Ingezonden persbericht
Persbericht
Betr.: Feestelijke presentatie van The Earthenware and Faience Factory Rijnland and The Tile House, two potteries in Alphen on the Rhine, voorpublicatie van het door Ron Tasman geschreven The Gouda Pottery Book, plateel makers in Holland.
Gebeurtenis: Overhandiging eerste exemplaar aan directeur Ranti Tjan van MuseumgoudA en lezing van Friggo Visser, hoofdredacteur van The Gouda Pottery Book, over opzet, strekking en betekenis van het door Ron Tasman geschreven standaardwerk over de Nederlandse aardewerkindustrie van 1880-2000.
Tijdstip: Woensdag 22 februari 2006, aanvang 14.00 uur
Plaats: MuseumgoudA, Achter de Kerk 14, 2801 JX Gouda
Documentatie: Zie www.goudapotterybook.com
Nieuw Zeelander schrijft Engelstalig handboek over Gouds plateel
In 2001 begon de Nieuw Zeelandse plateelverzamelaar Ron Tasman aan een in de Nederlandse vakwereld ongekend project: hij wilde een handzame, Engelstalige gids gaan schrijven over Gouds Plateel. Een boek dat betere en vooral vollediger informatie zou moeten bieden dan de twee enig beschikbare boeken in het Engels over Nederlandse keramiekfabrieken in de vorige eeuw, die van het Amerikaanse echtpaar Ritvo over Gouda Pottery en van Van Hook over Delfts Blauw.
Voor dit almaar groeiende project zocht hij steun bij het Keramisch Museum Goedewaagen in Nieuw Buinen (Drenthe), dat door eerdere expansieve overnames door het Goedewaagen-concern in 1923 van de Amsterdamse Plateelbakkerij De Distel, in 1965 van de moedervormen van de Plateelbakkerij Zuid-Holland in Gouda, in 1969 van de Plateelfabriek Quo Vadis in Gouda en in 1989 van de Plateelbakkerij Flora over een grote, keramische documentatie beschikt. In de afgelopen jaren kreeg Ron Tasman vanuit verzamelaarwerkgroepen rond het Keramisch Museum Goedewaagen aanvullend een schat aan informatie toegemaild.
Voor zijn boekproject vond Ron Tasman een uitgever in Optima Publishers in Vianen. Een uitgeverij die in de afgelopen jaren monografieën uitbracht over aardewerkfabrieken als St. Lukas, De Vier Paddenstoelen, Katwijk en over keramische vormgevers als Cris Agterberg, Hans Mengelberg en Wim Harzing. In de loop van 2005 kreeg het project wel een veel ambitieuzere opzet. Van een handzame gids werd The Gouda Pottery Book in de planning een driedelig wetenschappelijk handboek met een bladspiegel van 340 x 240 mm, een totale omvang van 1200 paginas, meer dan 1000 kleurenfotos, een overzicht van inmiddels 2200 werknemers en meer dan 1000 signaturen en fabrieksmerken.
Aan Friggo Visser, sinds 1989 conservator van het Keramisch Museum Goedewaagen, werd de hoofdredactie toevertrouwd. De Utrechtse kunsthistorici Inemie Gerards en Jan Gielkens zijn aan het project verbonden als eindredacteuren. De Leidse kunsthistorica José Plevier doet aanvullende research.
Omdat de verandering van opzet veel extra onderzoek vergde die de planning aanzienlijk deed veranderen, besloot uitgeverij Optima tot een eenmalige uitgave voor de eerste 400 intekenaars op The Gouda Pottery Book. Twee hoofdstukken over twee bij het grote publiek ook onbekende keramiekfabrieken in Alphen aan den Rijn, de Rijnland en Het Tegelhuis, worden belicht in een premie-uitgave van een hardcover-boekje van 165 x 115 mm en een omvang van 64 paginas.
Deze unieke bibliofiele uitgave wordt op woensdag 22 februari om 14 uur feestelijk gepresenteerd in het MuseumgoudA. Het eerste exemplaar zal aan de heer Ranti Tjan, directeur van het MuseumgoudA, worden aangeboden. Aansluitend houdt Friggo Visser een Power Point-lezing over het begrip Gouds aardewerk en niet te vergeten, de valkuilen die zich voor onderzoekers en verzamelaars kunnen openen.
Ron Tasman (Utrecht, 1951) emigreerde als zevenjarige met zijn ouders naar Christchurch, Nieuw Zeeland. Hoewel het Engels zijn eerste taal werd, bleef Ron Tasman zijn kennis van het Nederlands koesteren en schoolde hij zichzelf bij door Nederlandse boeken te lezen en later door het bekijken van toevallig beschikbare Nederlandse televisieprogrammas. Dat deed hij om zich ooit in zijn geboorteland, al was het maar bij een vakantie, nog eens verstaanbaar te kunnen maken. 50 Jaar later bewees die scholing zich als buitengewoon nuttig.
Vanaf zijn vroegste jeugd schreef Ron Tasman graag en veel - een bekwaamheid die hem in de beroeps- en privé-sfeer goed te pas kwam bij de productie van handleidingen en instructiegidsen. Voor de gemeente Christchurch schoolde hij een groot aantal stafleden in computervaardigheden. Van Gouds plateel had hij tot 1992 geen flauwe notie, een reis naar Nederland in dat jaar deed alles veranderen. Hij ontmoette zijn nicht Toos van der Want, een telg uit de familie van de Regina-Van der Wants. Een bezoek aan het Gouds Museum volgde. Dat werd de opstap naar het aanleggen van een verzameling van Gouds plateel, nu één van de grootste op het zuidelijk halfrond. Bij het verzamelen en het registreren merkte Ron Tasman het enorme gemis aan een Engelstalig handboek voor de determinatie van op het internet en in de kunsthandel aangeboden stukken. Door zijn kennis van het Nederlands kan hij de nu beschikbare vakliteratuur over Nederlands industrieel aardewerk beter lezen dan welke buitenlandse onderzoeker ook. Zijn vlotte schrijfstijl waarborgt een lezenswaardige publicatie.
Friggo Visser (Landsmeer, 1947) kroop als peuter van twee door het Frans Halsmuseum in Haarlem waar zijn vader de Werkplaats tot Herstel van Antiek Textiel toen nog leidde. Hij studeerde geschiedenis en gedeeltelijk ook kunstgeschiedenis in Amsterdam - zijn eerste wetenschappelijke publicatie was in 1980 gewijd aan de techniek en de ethiek van het textiel restaureren. Van 1972 tot 2002 was hij als kunstcriticus verbonden aan diverse dagbladen, het langst aan het Nieuwsblad van het Noorden in Groningen. Friggo Visser schreef meerdere boeken en catalogusteksten over de Noord-Nederlandse figuratieve schilderkunst en over eigentijdse driedimensionale kunst. Met de industriële productie van sieraardewerk raakte hij vertrouwd doordat zijn partner, de beeldend keramiste Joan Seyferth, in de naar het Drentse Nieuw Buinen verhuisde aardewerkfabriek Royal Goedewaagen in 1985 een gesponsorde werkplek kreeg. In 1989 was hij betrokken bij de stichting van het Keramisch Museum Goedewaagen aldaar, een museum dat nu één van Nederlands grootste plateelcollecties toont. Samen met verzamelaars presenteerde hij inmiddels enige tientallen exposities over vaak nog niet eerder belichte keramiekfabrieken. Sinds 2000 legt hij in de vorm van de Gouda Thesaurus één van s werelds grootste databanken van digitale fotos van Gouds plateel aan.