Het Koninklijk Huis
18/05/05 Toespraak van H.K.H. Prinses Máxima der Nederlanden bij de
uitreiking van de Appeltjes van Oranje, Den Haag, 18 mei 2005
Dames en heren,
Welkom in Paleis Noordeinde. Welkom bij de jaarlijkse uitreiking van
de Appeltjes van Oranje. Een prijs voor projecten die mij zeer na aan
het hart liggen. Projecten die mensen samenbrengen.
Dit jaar hebben we gezocht naar sterke vrouwen. Of beter gezegd: naar
projecten die vrouwen helpen om sterker te staan.
Daarom zijn we hier op een goede plek. In het werkpaleis van een van
de sterkste en meest geslaagde vrouwen die ik ken: mijn schoonmoeder.
Dank u wel voor uw gastvrijheid en grote belangstelling; zoals altijd!
Een Nederlandse uitdrukking is je mannetje staan. Dat betekent: sterk
staan.
Die uitdrukking is een van de dingen in Nederland die ik niet helemaal
begrijp. Kunnen vrouwen óók hun mannetje staan?
Volgens mij wel! Misschien zelfs beter dan mannen.
Zoals ik niet zo lang geleden heb gezegd: het valt me op hoeveel
stoere vrouwen er in Nederland zijn. Op de fiets, met een kind vóórop
en een kind achterop.
Op weg, door weer en wind. Naar de crèche. Daarna snel door naar het
werk. Vlug boodschappen halen. Rennen en vliegen en alles zelf willen
regelen. Alles zelf aankunnen.
Ik ontmoet ook veel vrouwen met een grote innerlijke kracht, die er
nog niet uitkomt. Omdat ze twee barrières moeten nemen. Zij moeten
zich niet alleen als vrouw in onze maatschappij waarmaken, maar ook
als migrant. Ze zijn naar een land gekomen waar alles vreemd, nieuw en
anders is.
Dat is moeilijk.
Je wist wie je was in het land waar je vandaan kwam. Je had je eigen
plek. Je rol. Je identiteit.
En hier lijken al die zekerheden opeens weg. En daardoor denken veel
vrouwen: Ik ben niks. Ik kan niks.
Nederland kan voor een nieuwkomer een land vol raadsels zijn. Ik weet
nog goed dat ik in het begin niets begreep van het woord boterham.
Hoezo ham? Waar is die ham dan?
En waar is die boter? Ik zie alleen een droge snee brood.
En zo zijn er duizend dingen. Een vreemde omgeving kan mensen enorm
onzeker maken.
Het prachtige van uw drie projecten is dat u vrouwen helpt bij het
vinden van nieuwe zekerheid. U helpt hen bij het terugvinden van hun
eigen kracht. Zodat hun ambities opnieuw tot bloei kunnen komen.
En dat is zo belangrijk. Ik weet dat uit eigen ervaring. En uit
gesprekken die ik heb met vrouwen.
Laatst sprak ik tijdens een werkbezoek aan Rotterdam met een vrouw uit
Eritrea. Ze woont hier al een jaar of tien. Maar pas sinds een half
jaar had ze Nederlands geleerd. En daardoor was haar hele wereld open
gebloeid. Ze had nieuwe contacten gelegd. Ze was zich opnieuw bewust
geworden van haar talenten en ambities. Ze had zich gerealiseerd dat
ze graag met mensen werkte voordat ze naar Nederland kwam. Vooral met
oude mensen. Daarom bereidde ze zich voor op een opleiding in de
ouderenzorg. Ik vond dat een prachtig verhaal.
U als bezoekvrouwen van stichting Travers uit Zwolle, helpt dit soort
vrouwen hun eigen plek te vinden. U geeft hen opnieuw zelfvertrouwen.
Helpt hen om hun innerlijke kracht te vinden en te gebruiken. Om hun
lot in eigen hand te nemen.
Er is zon groot aanbod van voorzieningen voor vrouwen in Nederland.
Maar soms zijn de drempels te hoog, waardoor vrouwen niet gemakkelijk
toegang tot die voorzieningen kunnen krijgen. Wat ik fantastisch vind
aan dit project is dat het vrouwen helpt bij het passeren van de
drempels, zodat ze hun eigen initiatief kunnen ontplooien. U vindt
niet het wiel opnieuw uit. U bent de schakel tussen de vrouwen en het
aanbod van hulp.
Dat geldt ook voor de vrijwilligsters van het Vrouwen Informatie Punt
Alexander.
U begrijpt, uw project had dankzij die naam Alexander een streepje
voor in de beoordeling
U zet zich in voor vrouwen die de stap naar de arbeidsmarkt willen
zetten. Werk vinden, werk hebben en werk houden is essentieel voor
iemands zelfvertrouwen en mogelijkheden tot ontplooiing in onze
maatschappij. Uw werk is dus van heel grote waarde.
Ik ben ook blij dat de mensen van de Fundashon pa Hende Muhe den
Dificultad hier zijn. Over uw project wil ik nog speciaal iets zeggen.
U werkt voor vrouwen in de meest kwetsbare positie. Vrouwen die
mishandeld worden en die hun gevoel van eigenwaarde vaak helemaal
hebben verloren.
Huiselijk geweld is een enorm probleem. Niet alleen op Aruba, maar ook
in Nederland. Vaak heel moeilijk om te meten en definiëren, maar uit
onderzoek blijkt dat 4 op de 10 mensen in Nederland ooit te maken
hebben gehad met huiselijk geweld.
Geweld achter de voordeur komt voor in alle groepen van de bevolking
en in alle culturen. Het kan iedereen overkomen. Er rust een groot
taboe op. Vooral bij etnische bevolkingsgroepen is het onderwerp heel
moeilijk bespreekbaar.
Met de toekenning van deze prijs willen we ook zichtbaar maken dat het
probleem bestaat. Dat het een groot probleem is. En dat er mensen zijn
zoals u, die zich inzetten om er wat aan te doen.
Ik vind het echt heel goed wat u doet op Aruba. Niet alleen het
opvangen van mishandelde vrouwen. Maar ook uw begeleiding, zodat ze
opnieuw het gevoel krijgen ik kan het wèl!.
Bij deze problematiek is openheid heel belangrijk. Openheid in het
bespreken van problemen. Maar ook openheid en eerlijkheid tegenover
jezelf. En openheid in de contacten met elkaar.
Een van de allermoeilijkste dingen in het leven is veranderen. Jezelf
veranderen, de situatie waarin je zit veranderen
. Maar we moeten niet bang zijn voor verandering. Verandering betekent
niet dat je je identiteit verliest. Integendeel: verandering kan ons
juist sterker en gelukkiger maken. Wees niet bang voor wat anders is.
Laten we nieuwsgierig zijn naar elkaar en contact met elkaar zoeken.
Alle Nederlanders kunnen hun voordeel doen met de rijkdom aan culturen
die we hier hebben. Dus wees niet bang om uit je hokje te komen.
De visie dat verandering mogelijk is, zit achter alle drie de
projecten. En daarom ben ik er trots op dat ik u deze prijs mag
uitreiken.
Drie even grote geldprijzen. En drie Appeltjes van Oranje. Allemaal
even mooi, maar één ervan is wat groter dan de andere. Daarmee willen
we één project nog wat extra in het zonnetje zetten. Dat zijn de
Bezoekvrouwen uit Zwolle. Omdat het zon slim en eenvoudig idee is, met
zon groot effect. Maar alle drie de projecten zijn me even lief.
Dus speciaal voor u ga ik de Nederlandse taal nog eens op zijn kop
zetten. U staat niet uw mannetje. U staat uw vrouwtje!
Van harte gefeliciteerd.