Ingezonden persbericht


wo-vrij 11.00-18.00 uur
za 11.00-17.00 uur

PERSBERICHT

F. Starik is dichter van de maand juni in boekhandel Demodokos. Demodokos, de in poëzie gespecialiseerde boekhandel in Amsterdam nodigt voor de vijfde keer een 'dichter van de maand' uit. Deze eervolle functie levert enkele fijne avonden in de boekhandel op en een speciaal voor de boekhandel geschreven gedicht dat in een gelimiteerde oplage mooi uitgegeven wordt. Starik schreef een lofzang op de Westertoren, die je in de boekhandel ieder kwartier kunt horen. Daarbij stelt de dichter een kleine tentoonstelling samen, zorgvuldig gekozen uit de collectie van voorheen het Starik Museum van kleine werken.Gedurende de maand van zijn dichterschap ontvangt hij enkele opmerkelijke gasten.

Diana Ozon was dichter van de maand mei. Zij verwelkomt de nieuwe dichter des maands op donderdag 26 mei. Oude Hippies Opgelet! Ozon en Starik delen een verleden: beiden waren betrokken bij One World Poetry, het spoken word festival van de overleden Benn W. Posset. Te gast: Erik Jan Harmens, die F. Starik in 1986 bij One World Poetry als duvelstoejager opvolgde. (DE HELE WERELD POËZIE! donderdag 26 mei - 20.30 uur, toegang gratis)

Beeldend kunstenaar Meinbert Gozewijn van Soest exploiteert een museum voor entropisme. Gozewijn doet beeldend onderzoek naar het verband tussen vergankelijkheid en eeuwigheid. Een deel van zijn Relikwieënkabinet is momenteel te zien in het Amsterdams Historisch Museum. Gespreksleider kunsthistorica Tineke Reijnders praat met beide mannen over hun leven als Museum. (ONS LEVEN ALS MUSEUM, donderdag 16 juni, 20.30 uur, toegang gratis)

Starik is i.s.m. Vrouwkje Tuinman de drijvende kracht achter het festival DUIZENDDICHTERS, gepland op 1 juli 2006 in de Stadsschouwburg in Utrecht. Op donderdagavond 23 juni wordt het literaire seizoen met een bijzondere voorproef van dit unieke festival besloten met een pleidooi voor de korte, doch krachtige poëziebijeenkomst. Het Eerste Megafoonconcert Ter Wereld: de honderd uitgenodigde dichters zullen toch niet allemaal gebruik maken van de mogelijkheid om in de Reestraat een gedicht door de megafoon te blazen? Alle bijdragen (maximaal 1 minuut) welkom. (EERSTE MEGAFOONCERT, donderdag 23 juni, 20.30 uur, toegang en deelname gratis)

Graag tot ziens bij Demodokos - lezen & luisteren!

F. Starik (1958) is dichter, beeldend kunstenaar en zanger. Hij debuteerde in 1988 met de bundel 'Nepvuur'. Daarna volgden een roman in briefvorm 'Mijn Leven Als Museum' (1993) waaraan hij twee jaar later 'Nieuwe Vleugel' (brieven, foto's, poëzie) bouwde. Zeven jaar lang zweeg de dichter. Hij was directeur van zijn eigen Museum Van Kleine Werken, maakte tentoonstellingen, kunst in de openbare ruimte, de theatervoorstelling 'Grote Vis'en enkele cd's, onder andere met de Willem Kloos Groep: harde muziek op tekst van dode dichters. In 2002 verscheen 'Simpele Ziel', een lijvige bundel mèt cd waarop onder andere het Voerendaals Mannenkoor te beluisteren was, gecombineerd met een theatertournee en een gelijknamige solotentoonstelling in de Flatland Galerie. Het jaar 2004 bracht 'De GroteVakantie', opnieuw een bundel met cd en een bijbehorende groepstentoonstelling, in Arti & Amicitae, waar meer dan veertig kunstenaars zich beeldend verhielden tot dit thema, onverbiddelijk leidend tot de grootste aller vakanties, zijnde de dood, prominent aanwezig in de later dat jaar verschenen bundel 'De verdwijnkunstenaar', die werd gesecondeerd door een bundel over de liefde, 'Rode Vlam'. Starik is initiatiefnemer van de Amsterdamse Poule des Doods, en verzorgt in die hoedanigheid in samenwerking met andere dichters sinds 2002 de uitvaart van eenzaam overledenen. De teller staat nu op nummer 39.Thans werkt hij aan een nieuwe bundel, 'Songloed', voorzien voor het einde van 2005. Starik treedt regelmatig op, met en zonder muzikanten: zie www.starik.nl/agenda

Toelichting DE HELE WERELD POËZIE

donderdag 26 mei One World Poetry was in de jaren zeventig en tachtig het podium bij uitstek voor met name de Amerikaanse beat-dichters, dikwijls benevelde dichters voor een gelijkelijk beneveld publiek. Exponent van een inmiddels vergeten tegencultuur. Men sneed er de rook in zeer dunne plakjes. One World Poetry introduceerde de combinatie van alternatieve rock met poëzie, een recept dat door Crossing Border in Den Haag nog altijd met veel succes wordt toebereid. Crossing Border mag typisch Haags worden genoemd, zij het onderbroken door een kort uitstapje naar Amsterdam. Den Haag heeft daarnaast het keurige Dichter Aan Huis. Rotterdam heeft sinds jaar en dag het veel bedaagder Poetry International. Utrecht heeft zijn Nacht van de Poëzie. Nijmegen heeft Wintertuin. Groningen heeft ook een tuin, de Prinsentuin. Zo is er overal wel wat.

Ons Amsterdam heeft sindsdien geen festival van betekenis meer gezien. Recent strandde de poging het nieuwe festival Duizenddichters naar de Hoofdstad te brengen: Duizenddichters zal in juli 2006 in Utrecht plaatsvinden. Daar zouden we het over kunnen hebben, ja, we zullen het vlug eens zijn. Ik zal de wethouder van cultuur vragen om naar de klacht te komen luisteren en een enorm budget toe te zeggen. Kan zij de marginale positie van Amsterdam, waar bijna alle uitgeverijen zijn gevestigd, de meeste schrijvers wonen, verklaren?

Willen we misschien iets zeggen over de ontwikkeling en de positie van de orale poëzie, die na de kortstondige opleving in de poetry-slams opnieuw in het defensief gedrongen wordt?Erik Jan Harmens was ooit de kampioen, en heeft sinds zijn bejubelde debuut ­In menigten- en het juist verschenen -Underperformer- afstand van 'het circuit' genomen. Deelt hij de observatie dat het verschijnsel poetry-slam over zijn hoogtepunt heen is? Is het waar dat de poëzie definitief tot de beleveniscultuur is toegetreden?

Misschien willen we ons hoge licht laten schijnen over de daarmee samenhangende kwestie van de toegankelijkheid van poëzie, of, breder, haar communicatieve waarde, de bruikbaarheid van poëzie? Is bruikbare poëzie per definitie een toegepaste kunst en daarmee ongevaarlijk? Harmens schrijft ­gevaarlijke- poëzie. Ozon lijkt een zonnig idealisme uit te stralen, zelfs te vertegenwoordigen. Vorige week ontving zij de Ruigoord-trofee, wegens grote verdienste voor het Vrije Woord. Starik gebruikt de poëzie veeleer als voertuig om een buitenpoëticale situatie te veroorzaken.

Daarmee ontspoort de zo beschaafde, van een zekere weemoed doordrenkte conversatie in algemeenheden als: zijn we wat we zeggen, of proberen we te zeggen wie we zijn? De boekhandelaar ontkurkt een fles lang niet beroerde wijn. Er is een soepele overgang naar een informeel samenzijn, liefhebbers onder elkaar. Een enkeling stelt voor de zitting te verlengen in café de Pels. Starik weigert, beleefd, doch beslist: hij moet de volgende dag een lunchoptreden verzorgen voor de wetenschappers van Energie Centrum Nederland, hoog in de kop van Noord-Holland, alvorens dichter van de maand nummer drie het jawoord zal schenken aan zijn bruid, elders langs de kust. Daar gaat een hoop reistijd aan vooraf. Laat zich dan toch overhalen. Nou, één biertje dan.

Demodokos
lezen & luisteren

Reestraat 24
1016 DN Amsterdam
telefoon 020 489 59 85 fax 035 646 97 24
www.demodokos.nl info@demodokos.nl

zondag 22 mei 2005