Zeehondencreche Pieterburen

Hannes terug in Dalfsen

Onder grote belangstelling werd door burgemeester Elfers van Dalfsen op vrijdagmiddag 2 september een bronzen beeldje van de zeehond Hannes onthuld, precies op de plaats waar het dier een jaar geleden door crèchemedewerkers in de Vecht werd gevangen. Beeldhouwer Paul van Laere uit Den Haag maakte een mooi portret van de avonturier, die ontsnapte uit de dierentuin in het Duitse Nordhorn, iedereen te slim af was en tenslotte na een zwemtocht van ruim tachtig kilometer bij de stuw in Dalfsen werd gevangen.

Er kwamen veel herinneringen boven bij alle betrokkenen, toen ze weer bij Vechterweerd, de laatste stuw in de Vecht arriveerden. Lenie 't Hart verwoordde haar gevoel tegenover de pers: "Wat mij van die tijd het meest is bijgebleven is dat wetenschappers hun gedragscode vergaten en hun positie misbruikten door in de media allerlei feitelijke onjuistheden te vertellen om persoonlijke, politieke of financiële redenen. In TV-programma's is bijvoorbeeld beweerd dat 'Hannes terug moest naar zijn moeder', terwijl iedereen die een boekje leest over zeehonden weet dat een moeder na vier weken zoogtijd haar jong verstoot en nooit meer terugziet. En dat werd glashard gezegd door wetenschappers die de overheid adviseren over zeehonden." Aan het voortslepende gevecht over Hannes kwam destijds een einde toen dierenbevrijders Hannes in het holst van de nacht uit the Zeehondencrèche ontvreemdden.

Maar ook Lenie vergat haar boosheid, toen ze zag met hoeveel vreugde het beeldje van Hannes werd verwelkomd door de verzamelde menigte. Het initiatief van de heer Goossensen uit Burum (de zoon van de vroegere stuwwachter op Vechterweerd) om Hannes als kunstwerk te laten vereeuwigen en te plaatsen op dat andere "kunstwerk", de stuw bij Vechterweerd, heeft nu al veel succes.

Ontroerend was het verhaal van Quirien Wentzel, de dochter van de in Dalfsen geboren René Wentzel, die later verhuisde naar Uithuizen. Van hem heeft Lenie 't Hart in 1971 de zeehondenzorg overgenomen. Quirien vertelde dat ze als kind al van haar vader had meegekregen dat (wilde) dieren nooit je eigendom zijn: dieren zijn alleen van zichzelf. Ze had geleerd afstand te doen van dieren die ze verzorgd had en eindigde haar verhaal met een mooi gedicht over het afscheid van een door haar verzorgde meeuw. Het is een ontroerend symbool dat juist in de plaats waar de grondlegger van de moderne zeehondenopvang is geboren, een beeld van een zeehond is geplaatst als symbool voor de vrijheidsdrang die het geportretteerde dier aan de dag heeft gelegd.

Het wachten is nog op een idee om Hannes uit Dalfsen op de een of andere manier te verbinden met het andere beeldje van Hannes, dat kortgeleden is geplaatst bij de dierentuin in Nordhorn. Burgemeester Elfers had wel een suggestie: "We hebben hier veel atleten. Ik denk aan een dubbele marathon van Nordhorn naar hier, zo'n 80 kilometer. De Hannes-naar-Hannes tocht, of de Hannes-loop; zoiets moet toch te verwezenlijken zijn."