ChristenUnie
Bijdrage debat Afghanistan donderdag 2 februari 2006 - 23:39
Tineke Huizinga-Heringa: Voorzitter. Mijn fractie vindt het belangrijk
dat de besluitvorming over vredesmissies zorgvuldig verloopt. Kamer en
kabinet moeten daarin hun verantwoordelijkheid nemen. Het kabinet moet
dit doen door een helder en ondubbelzinnig besluit te nemen: wij gaan
wel of wij gaan niet en niets daartussen. De Kamer moet dit doen door
het kabinetsbesluit te wegen. In het geval van deze missie is dat niet
zo gegaan. Om uit een politieke impasse te komen, heeft het kabinet
zich achter woordspelletjes verscholen. Wij hebben dat opgevat als een
politiek spel, maar dan wel over de ruggen van de militairen. Na druk
uit de Kamer heeft het kabinet zich enigszins hersteld, maar fraai was
het niet. Wij vinden dat dit niet zo had mogen gebeuren. Voorzitter.
Wij steunen dan ook de motie-Van Aartsen/Bos. Dat zal u niet verbazen,
want u weet dat mijn fractie een geschiedenis heeft op het punt van
artikel 100.
De internationale gemeenschap heeft verantwoordelijkheid genomen voor
Afghanistan. Samen met de Afghanen is al heel veel bereikt, dat bleek
ook deze week weer op de conferentie in Londen. De weg naar vrede en
gerechtigheid is ingeslagen, maar de betrokkenheid moet nog een heel
aantal jaren blijven bestaan om tot een werkelijk duurzame vrede in
Afghanistan te komen.
Internationale betrokkenheid vraagt een grote financiële en militaire
inzet, ook van Nederland. Mijn fractie is bereid om die grote inzet te
plegen. Wij willen verantwoordelijkheid nemen ten opzichte van
Afghanistan. Elke missie moet op de eigen praktische uitvoerbaarheid
getoetst worden. De missie naar Uruzgan is zonder twijfel de meest
gevaarlijke missie tot nu toe. Voor mijn fractie was het een
belangrijke vraag of deze missie kans van slagen heeft, of het
überhaupt mogelijk is om veiligheid en stabiliteit te brengen in de
woeste en onherbergzame provincie Uruzgan.
Door alle informatie op hoorzittingen, briefings en van het kabinet is
mijn fractie ervan overtuigd geraakt dat deze uitzending geen mission
impossible is. Het is mogelijk om stabiliteit te brengen in Uruzgan.
Goede afspraken binnen de NAVO, een ruim mandaat en een goede
voorbereiding van de militairen, juist op het gebied van cultuur en
zeden, maken de missie uitvoerbaar, maar zeker niet gemakkelijk. De
missie is vooral niet zonder gevaar voor onze militairen. Militairen
die op een gevaarlijke missie gaan, verdienen de steun van het
voltallige kabinet. Ik ga ervan uit dat die steun er ook komt.
Mijn fractie stemt in met de missie. Zij wenst de militairen en hun
familie, wijsheid, lef, moed en geduld toe. Zij wenst hen ook de Zegen
van God op hun gevaarlijke weg.
Zie ook:
* Reactie op kabinetsbesluit Afghanistan (13-1-2006)
* Beschamende vertoning (10-1-2006)
* De geur van partijpolitieke spelletjes (23-12-2005)
---