Dissociatie gaat gepaard met sterk ontwikkeld geheugen en concentratievermogen
Promotie Psychologie
dinsdag 28 juni 12.00 uur
Dissociatie is een scheiding van mentale processen die normaliter geïntegreerd zijn. Zo kan tijdens een autorit de bestuurder in een geanimeerd gesprek verwikkeld zijn, terwijl de handelingen die met het autorijden te maken hebben zich gedissocieerd van het bewustzijn van de bestuurder afspelen. Dissociatie wordt meestal geassocieerd met psychiatrische stoornissen, zoals de controversiële Dissociatieve Identiteitsstoornis (beter bekend als Meervoudige Persoonlijkheidsstoornis). Michiel de Ruiter stelt echter dat dissociatie een mentale capaciteit is, die verband houdt met sterk ontwikkelde basale cognitieve processen als aandacht, werkgeheugen en langetermijngeheugen. Individuen met veel dissociatieve ervaringen vertoonden inderdaad een betere prestatie bij computertests die aandacht, werkgeheugen en langetermijngeheugen meten. Bovendien wezen twee methoden om hersenactiviteit in kaart te brengen, het ElectroEncefaloGram (EEG) en functionele Magnetische Resonantie Imaging (fMRI), op een verhoogde hersenactiviteit in de frontaalkwab, waar werkgeheugen en aandacht zetelen. Ook twee diep in het brein gelegen hersengebieden, de amygdala en de hippocampus, waren actiever bij hoog-dissociatieve proefpersonen dan bij laag-dissociatieve proefpersonen. Deze gebieden vervullen een sleutelrol bij emoties en het langetermijngeheugen. De Ruiter concludeert dan ook dat dissociatie inderdaad een mentale capaciteit is die gepaard gaat met sterk ontwikkelde geheugen- en aandachtsvaardigheden. Daarnaast zijn individuen die in hoge mate dissociatieve ervaringen hebben, tevens vatbaarder voor het ontwikkelen van dissociatieve stoornissen.
M.B. de Ruiter: Neural correlates of nonclinical dissociation. Promotoren zijn prof. dr. A. Kok en prof. dr. R. van Dyck.
Meer informatie over de items in deze agenda kunt u krijgen bij de afdeling Persvoorlichting, tel. 020 - 525 2695, e-mail:
Universiteit van Amsterdam