Nee tegen de EU grondwet
De strijd is net begonnen
Mijmeringen van een
niet-anti-Polen/niet-anti-Turkije/niet-anti-homo/niet-anti-Europa
NEE-stemmer
Den Haag, 2 juni 2005 - Veel analisten en media maken zich
schuldig aan generalisaties. Zelfs op de BBC News website, worden
de tegenstanders van de grondwet weggezet als: "Right-wing Pim
Fortuyn party, Socialist Party, ChristienUnie and SGP Christian
parties" en Wilders verschijnt op elk buitenlands TV-scherm als
woordvoerder van de nee-stemmers.
Vergeten wordt een steeds grotere groep: Mensen die zich niet
vertegenwoordigd voelen door de bestaande politieke partijen en
die bij normale verkiezingen soms niet eens meer stemmen (tegen
wie zou je 'ja' moeten zeggen?). Wat ik hoor en zie om mij heen is
dat velen deze keer wel met volle overtuiging gestemd hebben, en
NEE gestemd hebben. Zij grepen de kans eindelijk eens te kunnen
zeggen: "Zo wil ik het in ieder geval niet!"
Natuurlijk zijn er ook onder de nee-stemmers velen die het
grondwettelijk verdrag verwarren met allerlei andere zaken en
'oneigenlijke' argumenten hebben. Maar als er een overeenkomst aan
te wijzen is, dan is dat toch wel wantrouwen tegen Europa's
grootheidswaanzin en tegen de politieke inhoud van de 'grondwet'.
Europa als sterkste economisch blok van de wereld, Europa als
militaire macht? Nog meer grootschalige, milieu-onvriendelijke
landbouw? Economische groei boven alles? Ik dacht het niet!
Een hoopvolle ontwikkeling. Maar aan iedereen die dat ook vindt:
er is een slag gewonnen, we zijn er nog niet, ze zien ons nog niet
eens staan.
Plan B is gestart
Balkenende zal het referendum respecteren, maar weigert antwoord te
geven op de vraag "wat nu?" en schuift de zwarte Piet door naar de
vergadering van de Europese Raad van 16 en 17 juni.
Terwijl Nederland ging slapen, interviewde BBC World radio kort na
middernacht EU commissie-voorzitter Barroso. Hij voorzag "een
moeilijke tijd", maar weigerde het grondwettelijk verdrag dood te
verklaren en wil dat alle landen zich uitspreken, daarna zien we
verder. Nu al dreigt dus één van de afspraken uit het verdrag te
sneuvelen: alle landen moeten het verdrag ratificeren, anders is
het van de baan. "But it's dead in the water", probeerde de BCC
journalist nog, maar Barroso gaf geen krimp.
"Tja, dan had je de stemming op dezelfde dag moeten organiseren in
heel de EU, dan was alles 'eerlijk' en zonder beinvloeding
geweest", denk je dan.
Wat nu gebeurt is eigenlijk gewoon onvermijdelijk: Zodra er (zoals
nu) een paar tegenstemmers zijn, vraagt deze 'Europese procedure'
toch dat de andere landen zich alsnog uitspreken. Dat is nu
eenmaal zo gepland, of het er toe doet of niet, met alle
(schijnbare) tijd- en geldverspilling van dien.
Ik vrees dat hier toch een strategie blijkt te bestaan. Landen
kunnen zich uitspreken tot 1 november 2006 en willen niet 'voor
spek en bonen' stemmen. Hoe gaat dit aflopen als er aan het eind
van de rit 'slechts enkele' tegenstemmers blijken te zijn? En wie
herinnert zich tegen die tijd nog de afspraken die ons nu
voorgehouden worden? Ik ga niet speculeren, maar wie ziet de bui
niet hangen?
Tot nu toe ontkende elke betrokkene dat er een Plan B was.
Natuurlijk, het was nog te vroeg om die kaart te spelen, alles lag
nog open. En als er geen tegenstemmers zouden zijn, zou die kaart
ook op zak kunnen blijven. Maar Plan B is nu echt uit de fles. Als
we niet opletten, hebben we straks toch een, waarschijnlijk wat
aangepaste, Europese economische 'grondwet'.
Een duurzaam Europa te winnen
De strijd is dus niet voorbij. Blair kan het hele proces nog
afschieten als hij geen referendum meer wil, maar om daar op te
vertrouwen ...
Kennis recyclen is een goed idee: wat wij al weten is waardevol
voor de nee-campagnes in andere landen. Ook wij hebben nog tot 1
november 2006 en het ja-kamp heeft ons uitgedaagd met
alternatieven te komen.
Als het dan toch over economie moet gaan: Is het nou echt zo
ondenkbaar dat tenminste één van de economische blokken op dit
aardklootje eens breekt met de eeuwige 'groei mythe'? Zich eens
een beetje inhoudt, in het besef dat een groot deel van onze
welvaart en voorsprong berust op een koloniaal verleden? En het
besef dat 'duurzame ontwikkeling' geen modieuze kreet is, maar de
enige realistische oplossing is voor armoedebestrijding,
klimaatverandering, milieuproblemen, energie- en watertekort,
vrede en veiligheid. Daar heeft de EU in 1992 al voor getekend in
Rio. Juist Europa heeft alles in huis om een nieuwe economie te
ontwikkelen, die streeft naar een gezond evenwicht en gezonde
verhoudingen, voor zekerheid en veiligheid van haar burgers.
Dat is waar het om zou moeten gaan: kiezen we voor een toekomst of
kiezen we weer voor groei en concurrentie met de rest van de
wereld.
En dan strand je in het huidige grondwettelijk verdrag al bij
artikel 1-3.3. Daar worden zowel 'duurzame ontwikkeling' als
'economische groei' in één adem genoemd als 'Doelstellingen'. Dat
kan je natuurlijk niet allebei serieus menen, hoe gek denken ze
dat we zijn.
Laten we vanaf die zin maar eens opnieuw beginnen. Laten politici
zich daar maar eens over uitspreken, dan weten we echt waar we aan
toe zijn.
En als de gisteravond terloops al door enkele politici gedane
belofte (meer referenda) ook hard gemaakt wordt, dan wordt het
misschien toch nog leuk in Europa.
Boyd Noorda
Turkse TV
Pers naast de 2e kamer (de biologische markt moest wijken),
de Turkse TV maakt zich klaar voor een commentaar.
TV-ploegen
'De wereld' kijkt mee naar stembureau 524 op het Binnenhof.
Terwijl wij sliepen, werd 'het Nederland van het NEE' met
soundbytes getypeerd op de grote TV-netwerken en werd in de
business-rubrieken al gespeculeerd over de invloed op het
beleggingsklimaat en de koers van de euro.
_____