Toespraak van de minister van Verkeer en Waterstaat, Karla Peijs, tijdens de
informatiemiddag Van Strip naar Chip III op 9 juni in Rotterdam om 16.30 uur
(Alleen de uitgesproken tekst geldt)
Dames en heren,
De kranten stonden de afgelopen weken bol van verhalen over de
OV-chipkaart. Koppen als "Kamer wil uitstel OV-chipkaart" en
"Chipkaart in het OV komt later" lieten Nederland weten dat het
project `van strip naar chip' niet van een leien dakje gaat. En ook de
Tweede Kamer heeft mij, als minister van Verkeer en Waterstaat,
kritische vragen gesteld over zaken als het verdwijnen van het
treinretour en de rol van de NS. Daar bent u natuurlijk van op de
hoogte.
Om een heldere toon toe te voegen aan dit concert van negatieve
geluiden, heb ik een brief geschreven aan de Tweede Kamer met de
volgende strekking:
· ik vind het heel vervelend dat het chipkaartproject
vertraging heeft opgelopen;
· helaas ben ik daardoor niet in staat om in september een
go-no go besluit te nemen over een landelijke invoering, want ik wil
onder geen beding inleveren op de kwaliteit;
· om verdere uitloop binnen de perken te houden is het
noodzakelijk dat de vervoerders, en u zit hier in de zaal, uiterlijk
half augustus met een nieuwe planning komen.
Ik wil u, de vervoerbedrijven, dan ook dringend oproepen om dat
laatste te doen. Het project staat of valt namelijk met uw
inspanningen!
En ik wil u nog een tweede boodschap meegeven: zet de reiziger
centraal. Het is op zich prima dat RET-medewerkers zich opwerpen als
proefkonijnen om zo de reizigers kinderziektes te besparen. Toch gaat
het er uiteindelijk om dat de chipkaart aanslaat bij de reiziger.
Zonder draagvlak bij de consument kan en wil ik geen groen licht
geven. En het lijkt me met het oog op dat draagvlak verstandig als u
experimenten met tarieven binnen de perken houdt.
En nog een derde advies: keep it simple. Lastig, denkt u
waarschijnlijk, want de chipkaartrevolutie is technisch gezien een
complex verhaal. Maar juist daarom moeten we het onszelf niet nog
moeilijker maken door de chipcard ook buiten het openbaar vervoer te
willen gebruiken. Het Collectief Vraagafhankelijk Vervoer en
Greenwheels zijn nu echt een brug te ver. We moeten op dit moment
oppassen dat we geen slachtoffer worden van onze eigen ambitie. Er is
in de toekomst nog tijd genoeg voor een bredere toepassing van de
chip.
Natuurlijk heb ik oog voor de hindernissen die u moet overwinnen. We
zijn namelijk het eerste land ter wereld dat een landelijke kaart
krijgt. En als pionier kun je helaas niet je voordeel doen met
ervaringen van voorgangers. Het getuigt dan ook van veel lef dat we
deze stap hebben gezet. En ik vind het logisch dat we eerst
experimenteren in de lokale en regionale laboratoria voor we overgaan
tot een grootscheepse landelijke omzetting van strip naar chip.
Het einde van de route is nog ver weg. Maar dat betekent niet dat we
bij de pakken moeten neerzitten. Gelukkig kan ik u vertellen dat we
ook vooruitgang boeken. Zo starten Arriva en BBA Connex in 2006 pilots
in het zuidoosten van Friesland en op de Veluwe.
Om van de chipcard een succes te maken is het wel van belang dat we
het project in woord en daad steunen. Ik wil de provincies,
WGRplusrregio's en gemeenten dan ook oproepen om een positief geluid
te laten horen. We staan immers op het punt om individuele
overeenkomsten te ondertekenen. En die handtekening van u, kunt u
extra cachet geven door uw steun voor het project uit te spreken.
En ik vraag u dit niet om mij een plezier te doen, nee, u doet dit
voor de reiziger. U moet namelijk op het netvlies van de consument
belanden als dé vervoersautoriteit in hun woonplaats of regio. Want u
bent degene die straks de tarieven gaat bepalen. En u gaat de
OV-chipkaart straks gebruiken als instrument voor uw verkeer- en
vervoersbeleid.
Goed, vervoerders en overheden, u heeft dus een grote
verantwoordelijkheid, dat is wel duidelijk. Maar ook ik heb een rol te
spelen. Zo heb ik bijvoorbeeld mede gezorgd voor een verlaging van de
kaartbijdrage voor de reiziger. En als ik besluit tot een go ben ik
absoluut bereid om wetten en regels aan te passen. Straks zal ik mijn
steun aan het OV chipkaart verder bekrachtigen door mijn handtekening
te zetten onder de individuele bestuursovereenkomsten. Weer een stap
in de goede richting.
Het is belangrijk dat we voor ogen houden waar we het allemaal voor
doen. Ik zal ter afsluiting de voordelen van chipcard daarom nog kort
even aanstippen:
1) De chipcard betekent meer gemak voor de reiziger. Eindelijk
komt een einde aan het eeuwige gehannes met losse kaartjes en
abonnementen;
2) En ten tweede: de chip is eerlijker dan de strip, want
betalen per zone maakt plaats voor betalen per kilometer;
3) En ten slotte is sociale veiligheid een terrein waar de kaart
een hoop winst zal brengen. Ongewenste zwartrijders kunnen we nu
letterlijk buiten de poorten van het openbaar vervoer houden.
De chipcard heeft het in zich om de kampioen van het Nederlandse
openbaar vervoer te worden: de championchip. En die hoofdprijs gaan we
zeker winnen, als we vanaf nu de schouders er samen flink
onderzetten. Succes!
Dank u wel
Ministerie van Verkeer en Waterstaat