Mission Impossible bij WK Junioren?
Vroeg vertrekken vanaf Schiphol heeft het grote voordeel dat je
bijtijds aankomt op de plaats van bestemming. Nadeel is wel dat de
automobilisten de ochtendspits moeten omzeilen. Dat lukt niet altijd
even goed. Bij de incheckbalie stond een redelijk lange rij. Zodoende
vroegen we de aanwezige medewerker van KLM om ons sneller te helpen,
aangezien we enige haast hadden. Deze antwoordde dat we nog tijd
hadden en in de rij moesten gaan staan. Toen de tijd echt begon te
dringen (40 minuten voor vertrek) wilde hij ons wel eerder helpen. Bij
navraag bleek echter dat onze koffers niet meer ingecheckt mochten
worden! Ook andere opties, bagage gewoon meenemen, werden vanwege
veiligheidsredenen uitgesloten. Hij erkende wel zijn fout, maar goed
daar stonden we dan De vlucht moest omgeboekt worden, waarbij al snel
duidelijk was dat de avondvlucht al vol zat. Na enig speurwerk kwamen
ze met de volgende avontuurlijke oplossing. We zouden binnen een klein
uur een vlucht naar Parijs moeten nemen en daar zouden we een kleine
45 minuten hebben om de vlucht naar Istanbul te halen. In die 45
minuten moesten we ook nog de boarding-passen ophalen. MISSION
IMPOSSIBLE! Bij gebrek aan een alternatief en tijd voor bezinning,
gingen we maar op hoop van zegen! (speciaal voor Biaina!)
Tassen inchecken, lekkere sprint door de douane, waarin het
gebruikelijke metaal weer van zich liet horen, en de laatste horde
naar de gate. Vliegtuig 1 gehaald.
Uiteindelijk vertrokken we met een vertraging van 40 minuten! Dus dat
zou weer heel lekker worden in Parijs. Voorzover we ons überhaupt
enige kansen mochten toebedelen, maar goed, er was geen weg meer
terug. Parijs heeft ook geen kinderachtig vliegveld, dus we checkten
gelijk even hoe ver het lopen was naar onze gate. We zouden aankomen
in Hal F en moesten naar Hal C80!, dus dat zou toch minstens een paar
honderd meter lopen worden. De windgoden waren ons vandaag in ieder
geval gunstig gezind en de vertraging bleef beperkt tot 20 minuten. 25
minuten prijkten op de klok tot de volgende vlucht. Vliegtuig uit,
sprinten langs mensen en over tassen naar de transit balie, niemand
gewond. De medewerkers van Air France waren uiterst behulpzaam en
binnen 8 minuten hadden we de boarding-passen. Nu nog naar gate C en
de douane. De conditie van de spelers werd even flink op de proef
gesteld. Voor sommigen was het maar goed dat er geen cijfers werden
uitgedeeld! Bij de douane was er maar één medewerker en een hele lange
rij. Na enig onderhandelen en uitleg, belde hij een collega om ons te
helpen. De tickets lagen op een stapel net als de paspoorten, erg
gelukkig was ze er op zijn zachts gezegd niet mee. Enige sussende
Franse woorden van Chuchelov namen de kou uit de lucht en konden we
door de metaaldetector.
Coach Vladimir Chucelov
Blijkbaar hadden ze enige clementie, want de riemen, schoenen en het
fouilleren werden achterwege gelaten. De laatste sprint naar de gate.
Precies op tijd kwamen we aan, want we mochten nog net naar binnen.
Zucht
We zouden vandaag dus in Istanbul aankomen. Maar nu komt iets nog veel
mooiers! Dit vliegtuig zou pas een half uur later vertrekken. Er waren
enkele technische storingen aan het licht gekomen. Hadden ze dat ons
niet even wat eerder kunnen zeggen!
In Istanbul aangekomen moesten we ook maar liefst 1,5 uur wachten op
de bus. En wij in Nederland maar klagen over de punctualiteitregeling
van de NS. Onderweg was wel gelijk te merken dat Istanbul een zeer
levendige stad is. Veel mensen op straat, muziek en overal verkopers
die kastanjes aan je proberen te slijten. Ons hotel grenst aan een
groot modern plein met alle moderne fast-food-ketens naast elkaar.
Verhongeren zullen we dus niet dit toernooi. Het hotel is momenteel
aan het verbouwen en veel kamers zijn nog niet gereed. Gelukkig hebben
ze de spelers de beste kamers toebedeeld, maar de coaches zullen het
nu moeten ontgelden. Ergens op de bovenste verdieping, waar je niet
eens met een lift kan komen, bevinden zich ook nog wat hokjes, die ze
kamers noemen. In Arabische landen moet je echter de kunst van het
onderhandelen verstaan om iets gedaan te krijgen. Uiteindelijk kregen
we een belofte losgeweekt waarin ons in twee dagen, een florissanter
onderkomen in het vooruitzicht gesteld werd. We zijn benieuwd
---
Koninklijke Nederlandse Schaakbond