Socialistische Partij
Groeiend verzet van Fransen tegen sociale afbraak
26-03-2006 * Donderdag, een gewone doordeweekse dag. Tienduizenden
jongeren, waarvan de meeste tussen de veertien en de twintig jaar oud,
trekken door de straten van Parijs. Witte, bruine en zwarte jongeren,
naast alto's, capuchons en bivakmutsen vooral heel veel gewone jongens
en meiden uit het beroepsonderwijs en van middelbare scholen en
universiteiten. Tweederde van de 84 universiteiten die Frankrijk rijk
is, liggen plat. Dag in dag uit gaan de jongeren de straat op om te
protesteren. Goed georganiseerd, ingehaakt, met eigen ordediensten die
hun `eigen' blokken van honderden jongeren afschermen van
politieprovocateurs en relschoppers uit de buitenwijken. Na twee uur
langs de kant gestaan te hebben, is het eind van de stoet nog steeds
niet in zicht. De demonstranten schreeuwen leuzen tegen het asociale
beleid van de regering en roepen op tot een nationale staking.
Daarnaast muziek, theater en alle mogelijke andere uitingen van
creativiteit en verzet.
---
door Hans van Heijningen, algemeen secretaris van de SP
---
Centraal in de acties van de jongeren staat het verzet tegen de CPE,
een nieuw arbeidscontract dat de rechtse regering Villepin in
Frankrijk in wil voeren. Dat `wegwerpcontract' (eerste
uitbuitingscontract, zoals de jongeren het betitelen) moet het
werkgevers twee jaar lang mogelijk maken om jongeren onder de 26 jaar
die hun eerste baan hebben zonder opgaaf van redenen te ontslaan.
Vandaag zijn er in heel Frankrijk tussen de 220 en 450 duizend
jongeren op straat. Minimumschattingen komen - hoe kan het ook anders
- van de politie, maximumschattingen van de organisatie van
demonstrerende jongeren. Voorlopig hoogtepunt waren de acties van
afgelopen zaterdag. In tal van steden gingen in totaal zo'n 1,2
miljoen Fransen de straat op. Beelden die doen denken aan mei '68 hoor
ik overal om mij heen van ouderen.
Studentenprotest in Frankrijk
De afgelopen week hebben enkele honderden randgroepjongeren uit de
`banlieus', de achterbuurten, zich onder de demonstranten gemengd.
Deze jongeren, afkomstig uit buurten waar de werkloosheid soms rond de
40 procent ligt, gebruiken geweld tegen de politie, tegen de
demonstranten en tegen winkeliers. De angst bestaat dat het geweld van
eind vorig jaar opnieuw oplaait en Frankrijk de komende weken het
toneel gaat worden van chaos op ongekende schaal. Linkse organisaties
verwijten de regering met vuur te spelen door zich onverzoenlijk op te
stellen en te escaleren. Ook de kwaliteitskranten zetten vraagtekens
bij de manier waarop de regering de demonstranten tegemoet treedt, bij
de geweldadige manier waarop de politie verschillende keren is
opgetreden en bij het uitvergroten van het geweld tijdens de
demonstraties. `Enkele honderden gewelddadige jongeren zijn voor de
media blijkbaar interessanter dan honderdduizenden jongeren die
vreedzaam protesteren', concludeert de International Herald Tribune.
Studentenprotest in Frankrijk
Komende dinsdag volgt een nieuwe krachtmeting. De vijf grote vakbonden
roepen hun leden op het werk neer te leggen en actie te voeren uit
solidariteit met de scholieren en studenten. Om de geplande
massamobilisatie niet in de wielen te rijden kondigen trein- en
metromachinisten en buschauffeurs hun stakingsactie ruim van tevoren
aan in grote advertenties en op affiches. De scholierenacties worden
niet alleen door de vqkbonden en linkse politieke partijen gesteund
maar ook door de Parijse randgemeenten die door sociaal-democraten en
communisten worden bestuurd. Minister-president Villepin, daar zijn ze
het over eens, moet zijn omstreden wetsontwerp intrekken voor er
verder gepraat kan worden. Uit opiniepeilingen blijkt tweederde van de
bevolking de jongerenacties te steunen.
De Franse communistische partij - PCF- had haar 33ste congres niet
beter kunnen plannen. De op donderdagmiddag geplande discussies worden
afgelast om de demonstrerende jongeren een hart onder de riem te
steken. Met kranten, folders, spandoeken en vlaggen trekken de bijna
duizend congresgangers naar het centrum van de stad. Omdat het
metropersoneel met de acties sympathiseert, is het openbaar vervoer
vandaag gratis. De reacties van de jongeren op de steunbetuiging van
de PCF zijn wisselend. Een deel van de jongeren is niet geinteresseerd
en gooit de pamfletten op de grond, anderen reageren enthousiast en
nemen stapels, kranten, pamfletten en stickers mee om die binnen hun
eigen blok uit te delen.
Marie-George Buffet
Marie-George Buffet
Marie-George Buffet, de vrouwelijke voorzitter van de PCF, speelt een
thuiswedstrijd tijdens het vierdaagse congres waar delegaties van
actievoerende jongeren dagelijks op het podium staan. Onder een enorm
rood banier steekt zij van wal over de jeugdrebellie: `Onze jongeren
komen in opstand omdat zij in tegenstelling tot de regering Villepin
over gemeenschapszin beschikken. Zij keren zich tegen de liberale
maatschappij waarin iedereen voor zichzelf opkomt en geen boodschap
heeft aan het welzijn van zijn buren. Op dit moment dreigen er alleen
al in de buitenwijk Seine - Saint Denis 8 duizend families op straat
gezet te worden omdat zij de huur niet meer kunnen betalen. Wereldwijd
zijn we getuige van grote veranderingsprocessen die met elkaar gemeen
hebben dat zij bedreigend zijn en haaks staan op wat er moet gebeuren.
Irak, de verspreiding van het HIV-/Aidsvirus, de toenemende armoede en
uitsluiting in de wereld ten gevolge van het vrijhandelsbeleid van de
WTO, noem maar op. Onze regering voert een fout beleid en is uit op
confrontatie, maar wij zijn ervan overtuigd dat het anders en beter
kan. Wij moeten ons verzetten tegen het beleid van sociale afbraak,
strijden voor werk en fatsoenlijke uitkeringen, we moeten de publieke
sector verdedigen. Geprivatiseerde diensten en bedrijven moeten terug
in overheidshanden en we moeten het belastingsysteem herzien omdat het
onrechtvaardig is. Met het oog op de algemene verkiezingen van volgend
jaar moeten de linkse partijen werken aan eenheid en het debat over de
toekomst van ons land op gang brengen op al die plaatsen waar dat nog
niet gebeurt. Je stem uitbrengen bij de verkiezingen is belangrijk,
maar is niet voldoende. Mensen moeten in beweging komen en zichzelf
organiseren.
In een ontmoeting met buitenlandse gasten en waarnemers spreekt Buffet
met meer nuance over de kansen en bedreigingen van de komende tijd.
`Drie maal hebben wij op regeringsniveau beleidsverantwoordelijkheid
gedragen en tot mijn spijt moet ik bekennen dat we drie keer de plank
mis hebben geslagen. Volgend jaar moet het anders omdat we ons
simpelweg geen nieuwe nederlaag kunnen permitteren. Onze opdracht is
om al die mannen en vrouwen in Frankrijk die zich dag in dag uit
zorgen maken hoe zij de eindjes aan elkaar moeten knopen, te
ondersteunen.'
Na afloop maakt de partijvoorzitster met enkele van de 100
buitenlandse aanwezigen een praatje. Wanneer ik aan haar voorgesteld
wordt, krijg ik een bedankje voor de overtuigende rol die de SP
gespeeld in het Nederlands `nee' tegen de Europese Grondwet. `De
Europese Unie probeerde ons land na het `nee' op 29 mei als een paria
te isoleren, maar dat is hen niet gelukt. Jullie partij, jullie
Nederlanders zijn ons op het juiste moment te hulp geschoten door de
grondwet op 1 juni af te stemmen en daar ben ik erg blij mee. Een mooi
voorbeeld van internationale solidariteit.'