Verslag geschreven door Tess Jungblut
Op 11 mei werd in buurthuis De Meevaart de presentatie gehouden van StadsSpelen. De avond zag er als volgt uit: Inleiding door Savitri Groag van StadsSpelen
1. Lezing door de voorzitter van Assadaaka Ahmed El Mesri
2. Uitleg StadsSpelen door Boris de Jong
3. Workshop StadsSpelen
4. Feestelijke afsluiting
Inleiding:
Savitri bedankt Ahmed El Mesri voor zijn inspanning om van deze avond een succes te maken. Assadaaka heeft voor deze avond:
- de pers uitgenodigd
- lokaal ter beschikking gesteld en haar vrijwilligers
- hapjes gemaakt
- muziek verzorgd
Savitri benadrukt dat Assadaaka en StadsSpelen op een lijn zitten voor wat betreft de idee van "meer doen en minder praten".
Lezing:
Goedenavond dames en heren.
Mijn naam is Ahmed El Mesri en ik ben de voorzitter van Assadaaka: een multiculturele vereniging voor alle Amsterdammers gevestigd in het stadsdeel Zeeburg. Ik ben zeer verheugd dat deze avond plaats vindt omdat we moeten blijven benadrukken dat een multi-culturele samenleving iets moois is en dat diversiteit bij het leven hoort zoals het water bij de vissen. Assadaaka wil een brug zijn tussen allochtonen en autochtonen. Het woord Assadaaka betekent vriendschap en wat is er mooier dan vriendschap tussen mensen en volkeren. Toen Savitri van Stadsspelen mij benaderde en over haar activiteiten vertelde was het net alsof ik naar mijzelf zat te luisteren. Het verhaal van Stadsspelen is het verhaal van Assadaaka. Zij vroeg mij of wij iets samen konden organiseren. Ik heb geen moment geaarzeld. Zo is deze avond tot stand gekomen.
Dertig jaar geleden kwam ik naar Nederland. Ik was een jonge man die het leven nog voor zich had. Ik was meteen verliefd op Nederland. Ik zag een land in bloei waar de mensen in harmonie konden leven. De Nederlandse mentaliteit gebaseerd op het humanisme sprak mij erg aan. Voor iedereen een plek, voor iedereen wordt er gezorgd zodat men zich kan ontwikkelen. Er is respect en er is overvloed die gedeeld wordt. Wat mij ook aansprak was het vreedzaam met elkaar leven van diverse volkeren. Ik refereer onder andere aan de gastarbeiders en de mensen die van de kolonies overzee kwamen. Natuurlijk waren er schermutselingen en tegelijkertijd was er begrip voor elkaar. Telkens weer raakten mensen met elkaar in gesprek waardoor men elkaar ging begrijpen. Dat werd ook vanuit de overheid gestimuleerd. Ik raakte gefascineerd door het fenomeen 'in actie komen'. Mensen waren bereid om voor elkaar op te komen. De sociale intentie was sterk.
Na tien jaar leven in Nederland was ik zo vergroeid met dit land en zijn mensen dat ik mij nauwelijks kon voorstellen dat ik ooit ergens anders had gewoond.
Ik vond werk, leerde de Nederlandse taal en ging mij begeven in het sociaal culturele leven. Ik ben naar de sociale academie gegaan en heb daarnaast verschillende sociaal culturele cursussen gevolgd. Verder werd ik lid van diverse verenigingen waarin ik bestuursfuncties bekleedde. Vervolgens werd ik benaderd om als sociaal-medische tolk te werken. Dat heb ik ruim 15 jaar gedaan met veel plezier. Door mijn eigen ontwikkeling hier in Nederland ging ik op een andere manier naar de allochtoon kijken. Ik zag dat deze zich heel langzaam ontwikkelde. Hiervan ben ik geschrokken. Een land waar zoveel mogelijkheden zijn, voor iedereen. Hoe kan dat? Hoe is dit mogelijk? Ik ging zien dat een groot deel van de allochtoonse bevolking zichzelf als ziek en dus als patiënt ervaart. Het woord patiënt betekent geduld hebben, wachten totdat je weer beter bent. En in dit wachten zit het probleem.
Ik ging zoeken naar de oorzaak hiervan. In het veld trof ik een mengelmoes aan van organisaties die zich bezighouden met allochtonen. Welkom bij de Eilandenorganisatie. Wat bedoel ik daar nu mee? Iedereen was en is nog steeds bezig met zijn eigen eilandje, terwijl Nederland één land is. Eerlijk gezegd: ik geloof dat men zich geen raad weet met die situatie. Telkens weer wordt er een "nieuw medicijn" ontworpen om de "allochtoonse patiënt" te kunnen genezen. Tot grote irritatie van mijzelf. Want de allochtoon is geen patiënt: de allochtoon is de nieuwe Nederlander die het verdient om hier ook op aangesproken te worden.
Hoe kunnen wij dit tij keren? Assadaaka kan als voorbeeld dienen voor andere organisaties. Bij Assadaaka komen mensen uit verschillende culturen en milieus bij elkaar. Er is respect voor elkaar en de basis van waaruit gedacht en gewerkt wordt is de Nederlandse taal en de Nederlandse cultuur. Assadaaka staat voor goed burgerschap. Wanneer ben je een goede burger? Wat betekent dat? Ik denk dat een goede burger een mens is die bijdraagt aan het welzijn van zijn buurman, buurvrouw en zijn omgeving.
De allochtoon wordt veelal in één dag overgeplaatst vanuit een dorp, stad naar een metropool die Amsterdam, New York, of London heet. Daar zit je dan. Je moet je zelf zien te redden. In deze "zelf gekozen" gevangenis zonder tralies leer je niets over het leven en leer je geen taal die jou en je gezin in staat stelt om een menswaardig bestaan te leiden. Als een schichtig dier dat nauwelijks uit zijn kooi komt leef je een onzichtbaar leven. De enige houvast die het leven je nog biedt is het geloof in een God die ergens hoog boven de mensen troont. Dit is veilig want God kent alleen maar liefde en God veroordeelt niet. Je ontwikkeling stagneert met als gevolg een groeiend gevoel van minderwaardigheid. Langzaam maar zeker wordt het steeds donkerder om je heen. De onrust groeit en er hoeft niet veel te gebeuren om jou te laten ontploffen. Je energie raakt op. Je levenslust verdwijnt, ambivalentie krijgt de overhand. Het beeld van de allochtoon is klaar. Zo zien de jongeren de ouderen. En wie kent het Nederlandse spreekwoord niet: "zo als de ouden zongen zo piepen de jongen".
Het wordt tijd dat de allochtoon zich vragen gaat stellen. Waar wil ik wonen; hoe wil ik leven; waar is het goed voor mij? Ieder mens heeft het recht om een plek te creëren waar hij/zij zich kan ontwikkelen. Niemand dwingt een mens om ergens te gaan wonen. De keuze die je maakt brengt consequenties met zich mee. Als je blijft twijfelen, stopt je ontwikkeling. Twijfel werkt ondermijnend en brengt veel onrust met zich mee. Ik heb het hier niet over gezonde twijfel in de zin van kritisch zijn.
Assadaaka is een plek waar mensen, allochtoon en autochtoon, elkaar kunnen ontmoeten. Wij reiken een hand aan een ieder die daarom vraagt. Veel mensen vinden hier rust en krijgen de mogelijkheid om zich te ontwikkelen. Er wordt in het Nederlands les gegeven en de Nederlandse taal is de basis voor alle activiteiten. Er wordt mij vaak gevraagd om te bemiddelen bij problemen tussen allochtonen en de overheid. Daarin kies ik de positie van de moderne Nederlandse burger die verondersteld wordt de Nederlandse wet te kennen en voor zover mogelijk na te leven. Integratie kan niet van een kant komen. Het hart van onze werkmethode is dat er veel autochtonen geplaatst worden om die integratie wederzijds te bevorderen. Ik zie dat ons werk van groot belang is en echt bijdraagt aan integratie. Ik doe een oproep aan de overheid om met mij in gesprek te gaan zodat ik hen kan laten zien dat integratie mogelijk is. Tevens vraagt Assadaaka een handreiking van de overheid om haar werk te kunnen voortzetten en uitbreiden.
Tot slot. Ik ben verheugd dat verschillende politici en organisaties aanwezig zijn. In het bijzonder Stadsspelen waarmee wij deze avond hebben georganiseerd. Ik spreek de wens uit dat de visie van Assadaaka met betrekking tot het migratievraagstuk als leidraad gebruikt gaat worden in Nederland om zo tot een gezamenlijk beleid te komen. Een beleid waarin een ieder zich kan vinden en dat een breed draagvlak vindt onder de gehele Nederlandse bevolking.
Uitleg StadsSpelen:
Boris de Jong dankt Ahmed El Mesri voor de uitnodiging. Hij ziet een parallel tussen Assadaaka en StasSpelen namelijk: er wordt 'keihard' gewerkt om een mooie plek te creëren waar mensen samen kunnen komen. Stichting StasSpelen is een vrijwilligersorganisatie. Zij zijn het meer dan beu dat "segregatie" vaste voet op Nederlandse bodem heeft gekregen. Maar hoe ga je nu iets veranderen in deze maatschappij? Waar begin je? Welke mensen benader je? Al vrij snel werd de idee van een spel geopperd. Een spel waarin de hele stad centraal staat. De hele stad is erg groot. Daarom is de stad opgedeeld in 8 zones: Noord; Zuid; 2x West (binnen en buiten de ring); Zuidoost; Zeeburg en de Eilanden; watergraafsmeer. De spelen vinden plaats in april en mei 2006. Rond oktober van dit jaar vinden de inschrijvingen plaats. Er zijn 5 wedstrijdcategorieën:
- voetbal
- dans
- muziek.
- koken
- quiz
- stadspodia
Hoe pak je dit nu aan, hoe zet je een spel op? StadsSpelen heeft contact gelegd met onder andere de Johan Cruijf Foundation om geadviseerd te worden. Vandaar ook de workshop die er deze avond gehouden wordt. Zo kan iedereen zijn zegje doen en kunnen er nieuwe ideeën ontwikkeld worden. In april 2006 worden de voorrondes gehouden. In het centrum kan dit bijvoorbeeld op de Nieuwmarkt. In Zeeburg is het Javaplantsoen een zeer geschikte plek.
Er komen dus in april voorrondes op 8 pleinen van de stad. De winnaars gaan naar het Olympisch stadion waar op 20 mei 2006 de finale plaats vindt. De winnaar gaat met een "gouden" Amsterdammertje en een prijs waarbij je de mogelijkheid krijgt om iets te kunnen creëren binnen je stadsdeel. Boris ziet de spelen al een vervolg krijgen in 2008, 2012 en misschien London ... . Toen werd het tijd voor vragen uit het publiek. Men vroeg zich af of het toeval was dat men voor voetbal heeft gekozen. Boris legt uit dat voetbal vrij toegankelijk is voor iedereen. Hoe wordt er gereageerd vanuit de gemeente? De gemeente is geen gemakkelijke gesprekspartner. Veel verschillende mensen. Ze zijn wel enthousiast en er is een hoop commitment. Gaan jullie reclame maken? Dat gebeurd op scholen, AT5, Abri's, ROC's. Dit gaat alles in september gebeuren.
Workshop:
We gingen in groepjes van 20 mensen zitten praten over het project. In mijn groepje zat ook Dennis Straat wethouder van Stadsdeel Zeeburg (VVD). Iedereen vond het een geweldig leuk plan. De locatie voor de voorronde werd het Javaplantsoen en ook het Flevopark kwam ter sprake. Grote afwezigen waren de Kerkenraad en de Moskeeën. Men zou contact gaan zoeken met deze twee. Tijdens de workshop werd duidelijk dat het belangrijker is om mee te doen dan te winnen. Toen werd er gevraagd of er mensen zijn die willen mee helpen. In onze groep zijn dit:
- Jay Jay
- Hakima
- Fatima
- Saïd
Spannend: waar gaat Zeeburg mee komen? Muziek? Dans?
Feestelijke afsluiting:
Onder het ritmische tromgeroffel van de groep Sindibad en de wereldmuziek van Dj Jalil werd de avond met een dansje en een hapje afgesloten. De groep Sindibad bestaat uit prachtige jonge mannen uit diverse steden van Marokko met een zeer intens gevoel voor ritme. De lichten werden gedoofd en voor een kort moment waande je je ergens op een grote vlakte met veel wit zand en een zwoele avondbries.
Amsterdam, 11 mei 2005.
| | | |
| | | | | | | | | | |Balistraat 48 a | |Vereniging|Multicul|Vriendsch| |1094 JN | | |turele |ap | |Amsterdam | | | | | |Tel: (020) 665 33 20 | | | | | |(06-10112691) | | | | | |Bankrekening: 48.93.34.997 | | | | | |K.v.K. | | | | | |40.53.87.25 | | | | | |e-mail: assadaaka@hotmail.com|
---- --