Ingezonden persbericht


Aramese Beweging voor Mensenrechten

Persbericht Enschede, 7 juni 2005

Arameeërs herdenken in Brussel de vergeten genocide

Hoelang moeten de Arameeërs nog wachten op de erkenning van de genocide?

Arameeërs uit alle Europese landen vertrekken op zondag 12 juni met bussen vol richting de Europese hoofdstand Brussel om de 90ste jaar van de Aramese genocide te herdenken, gepleegd tijdens het Ottomaanse bewind (huidige Turkije) in 1915.

ENSCHEDE (NL) - Terwijl de jodenvervolging een prominente plaats in de westerse geschiedenisboeken inneemt, zijn de andere massamoorden, waaronder de Turkse genocide op de Aramese christenen (ook wel bekend onder de naam Syrisch Orthodoxe, Nestoriaanse en Caldeeuwse christenen) vergeten, waarbij ruim anderhalf miljoen Armeniërs en ruim half miljoen Arameeërs op een afschuwelijke manier afgeslacht zijn. Het Aramese volk (niet te verwaren met Armeniërs) behoord tot een van de oudste volkeren van Midden-Oosten en heeft met zijn taal (de taal van Jezus), kennis en handel veel aan de wereldbeschaving bijgedragen. Een vreedzaam volk dat in de loop der eeuwen door verschillende volkeren vele slachtpartijen en onderdrukkingen heeft gekend, omdat het een andere identiteit en godsdienst had dan de omringende volkeren in de regio. In de media wordt vaak over de Armeense genocide gesproken. Het opgehitste religieuze fanatisme van Koerdenstammen en ongeregelde Turkse benden maakten geen onderscheid tussen de verschillende christelijke minderheden.

Voorafgaande aan de genocide van 1915 werd in de jaren 1894 - 1896 onder leiding van sultan Abdul Hamid de Hamadyah-çeveleri samengesteld uit Koerdische krijgers en Ottomaanse troepen. Het recht op plundering werd opgenomen in de door sultan afgekondigde Jihad (Heilige Oorlog). De christelijke minderheden waren blootgesteld aan de plunderingen en massamoorden. Allen in de stad Urhoy (moderne naam: Urfa in Turkije) werd vrijwel de gehele christelijke bevolking (130.000) uitgemoord en de vrouwen en kinderen werden in de kathedraal van Urhoy levend verbrand. Door de slachting van onschuldige kinderen kleurden de rivieren van Urhoy rood. Pas veel later drong de berichten over de slachtpartijen in het onherbergzame Oosten en Zuidoosten van Turkije (Tur Abdin) door toto Europa.

De Eerste Wereldoorlog en de massamoord van 1915-1918 Toen het Turkse rijk in de wereldoorlog tegenover het christelijke Rusland kwam te staan, werd de positie van de christelijke minderheden in Oost-Turkije dan ook uitermate precair. In de jaren 1915-1918 kwam het tot grootscheepse deprotaties van en massamoorden op de Armeense christenen. Ook de Aramese christenen (Syrisch-Orthodoxe en Nestoriaanse christenen) werden niet ongemoeid gelaten. Het opgehitste religieuze fanatisme van Koerdenstammen en ongeregelde Turkse benden maakte geen onderscheid tussen de verschillende christelijke minderheden. Meer dan zeventig Aramese dorpen in het zuidoosten van Turkije werden geplunderd. Vele Arameeërs vluchtten naar het zuiden. Anderen zagen zich gedwongen zich tot de islam te bekeren, een handeling die ze later niet meer zouden Kunnen herroepen. Volgens ooggetuigen die deze massamoord hebben overleefd, zijn de massamoorden op de Aramese christenen in de stad Midyat (centrum van Tur Abdin) en de omliggende dorpen op 1 juli 1915 begonnen. Mannen werden onthoofd, vrouwen werden bekeerd tot de islam en de kinderen werden levend verbrand. Vele kerken en kloosters zijn tot ruïnes gemaakt en de kostbaarheden zijn uit de kerken gestolen. Door de verwoestingen zijn er ruim 70 dorpen als ruïnes achtergebleven. Er zijn toen onder dwang 105 dorpen geïslamiseerd en geplunderd.

Diaspora

De massamoorden van 1894-1896 en 1915-1918 brachten de christenen die de massamoorden overleefd hadden ertoe in twee grote vluchtgolven in 1922 en 1924 Turkije te verlaten. Als gevolg van onderdrukking hebben de Aramese christenen hun toevlucht in Amerika, Canada, Australië en de Europese continenten gezocht. Tot de dag van vandaag zijn de Arameeërs in Tur Abdin uitgedund tot een gemeenschap van paar honderd personen, hoofdzakelijk oude mensen die liever voor hun dood kiezen dan te vluchten naar een vreemd land.De Aramese Christenen, die zich ruim 4000 jaar in het Midden-Oosten geworteld zijn en tot op de dag van vandaag het Aramees, de taal van Jezus Christus, trouw gebleven zijn in hun liturgie en omgang, hebben wegens het islamitische fanatisme noodgedwongen hun woongebied verlaten en hun heil gezocht in Europese landen.

Erkenning van de genocide en mensenrechten
Het is wonderlijk hoe selectief en historisch ons besef is. Terwijl de jodenvervolging een prominente plaats in de westerse geschiedenisboeken inneemt, zijn andere massamoorden gladweg vergeten. En hoe langer geleden, hoe zwakker de emotionele echo wordt. Dit geldt ook voor de Turkse genocide op de christelijke minderheden die in 1915 ruim twee en half miljoen burgers het leven heeft gekost. Opeenvolgende Turkse regeringen hebben geweigerd deze zwarte bladzijde in haar geschiedenis onder de ogen te zien. Maar nu Turkije waarschijnlijk dit jaar begint met toetredingsonderhandelingen met de Europese Unie, wordt het hoogste tijd dat Ankara de moedwillige en systematische uitroeiing van de Arameeërs, Armeniërs, Grieken en andere christelijke minderheden door Turkse leger erkent. Voor alle betrokkenen, Arameeërs, Armeniërs en andere christelijke minderheden, is wereldwijde erkenning van de genocide van 1915 van levensbelang. Gelukkig zijn er inmiddels vele parlementariërs in diverse landen die ijveren voor erkenning van de eerste genocide van de twintigste eeuw. In Zweden, België, Italië, Frankrijk maar ook in vele andere landen heeft de erkenning van de genocide door de regeringen en /of door het parlement plaats gevonden. Adolf Hitler meende, dat hij rustig de Joden kon uitroeien, omdat niemand destijds tegen de uitroeiing van de Armeniërs had geprotesteerd. Hoe zouden wij het vinden wanneer het hedendaagse Duitsland de holocaust zou afdoen als historisch onjuist en irrelevant? Er zijn voorbeelden waaruit blijkt dat alleen het erkennen van de historische waarheid kan leiden toto politieke toenadering en zelfs hernieuwd vertrouwen tussen bevolkingsgroepen.

Anno 2005 is het onmogelijk voor een politicus om Auschwitz te ontkennen. Het wordt tijd in concreto, dat wij samen met de Europese landen de Turkse regering duidelijk zullen moeten maken dat de toegang tot Europa begint bij de erkenning van de genocide. De Aramese organisaties uit heel Europa organiseren een herdenkingbijeenkomst op

Zondag 12 juni 2005 in Brussel
Verzamelplaats : Square Ambiorix- Brussel, om 11.00 uur Herdenkingsplaats : Esplanade du Cenguentenaire - Brussel om 12.00 uur
Tijd van de persconferentie : 14.30 uur

Voor meer informatie zie ook het affiche m.b.t. herdenking: http://home.planet.nl/~yanik001/genocideengels.jpg

De herdenking wordt georganiseerd door de Aramese Federaties uit heel Europa in samenwerking met de Aramese Beweging voor Mensenrechten en tevens ondersteund door de wereldweide Aramese organisatie: The Syriac Universal Alliance (NGO-organisatie).



Ingezonden persbericht