Waterschap Roer & Overmaas
26-08-2005
Persinformatie: waterschap bepleit verbod op handel vijverplant
Waterschap Roer en Overmaas wil dat de handel in de vijverplant
Waterteunisbloem verboden wordt. Deze Zuid-Amerikaanse plant is een
snelgroeiende zuurstofplant die veel in tuinvijvers wordt gebruikt.
Ecologen van Waterschap Roer en Overmaas hebben geconstateerd dat de
Paerdsdrink in de gemeente Echt-Susteren is dichtgegroeid met
Waterteunisbloem (Ludwigia grandiflora). De hele moerassige laagte is
begroeid met een dik pak Waterteunisbloem. Het massaal aantreffen van
deze uitheemse waterplantensoort is alarmerend. De woekeraar houdt
alle licht en zuurstof tegen en het watermilieu in de Paerdsdrink zelf
én in de Vulensbeek wordt ernstig verstoord. Binnen enkele weken zal
het waterschap de waterteunisbloem uit de beek verwijderen.
Het waterschap vraagt aandacht voor de Waterteunisbloem omdat hij
overlast en schade veroorzaakt. Het verwijderen en bestrijden van een
dergelijke exoot kost tienduizenden euros per jaar!
Waterpest
In de vorige eeuw speelde er in de Nederlandse beken, sloten en
kanalen een groot probleem door de massale aanwezigheid van een
uitheemse waterplant, de zogenaamde waterpest. Deze kleine,
ondergedoken waterplant kwam vanuit Amerika als vijver- en
aquariumplant naar ons land, waarna ze door de mens in allerlei
buitenwateren werd uitgezet. Omdat het water destijds vaak een
voedselrijk karakter had, verliep de introductie zó succesvol dat de
plant soms hele sloten en beken ging begroeien. Inheemse soorten
werden verdrongen en de waterafvoer stagneerde, hetgeen tot
wateroverlast leidde. Al snel kreeg het plantje dan ook de naam
waterpest. Omdat het water de laatste tientallen jaren schoner is
geworden en omdat het onderhoud van de beken is verbeterd, komt
overlast door waterpest tegenwoordig minder vaak voor.
Waterteunisbloem
Een van de laatste nieuwkomers is de Waterteunisbloem. Een ecoloog van
het Waterschap Roer en Overmaas trof deze Zuid-Amerikaanse gast enkele
jaren geleden aan in de Vulensbeek bij Pey-Echt. Toen werd nog
genoteerd: enkele vierkante meters. Bij het onderzoek in 2005 sloeg de
schrik behoorlijk toe. Een beekvak blijkt over een lengte van meer dan
150 meter en een breedte van zon 10 meter helemaal te zijn
dichtgegroeid met deze ene soort. Het is duidelijk dat ook de
Waterteunisbloem tot een invasie kan leiden, waarvan de ecologische
gevolgen aanzienlijk kunnen zijn. Onder de gesloten matten van
drijvende vegetaties dringt geen licht door en wordt het water snel
zuurstofloos. Van de diversiteit van het onderwaterleven blijft daar,
met uitzondering van enkele slakjes en bloedzuigers, weinig over. De
vraag is of het in Limburg met de Zuid-Amerikaanse Waterteunisbloem
dezelfde kant op gaat als in Noord-Amerika, Frankrijk of België, waar
deze exoot ook al hoog op de zwarte lijst met ongewenste planten
prijkt.
Opschonen
Waterschap Roer en Overmaas zal binnen enkele weken de Paerdsdrink
opschonen. Dit betekent dat alle planten, met wortel en al, verwijderd
moeten worden. Er wordt nog bekeken of dit machinaal kan. Handmatig
verwijderen levert waarschijnlijk het meeste resultaat op, maar is erg
arbeidsintensief en dus kostbaar. Echter, één achtergebleven stukje
plant start een nieuwe invasie. De verwijderde massa wordt afgevoerd
en gecomposteerd, eveneens om nieuwe groei te voorkomen.
Gevaarlijke exoten
Het is nog maar de vraag of onze provincie nooit te maken krijgt met
dichtgegroeide sloten en beken. De handel in exotische en
snelgroeiende zuurstofplanten voor tuinvijvers gaat almaar door. En
ook daarvoor dreigt het gevaar dat mensen het materiaal dat ze over
hebben in de Limburgse wateren deponeren.
Het is van groot belang dat mensen zich realiseren dat vijverplanten,
-vissen en amfibieën niet in de Nederlandse natuur thuishoren. Alle
goede bedoelingen ten spijt kan dit tot veel schade en overlast
leiden, dat jaarlijks tienduizenden euros aan tegenmaatregelen kost.