembare azuurblauwe en kleurlaaiende zeeën zijn registraties van waarnemingen, maar verbeelden tegelijkertijd de gesteldheden van zijn persoonlijk gemoed. Ze staan dan ook in de traditie van de abstract-expressionistische schilderkunst die in de jaren vijftig in Nederland mede door hem werd ingezet en aangevoerd.
Noot aan de redactie
samenstelling tentoonstelling: Han Steenbruggen en Mark Wilson