ART SPACE WITZENHAUSEN
Jemima en Dolly Brown
PERSBERICHT
Nieuwe Gezichten
Jemima en Dolly Brown
Artspace Witzenhausen
13 mei tot en met 17 juni 2005
Opening: 13 mei, 20.00 - 23.00 u. De kunstenaar is aanwezig.
Een figuur zit in een stoel. Met haar rug tegen een zuil van de
galerie geleund observeert ze rustig alles wat er in de ruimte
gebeurt. Na een vluchtige tweede blik verandert de figuur in onze
geest, want wat op het eerste gezicht een suppoost leek of een
bezoeker die even uitrust, blijkt in werkelijkheid een haastig
aangeklede mannequin, het rokje rond haar middel gewikkeld, niet meer
dan een klein stukje bruin stof dat één kunstbeen bedekt en een
hooggehakte voet. Dat laatste houdt de gemoederen bezig omdat het
gemakkelijker is om het plaatje in te vullen met een tweevoetige
figuur.
Jemima Browns Brown Girl (2004) vervult met al haar onbewogen schijn
de toeschouwer met onzekerheid. Er moet zeker sprake zijn van een
misverstand, hoe kan een figuur zo rustig blijven gegeven de toestand
waarin ze verkeert?
Onzekerheid of haar voorbode the uncanny (in het Nederlands kennen we
geen vertaling van dit woord. Het woord uncanny is op haar beurt weer
een vertaling van het Duitse Unheimlichkeit is een centraal gegeven in
het werk van Brown. De laatste tien jaar wordt Brown vergezeld door
haar levenloze dubbelgangster, een levensgrote pop die eenvoudigweg
Dolly heet. Gemodelleerd naar Browns trekken en vaak in dezelfde
kleren, vertegenwoordigt Dolly een ongemakkelijke en zwijgende
medewerker. Een beschermende geest of een bevragende schaduw? Hoe dan
ook, ze is erg aanwezig. Rondhangend in de galerie, poserend voor
fotosessies of geïnstalleerd op de gezinsbank. Samengesteld uit was en
kunstledematen belichaamt Dolly alles wat de Franse theoretica Julia
Kristeva heeft beschreven als het abjecte als datgene dat geen
grenzen, posities en regels respecteert. Dat wat ergens tussenin zit,
het tweeslachtige, het samengestelde. Als een object van transitie of
doorgang wordt Dolly gewoonlijk geassocieerd met de activiteit van het
kind, een punt tussen het kind en haar uiterlijke wereld. Er is
absoluut iets griezeligs aan een volwassen vrouw wier beste maatje een
pop is.
Freud beschrijft in zijn essay The Uncanny (1925) het gebruik van het
dubbelbeeld, of het nu gaat om een reflectie in de spiegel of een
gelijkende pop als een verzekering tegen de energetische ontkenning
van de macht van de dood. Misschien wordt de eerste dubbelganger wel
vertegenwoordigd door de onsterfelijke ziel. Een deel van het zelf dat
blijft bestaan nadat het vlees al lang is vergaan. Al sinds Hofman s
robotpop zonder ogen Olympia, de beestachtige schepsels die we
tegenkomen in Het eiland van Dr. Moreau van H.G. Well s (1968) tot de
horror van de moeder van Norman Bates in haar
schommelstoel, bestaat er een fascinatie met de geanimeerde en niet
geanimeerde dubbelganger van de mensheid. Als ze al niet in staat
blijkt het onvermijdelijke af te weren voor zichzelf en de wereld, dan
heeft Brown misschien wel een effectieve manier gevonden om haar alter
ego te benadrukken. En door dit te doen creëert ze een plek voor
zichzelf in de wereld. Een verwrongen familieboom die eindeloos
reproduceert en de kamer vult met facsimile s die wezenloos en zonder
commentaar de ruimte in staren. Brown spreidt het verlangen ten toon
om een gevoel van het zelf te versterken dat de grens verkent tussen
de liefde en de haat voor dit zelf.
Mark Beasly 2004
Het werk van Jemima Brown met haar artificiële tweelingzuster en
kompaan Dolly Brown omvat sculpturale video - en fotografie
projecten. Een obsessieve preoccupatie met de eigen identiteit is al
sinds jaar en dag kenmerk van het werk van Jemima en Dolly Brown. In
haar meest recente werk ligt de nadruk op de familie en de plaats van
de familie binnen individuele identiteiten en de verhalen die hierin
besloten liggen. Met invloeden die het interieur design uit de jaren
70 omhelzen, alsmede de franjes van de Arts & Crafts bewegingen en de
lange Engelse traditie van huiselijke portretten, is er een nieuwe
serie geboren van wandsculpturen met ontlichaamde hoofden die zweven
in zeer gedetailleerde camee s of rozetten van afgedankt beddengoed en
plastic bloemen.
Artspace Witzenhausen presenteert een nieuwe installatie van werken
waaronder sculpturen, behangpapier en tekeningen van vrijdag 13 mei
tot en met 17 juni 2005.