AutoRai

Kia Sorento stelt solo wereldrecord

(2/22/2006)
Betrouwbaarheid en veiligheid staan op plaats één en twee voor wereldreiziger Christer Gerlach. Zijn keuze voor de Kia Sorento is dus allerminst avontuurlijk te noemen, maar zijn recordpoging des te meer: om als eerste solo rond de wereld te rijden via de bijna eindeloze steppen van Mongolië, woestijnen in Kazakstan en bossen van Siberië. âTravel lightâ is het motto van de wereldreiziger met 35 jaar ervaring op de slechtste wegen bijna overal ter wereld. Enkele reservelampjes en zekeringen plus V-snaren, dat is alles wat hij voor de Kia Sorento meenam. âAls ik meer onderdelen zou moeten meenemen, had ik voor een andere auto gekozenâ, aldus Gerlach. Het is de derde keer dat hij rond de wereld rijdt, na talloze andere avonturen zoals van de Noordkaap in Europa tot de Zuidkaap in Afrika en van het noorden van Alaska tot het uiterste zuiden van Argentinië. Ook de afrikaanse Sahara heeft nauwelijks geheimen meer, net zo min als de outback in Australië. Alleen Antarctica staat op de ânog te doenâ lijst van de zweedse avonturier, die naar eigen zeggen één jaar jonger is dan Mick Jagger. Christer Gerlach heeft al twee vermeldingen in het Guinnessâ Book of Records. âMijn laatste rit is de moeilijkste geweest, omdat niemand vóór mij alleen door Siberië heeft gereden op een wereldreis.â

Off-road krijgt volle betekenis in Mongolië en Kazakstan Met zijn paspoort en een pak roebels vertrekt Christen uit Stockholm. De kaarten die hij heeft van Rusland hebben plaatsnamen in cyrillisch schrift, dat hij niet kan lezen. De route door Europa en Azië, van Stockholm tot Vladiwostok, is 16.570 km lang. Hiervan legt de Kia Sorento ongeveer 4.500 km af over ruw terrein of nauwelijks onderhouden wegen die vaak alleen met wat steenslag zijn verhard. Deze etappe alleen nam 49 dagen in beslag.

Aanvankelijk supersnel over de duitse âAutobahnâ en allengs lastiger, dwars door Polen en de Oekraïne en het zuiden van Rusland. Vervolgens de grens over naar Kazakstan, waar het eigenlijke avontuur begint aan de Ural. De westoever van de rivier is Europa; aan de overzijde begint Azië en de grote eenzaamheid. Christer ontdekt dat Kazakstan vlak en leeg is. Die leegte bestaat vooral uit gaten in de weg. âDe doorgaande weg was in zo verschrikkelijke staat dat ik beter ernaast kon rijden. Kazakstan heeft mij geleerd wat de echte betekenis moet zijn van off-road.â Voor de volgende duizend kilometer en drie dagen rijdt Christer naast de weg, die gaten zo groot als badkuipen slechts afwisselt met totaal versleten resten van asfalt. Als het regende, veranderde de weg in een uitgestrekte zee van modder. Bij droogte blijft het een zee, nu van stof en puin. âDe locale vrachtrijders hebben de weg gelaten voor wat die is. De gaten in de weg vernielen hun trucks of ze rijden zich vast in de modder.â

De eenzaamheid is betrekkelijk, omdat overal adelaars, kleine en grote haviken en valken in de lucht zijn. âGeen wonder dat Kazakstan een adelaar in de nationale vlag heeft, met zoân overvloed aan majestueuze roofvogelsâ aldus Christer. Slechts heel af en toe ziet hij een enkele vrachtauto of terreinwagen in de verte, steevast gevolgd door een grote stofwolk. Het ultieme stofnest komt hij tegen waar vroeger het Aral meer was. Ooit was dit het vierde meer ter wereld in oppervlakte gezien. Maar de Sovjets leidden de aanvoer van water af, naar katoenplantages die in de woestijn werden aangelegd. Het resultaat was een ecologische ramp: minder Aral meer en nog meer woestijn. In dit angstwekkende niets liggen reusachtige scheepswrakken als eeuwig slapende dinosauriërs op wel 70 km van de huidige waterlijn.

In het zuiden veranderen de woestijnen van Kazakstan in vriendelijke valleien met groene weiden en sneeuwbedekte bergtoppen op de achtergrond. Druiven zijn er bijna zo groot als sinaasappels en sinaasappels zo groot als meloenen. De bevolking is verdeeld in politieagenten met laser snelheidsmeters enerzijds en snelheidsmaniakken anderzijds. En dan zijn er nog oude vrouwtjes en eenzame buitenlanders... In het bekende Alma Ata wisselt Christer de motorolie en het oliefilter van de Sorento. Op het dak neemt hij alvast twee extra jerrycans benzine mee, die zijn later nodig om door Mongolië te reizen. Noordwaarts rijdend langs de westelijke grens van China kan hij de chinese top-10 meeluisteren. Tijd genoeg: het is drie dagen rijden om voor de tweede keer in Rusland te komen en dan nog twee dagen om Mongolië te bereiken. Christer rijdt langs het vierlandenpunt van Rusland, Kazakstan, China en Mongolië. Over de toestand van de wegen in Mongolië hoeft Christer zich niet druk te maken; er zijn namelijk geen wegen. Vrachtautoâs hebben wel sporen gemaakt over de vrijwel eindeloze vlakten. Mongolië lijkt op Kazakstan maar het is verder uitgestrekt, veel minder bevolkt, avontuurlijker en tenslotte nog mooier.

Zes dagen duurde de reis door het westen van dit gigantische land zonder hekken. Hier en daar staan dorpjes of mijnbouwnederzettingen waar Christer brandstof kon kopen van vriendelijke en ontspannen mensen. De benzineverkopers zagen eruit alsof ze zich in smeerolie baden, overigens. In de verte doemt telkens een nieuwe hoogvlakte op met daarachter een bergketen waar Christer nog overheen zal moeten rijden. Af en toe komt uit het niets een man op een paard en er zijn kleine kuddes langharige yakâs. Het lijken wel de leden van een heavy metal band. Heel soms maakt een auto een stofwolk aan de horizon, maar meestal is er de exotische eenzaamheid. Over 1.500 km rijdt Christer off-road en slechts incidenteel een stukje steenslag op iets wat een weg lijkt te zijn. Er is vooral zand, rotsen en gras om over te rijden. âMaar allesoverheersend is het stof,â zegt Christer, âals een buitenaards monster kroop het echt overal in de auto en in mijn kleren.â De rit door Mongolië vraagt zes dagen. âHet zou ook in vijf dagen kunnen, maar ik zou zeggen dat het risico van schade verdubbelt voor elke vijf kilometer die je per uur sneller wilt rijden.â

Kia Sorento V6 verdient plaats in Guinnessâ Book of Records âJe kunt de auto die ik heb gebruikt in elk werelddeel precies zo kopen. Ik heb er niets anders aan gedaan dan van tijd tot tijd controleren of belangrijke boutverbindingen niet zouden lostrillen op de ruwe wegen.â Het laadvermogen van de Sorento gebruikte Gerlach om brandstof en gereedschap mee te nemen. Zoals zandladders, die hij wellicht nodig zou hebben in de woestijn. En niet te vergeten echte zweedse gehaktballen, chinese noedels en een goede fles schotse whisky. Verder nam hij een schep mee en een kompas, plus een zelden gebruikte GPS voor noodgevallen en wat boeken.

In de mongoolse hoofdstad Ulaan Bataar slaat Christer een noordelijke richting in, op weg naar Siberië. De vlakten en bergen veranderen nu gaandeweg in beboste heuvels. âMen is een weg aan het aanleggen dwars door Siberië naar het oosten,â zegt Christer, âdie moet volgens plan in 2008 gereed zijn. Dan is er nog geen asfalt, het wordt een gravelweg.â De solorit door Siberië als deel van een wereldreis is nog nooit eerder gedaan. Het is een mengsel van opgebroken wegen en oude weggetjes en paden in en uit dorpen. Gedurende vijf dagen reed Christer 2.000 km over gravel en zand, door modder en over slingerende karrensporen door naaldbossen op de heuvels. âIk stopte âs nachts waar de vrachtrijders bleven staan en ik sliep in de Sorento,â vertelt Christer, âik at samen met die gasten in kleine en soms niet zo hygiënische restaurants. Er was alleen maar vriendelijke nieuwsgierigheid; er zijn daar mensen die nog nooit een buitenlander hebben gezien.â

Doorwadingen in Azië waren meestal niet te diep voor de Sorento. âSoms liep ik even het water in om de diepte en de bodem te beoordelen,â zegt Christer, âwant als je vastrijdt in de modder van een snelstromende rivier heb je een serieus probleem.â Meestal reed Christer met de lage terreinversnellingen; gewoon voor de zekerheid en voor de extra kracht in voorkomende gevallen. âIk zag eens zoân russische terreinwagen zichzelf in de stroom gooien en het maar net halen tot de overkantâ zegt Christer. âDe motor sputterde en stopte gorgelend. Ik ben doorgereden op zoek naar een doorwaadbare plaats. Dat kostte me wel een paar uur, maar het bespaarde me heel wat last. Er waren wel bruggen, maar net zo vaak zijn die ingestort. Mongolië en Kazakstan zijn absoluut de moeite van de reis waard, maar je hebt een perfecte auto nodig en geduld. Een mankement in die enorme leegte kan op een ramp uitdraaien.â

De Sorento heeft echter de uitdaging glansrijk doorstaan; de score aan het eind van precies 27.010 km is twee lekke banden en een paar doorgebrande lampjes. Niet meer dan dat. Christer kon de wens van Kia monteurs weerstaan om, na zijn rit door Kazakstan, Mongolië en Siberië, de auto na te kijken in Korea. âIk heb dat absoluut geweigerd, ze mochten alleen de olie verversen. Ik wilde de wereld rond zonder reparaties of service, behalve de nodige olieverversing.â De Sorento werd vervolgens verscheept naar California voor een âexcursieâ naar Mexico en de Baja California. âIk heb de route van Parijs naar Dakar gereden, dus ik wilde ook weten wat het rallyparcours van de originele Baja voorstelde.â Een volgend uitje was Death Valley, het laagste punt op het westelijk halfrond. âEen prima plek voor mensen die van woestijnen en slechte wegen houden,â aldus Christer. Maar uiteraard is het aziatische deel van de wereldreis veel uitdagender en zwaarder geweest. Christer kan ook de verleiding niet weerstaan om de inmiddels toeristische âRoute 66â te volgen naar de amerikaanse oostkust. Van daaruit scheept hij in op één van âs werelds grootste autotransportschepen. Tussen 7.200 autoâs aan boord is er echter maar één met een wereldrecord in het logboek: de Kia Sorento die nog dagelijks bij Christer Gerlach, zijn vrouw Lotta en twee tieners als familiewagen in gebruik is.

Gouden tips voor een geslaagde wereldreis
Christer Gerlach houdt het graag simpel; dat is zijn methode om met plezier te reizen en moeilijkheden te vermijden. De vijf grondregels voor een geslaagde wereldreis:

1. Rijd niet in het donker
Dronkaards, spelende kinderen, kamelen, ossenkarren en kapotte autoâs zonder licht zijn gevaren die je reis in enkele seconden in een ramp kunnen doen eindigen.

2. Rijd om steden heen
Diefstal en botsingen komen in de stad vaker voor dan op het platteland.

3. Neem zo weinig mogelijk gewicht mee
Het meeste dat je echt nodig hebt kun je locaal verkrijgen.
4. Passeer grensovergangen in de ochtend
Er zijn dan minder mensen en de meeste beambten zijn dan efficiënter

5. Klaag niet
Als je het allemaal wilt hebben zoals thuis, blijf dan thuis.

BedrijfsautoRAI.nl

woensdag 22 februari 2006