Socialistische Partij

- - - - - - - - - - - - - - - - -

Wieringerrandmeer: weer een stap verder richting financieel debâcle

31-05-2005 * Op 30 mei heeft een meerderheid van de statenleden toegestemd dat er nog een jaar lang verder gedokterd wordt aan het plan van het Wieringerrandmeer. De SP stemde tegen, net zoals de fractie Agema, de heer Van de Paardt van de PvdA en de kleine christelijke fractie.


De aanleg van het Wieringerrandmeer moet ervoor zorgen dat de economie in die regio een grote impuls krijgt door woningen, recreatie en toerisme. De SP vindt dat het ondersteunen op grote schaal van economische ontwikkelingen niet een provincietaak is maar een rijkstaak. Bovendien steunt het plan volledig op toerisme en recreatie. Dat wil zeggen alle bedrijvigheid stopt in het najaar, om dan zes maanden later pas weer van de grond te komen. De SP vindt dat ook naar andere mogelijkheden had moeten worden gekeken. Vooral omdat de aanleg van het meer ruim 300 miljoen zal kosten en dus een peperduur project beloofd te worden.

Over het project Weiringerrandmeer waar zowel overheid als private partijen bij betrokken zijn, wordt al heel lang nagedacht. Sinds december 2004 is het plan flink aangepast omdat de meerderheid van de gemeenteraden in de regio tegen het plan was. De veranderingen zijn op zichzelf positief. Echter, er zijn ook nog steeds dingen hetzelfde: zoals de hoge kosten en het gat in de begroting van een kleine 30 miljoen. Bovendien steunt het financiële verhaal volledig op aannames, prognoses, maar prognoses komen niet altijd uit. De SP weet bijna zeker dat de overheid voor het verlies moet opdraaien als straks blijkt dat de toekomst minder rooskleurig is, dan in het projectplan wordt geschetst. Dat is immers zeer gebruikelijk. Volgens de gedeputeerde is dat een kwestie van vertrouwen. De SP denkt dat hij wat dat betreft bedrogen uit zal komen en zeg dan maar dag tegen de reserves van de provincie.

In het oude projectplan waren alleen woningen ingeruimd voor rijkelui. Dat is nog steeds zo. Gebleven zijn de woningen voor mensen met geld. Voor Jan met de pet is in het project geen woning ingeruimd. Het idee hier achter is dat met rijkelui in de omgeving als vanzelf de economie in de regio verbetert. De SP gelooft dat niet. Een van de oorzaken van het leeglopen van het platteland en de Noordkop is immers het voorzieningenniveau. Sinds de overheid bepaalde diensten heeft geprivatiseerd is het aantal voorzieningen, denk maar aan de postagentschappen en de stationsloketten, sterk teruggelopen. Deze analyse vind je niet in de projectplannen terug. Dat is jammer want nu is het dweilen met de kraan open.

Milieuorganisaties zijn al een tijd lang niet meer betrokken bij de planvorming. Dat is betreurenswaardig want veel onderdelen zijn absoluut milieuonvriendelijk, zoals bijvoorbeeld het om de zoveel jaar onder water zetten van het Robbenoordbos in verband met de waterberging. De planmakers zeggen dat het resultaat is een soort Biesbosch en wie wil zo'n rijke watertuin nou niet. Echter, volgens staatsbosbeheer is het af en toe, om de zoveel jaar, onder water zetten funest voor bomen. Het resultaat van een en ander is dus geenszins een Biesbosch maar een droge woestenij, omdat bomen doodgaan als ze plotseling grote waterhoeveelheden te verwerken krijgen. Volgens de gedeputeerde loopt het allemaal zo'n vaart niet, en zegt staatsbosbeheer dit, omdat ze een Biesbosch niet zien zitten. Dat is wel erg goedkoop redeneren. Het werkelijke probleem is dat de projectmakers milieuorganisaties niet langer deel mee laten denken en dat de gedeputeerde daar akkoord mee gaat. Je kan twisten over het waarom daar van, maar aannemelijk is dat de projectmakers kenners als lastpakken zien en als een gevaar voor de verwezenlijking van het meer.

De Wieringerrandmeer is vooral een project van bestuurders en projectontwikkelaars. De gewone burger moet er niets van weten. Statenlid Van der Paard (PvdA) is woonachtig in Den Helder, uit de regio dus die men met het meer in economische zin probeert op te krikken. Dat hij nou juist tegen stemt, geeft aan hoe mensen er in die regio over denken.