Laten we waken over de vrijheid van het spreken
Radiocolumn van Marco Pastors (wethouder Fysieke Infrastructuur
Rotterdam), uitgesproken op vrijdag 6 mei 2005, tijdens het NCRV
programma Eén op de Middag, 16.15 uur.
Laten we waken over de vrijheid van het spreken. Dit is de tekst op de
sokkel van het beeld van Pim Fortuyn in Rotterdam. Vanavond om 6 uur
worden daar weer bloemen neergelegd in naam van de mensen die Pim en
datgene waar hij voor staat in ere houden. En ook in Italië zitten
straks mensen in de kerk en worden bloemen gelegd bij zijn graf. Het
is goed dat we stilstaan bij de verschrikkelijke moord, die duidelijk
maakt hoe ver sommigen in dit land willen gaan als mensen een andere
mening zijn toegedaan. In het geval van Pim was het de radicale
Volkert van der G, en de parallel is door te trekken naar de
fundamentalistische Mohammed B. die in november vorig jaar Theo van
Gogh vermoordde.
Wat is er meer een teken van vrijheid en vooruitgang dan de vrijheid
van meningsuiting? Die vrijheid is echter ver te zoeken. Kijk maar
naar de terughoudendheid waarmee de meningsuiting van Van Gogh wordt
beoordeeld, en die van Hirschi Ali, Geert Wilders, Rita Verdonk,
Cliteur, Scheffer, Ellian, Filipse, Spruijt en Ephimenco.
Vergelijk dat met de egards waarmee Rosenmoller, Dijkstal en de voor
hun politieke doel schaamteloos ingezette excuus-truus Maxima worden
benaderd die nog altijd het failliete hiephiephoera-beeld van de
multiculturele samenleving door onze strot proberen te duwen. Of met
de uit het lood geslagen slachtofferrol die veel moslims en anderen
die bekritiseerd worden in hun bijdrage aan deze samenleving zich
aanmeten.
Of naar het verschil tussen Lonsdale jongeren die hun mening met hun
kleding uiten, en bijvoorbeeld moslims die precies hetzelfde doen. Wat
zegt u, het een is een verwerpelijke ideologie en het andere een
voorgeschreven religieuze uiting? Voor mij lijkt het toch erg op
elkaar, het zijn beide bewuste en vrijwillige uitingen van
overtuigingen die niet onverkort passen in onze open, tolerante en
geëmancipeerde samenleving. We lossen de verschillende standpunten
niet op door Lonsdalekleding op scholen te verbieden en hoofddoeken en
djellabas toe te staan of andersom. Het is van tweeën een, zou Pim
zeggen, of iedereen mag zijn overtuiging in zijn kleding uitdrukken,
of niemand. Ik vind dat iedereen dat mag, en dat mensen moeten worden
aangepakt als ze de wetten overtreden en onze nastrevenswaardige open
cultuur ondermijnen. En dat aanpakken doen we door vrij te spreken en
wetsovertreders aan te pakken. Ook dat is van tweeën een.
Vrijheid van meningsuiting geldt niet alleen voor meningen die ons
goed uitkomen, vrijheid van meningsuiting is er juist voor om andere
meningen gehoord te laten worden. Alleen dan is het een teken van
vrijheid en vooruitgang, al het andere is hooguit propaganda en
onderdrukking van debatvrezende machthebbers en fundamentalisten.
Ondanks dat we twee politieke moorden hebben gehad, lijkt het erop dat
het grootste deel van politiek en ambtelijk Nederland nog steeds niet
ziet in welke hoek de mening het hardst wordt onderdrukt, en in welke
hoek de doden vallen. Dat is de hoek van het vrije Westen, de hoek
waar Pim en Theo begraven liggen, de hoek van het echte ons met
onszelf confronterende vrije woord. Laten we met zijn allen er nu voor
zorgen dat we de krachten die onze samenleving beheersen worden
blootgelegd en positief worden gebruikt. En dat begint met het waken
over de vrijheid van het spreken, juist van alle mensen die er andere
meningen op na houden dan u of ik. Dan is Pims dood in ieder geval
niet voor niets geweest.
Marco Pastors
Leefbaar Rotterdam