Unicef
Structureel spelen in Atjeh 14 maart 2006, Banda Atjeh, Indonesië - De tsunami van december 2004 verwoestte veel. Heel veel, ook in Atjeh. Daags nadat de vloedgolven het leven in de Indonesische provincie hadden overspoeld, startte Unicef met noodhulp. Maar er werden ook centra opgezet waar kinderen tot rust konden komen, konden spelen en leren. Afgelopen jaar is met man en macht gewerkt om deze centra structureel te maken. Geen tenten, maar een stenen gebouw. En een goede organisatie, met hulp van de lokale bevolking.
Tekenen en schilderen in het Muhammadiyah-kindercentrum. Foto: Unicef Indonesië/2006/Stechert
Tekenen en schilderen in het Muhammadiyah-kindercentrum. Foto: Unicef Indonesië/2006/Stechert
In verschillende centra hebben het afgelopen jaar ruim 17.000 kinderen rust gevonden. Ze werden geregistreerd, kregen sociale ondersteuning en konden weer kind zijn. Een van deze centra is het totaal vernieuwde Muhammadiyah-kindercentrum in Labui, nabij een klein vissersdorp in het westen van Atjeh. Dagelijks komen hier 50 tot 100 kinderen om er te dansen, tekenen en studeren. In de ruim opgezette kamers is voor elk wat wils. Unicef heeft gezorgd voor 'School-in-a-Box kits' en 'recreation kits' met daarin leermaterialen, boeken, speelgoed en sportmaterialen.
Nog meer 'in de pen'
De bedoeling is dat er nog meer van dit soort vernieuwde centra komen. "Aan het eind van het jaar in ieder geval nog acht erbij", zegt Zubedy Koteng van Unicef. Maar is dat anderhalf jaar na de tsunami dan nog nodig? Koteng: "Ja, want veel mensen hebben nog steeds hun plaats niet gevonden. Ze zijn zoekende naar betere huizen en banen."
Elke dag gaan tussen de 50 en 100 kinderen naar het centrum om er te spelen en te leren. Foto: Unicef Indonesië/2006/Stechert Elke dag gaan tussen de 50 en 100 kinderen naar het centrum om er te spelen en te leren. Foto: Unicef Indonesië/2006/Stechert
Eigen verantwoordelijkheid
Of een centrum een structureel karakter krijgt, hangt van veel zaken af. Maar heel belangrijk is of de lokale bevolking zich wil inzetten voor zo'n centrum. Zijn ze bereid tijd, geld en energie te steken in het onderhoud ervan? "De gemeenschap moet als het ware voelen dat zo'n centrum voor hun eigen kinderen is. Daar zelf verantwoordelijkheid voor willen nemen, is heel belangrijk", vertelt Koteng.
Om deze verantwoordelijkheid te stimuleren, heeft Unicef de toekomstige staf van het centrum getraind om het tot een succes te maken. Leren hoe je moet fondsenwerven bijvoorbeeld, zodat toekomstige programma's zelf kunnen worden uitgevoerd. Vrijwilligers, ouders én kinderen, denken mee hoe het centrum straks (nog) beter kan functioneren. Zo wordt het een echt onderdeel van de gemeenschap. Koteng: "En dat is precies zoals we het willen!"