Unicef
DR Congo: zelfs de Pygmeeën vluchten 07 februari 2006, Beni - Na een relatief rustige periode neemt het geweld de laatste tijd weer hand over hand toe in het oosten van Congo. Rebellen, legers uit Ruanda, Uganda en Congo zelf. Allemaal hebben ze wapens en meestal zaaien ze dood en verderf. De lokale bevolking is het slachtoffer. Zelfs de Pygmeeën die diep in het oerwoud wonen. "Zij leven heel geïsoleerd en verlaten het woud zelden. Dus als zelfs zij vluchten, is dat een teken aan de wand."
Op de vlucht voor geweld. Foto: Unicef DR Congo/2006/McKenzie Op de vlucht voor geweld. Foto: Unicef DR Congo/2006/McKenzie
Het enige dat Congo voort lijkt te brengen, zijn vluchtelingen en ontheemden. Honderdduizenden mensen hebben de afgelopen jaren hun huis en haard moeten verlaten. "Als de Pygmeeën die we hier opvangen nu zouden terugkeren naar hun dorpjes, is de kans groot dat ze worden gemarteld of vermoord", vertelt Gregory Chevrel. Chevrel is medewerker van Solidarité, een lokale organisatie die zich ontfermt over mensen die hun huis zijn ontvlucht. Solidarité wordt ondersteund door Unicef.
Chevrel vertelt over de problemen temidden van de plastic tenten. Zij vormen, samen met enkele toiletten, een relatief veilige schuilplaats voor de mensen uit de omgeving. Maar nu wonen er dus ook Pygmeeën. "Een teken aan de wand dat zij hier ook zijn", verzucht Chevrel.
Kibanjanga Malaibi met kinderen uit zijn Pygmeeën-gemeenschap. Het vluchtelingenkamp is nu hun nieuwe 'thuis'. Foto: Unicef DR Congo/2006/McKenzie
Kibanjanga Malaibi met kinderen uit zijn Pygmeeën-gemeenschap. Het vluchtelingenkamp is nu hun nieuwe 'thuis'. Foto: Unicef DR Congo/2006/McKenzie
Geen weg terug
"We kunnen niet terug", zegt Kibanjanga Malaibi, een van de Pygmeeën. "We kunnen niet terug, omdat er niks meer is. We moeten hier wel blijven." De strijd tussen de vele vechtende partijen zorgt voor geplunderde dorpen, dood en angst. Sommige mensen vertellen dat ze zelfs bang zijn voor hun eigen Congolese leger.
Er moeten veel ontheemden worden opgevangen en dat terwijl nog steeds veel mensen van de vorige geweldsperiode in 2004 in opvangkampen wonen. Het legt een enorme druk op gemeenschappen en hulporganisaties. Unicef vangt duizenden mensen op en steunt de bouw van scholen. Maar voor een school is ook een leraar nodig en die zijn niet zo makkelijk te vinden in het oerwoud. Daarnaast is het bevoorraden van de kampen een immense klus, zeker in het regenseizoen. Een klus die de vele hulporganisaties dagelijks moeten zien te klaren.