Kennis over MS drastisch uitgebreid
Nieuwe MRI- techniek maakt beschadigingen in grijze stof zichtbaar
Radiologen van het VU medisch centrum hebben een MRI techniek
ontwikkeld en toegepast waarmee de schadelijke gevolgen in de grijze
stof door Multipele Sclerose beter zichtbaar worden. Internationale
onderzoekers vermoeden namelijk dat de laesies in de grijze stof de
invaliditeit en de geestesgesteldheid van MS patiënten sterk
beïnvloeden.
De grijze stof is het deel van de hersenen waarin zich de zenuwcellen
bevinden. Beschadigingen in de grijze stof werden wel na overlijden
van MS patiënten in de hersenen gevonden, maar waren daarvoor niet
zichtbaar. Zij zijn klein, bevatten minder myeline en vertonen geen
ontsteking. Het onderzoek draagt sterk bij aan een benadering van de
ziekte die veel onderzoekers in de wereld nu volgen. MS is heel lang
uitsluitend gezien als een ziekte van de witte stof.
Promovendus Jeroen Geurts gebruikte in zijn onderzoek bij de afdeling
radiologie een drie- dimensionale MRI techniek, 3D Double Inversion
Recovery genoemd. Hij onderdrukte de witte stof en de hersenvloeistof
om het brein heen waardoor alleen de grijze stof zichtbaar was. Zo kon
Geurts meer dan 500% extra corticale laesies detecteren dan met
standaard MRI technieken mogelijk is. Uit post mortem onderzoek bleek
echter dat er nog meer laesies in de grijze stof zitten dan de nieuwe
3D techniek kan tonen.
MS is een moeilijk te doorgronden aandoening van het centrale
zenuwstelsel. Bij de ziekte raakt de myelineschede, de isolerende laag
om zenuwuitlopers of axonen, van de hersenen beschadigd. Dit leidt tot
het verdwijnen van de myelineschede. Dit heet demyelinisatie. Zonder
de myelineschede degenereren de axonen. Dit leidt tot
geleidingsstoornissen met neurologische symptomen zoals
verlammingsverschijnselen, vermoeidheid of geheugen- of
concentratiestoornissen als gevolg. Onderzoekers weten niet precies
waarom MS-patiënten die geheugenstoornissen en cognitieve afwijkingen
hebben. Meer kennis over wat er in de grijze stof gebeurt zou hiervoor
wel een verklaring kunnen bieden.
Jeroen Geurts onderzocht ook waarom de axonen mogelijk afsterven. Dit
zou door glutamaat-excitotoxiteit kunnen zijn. Glutamaat is de meest
voorkomende signaalstof tussen zenuwcellen in het centrale
zenuwstelsel. De stof kan bij te hoge concentraties de zenuwcellen
vergiftigen(zogenoemde excitotoxiciteit). Mogelijk zou het remmen van
het effect van glutamaat op de zenuwcellen neurodegeneratie kunnen
tegengaan.
Jeroen Geurts promoveert op 21 september aanstaande. Zijn onderzoek
werd gefinancierd door de Stichting MS Research. Delen van de
resultaten zijn gepubliceerd in de gerenommeerde internationale
tijdschriften Radiology en Brain.
VU Medisch Centrum