Ingezonden persbericht

Persbericht

7 mei 2005, Den Haag, theater aan het Spui
LITERAIR THEATER FESTIVAL "OP HET SPOOR VAN TAGORE"

Met een bijzondere bijdrage van burgemeester Wim Deetman

Geachte heer/mevrouw
Op 7 mei 2005 organiseert Literatuurkring Bougainville in theater aan het Spui, Den Haag het literaire theater festival "Op het spoor van Tagore". Wereldwijd wordt deze dag onder de noemer Ravindra Jayanti (Geboortedag van Tagore, 7 mei 1861) gevierd in de vorm van kunstzinnige festivals, waarbij kunst in vele facetten, in vele vormen op vele niveaus tot uiting wordt gebracht. Deze doelstelling, die door Tagore zelf werd geformuleerd, is een belangrijk handvat voor de programmering van het festival. Burgemeester Deetman verdiepte zich in Tagore's gedichten en draagt zijn keuze voor in een 'videobrief'.

Debat 'And never the twain shall meet'
In zijn tijd leefde ook de tussen India en Engeland schipperende Rudyard Kipling, die de volgende in de literaire wereld fameuze 'strubbelzin' deponeerde:
East is East and West is West and never the twain shall meet. Oost is Oost en West is West ...en nooit komt het tot een treffen tussen die twee. Tagore's variant was: Oost is Oost en West is West ...en God verhoede dat het ooit anders wordt". Verzuchtingen en wensen van begin vorige eeuw die in het Nederland waarin wij nu leven versterkt lijken te gelden.

"Jong allochtoon talent krijgt alleen een kans als ze bereid zijn op René Froger te lijken. Wie wit van binnen is komt er doorheen". (quote van cabaretière Funda Müjde in een artikel over het kunstenplan. Vrij Nederland, 11 december 2004, C. Keulemans).
Wordt integratie nog steeds kunstmatig in leven gehouden in een strakke regie, waarbij overwegend blanke observaties politieke en wetenschappelijke geldigheid hebben, of is er een opening aan de horizon? Volgens een aantal -naar eigen mening moedwillig onzichtbaar gehouden- Nederlanders, die al een halve eeuw Nederlander zijn, maar vrijwel uitsluitend ceremonieel, niet. Er is een groeiende groep ontevreden 'oudkomers' die nergens bij is en wordt betrokken, en zich noodgedwongen 'kwispelstaartend' zo correct mogelijk door het Nederlandse -historische, politieke en culturele- landschap beweegt. Is er een maatschappelijk en politiek werkbare oplossing voor dit vervreemdende ongenoegen, dat bepaald niet uitsluitend de moslim gemeenschap treft?

Over onder meer deze vragen buigt zich een forum, bestaande uit:
Femke Halsema, fractielieder GroenLinks; John Reinders, directeur Theater aan het Spui; Attry Ramdhani, Hindoe geestelijk verzorger en geestelijke in de Haags-Hindoestaanse gemeenschap; Hasiem Mohamed: internist en trouwe Nederlander, Hagenaar en moslim.

Het debat gaat over in een publieksgedeelte.. Voor informatie: www.literatuurkringbougainville.nl

In de foyer draagt Dimitri van Halderen (Haags conservatorium) voor uit werk van een Spaanse tijdgenoot van Tagore. Hij begeleidt zich daarbij op gitaar.
De Haagse 'trans-avantgardistische' schilder Victor Boissevain schetst 'on the spot', onder toekijkend oog van het publiek kleurrijke beelden van zijn impressies.

Gevoelsdocument 'Ik Rabindranath'door Nilo Berrocal
Op 7 mei 1861 werd Rabindranath Tagore geboren als jongste telg in een gezin met 14 kinderen. Hij groeide op als 'migrant in eigen land', onder de Britse overheersing in roerige tijden; twee wereldoorlogen die door de Engelse aanwezigheid ook niet aan India voorbij gingen; en de strijd om de onafhankelijkheid van India, die uiteindelijk kwam in1945.
Waar zijn opstandige tijdgenoot Mahatma Gandhi radicaal was in zijn vredesmissie, waren. zijn inspanningen er vooral op gericht om via de intellectuele dialoog met het Britse gezag door een deur te kunnen. Tagore in een wereld die, onder de eeuwenlange Britse overheersing verdeeld en verscheurd was, maar anderzijds ook flirtte met diezelfde Britse gezaghebbers op het gebied van handel, literatuur en cultuur. Het Tagore geslacht is exemplarisch.
In een wereld die aanhoudend in vuur en vlam stond zocht Rabindranath Tagore, evenals zijn vrome vader Maharishi Debendranath Tagore, de rust, de eenvoud.
In 1901 stichtte hij, geïnspireerd door laatstgenoemde, die hem als jonge jongen op zijn eerste pelgrimstocht naar de Himalaya meenam en kennis liet maken met Shantiniketan in Bolpur, aldaar een school voor de boerenkinderen.
In 1921 richtte Tagore hier de internationale universiteit Vishwabharati op, waar buitenlandse wetenschappers op het gebied van o.a. landbouw, economie, kunst en cultuur met regelmaat gastcolleges gaven. Tagore: dichter, filosoof, feminist, humanist geloofde in internationale samenwerking op economisch en literair/cultureel vlak als antwoord op de roep om onderling begrip tussen volkeren. Hij spendeerde alle inkomsten, ook het bedrag van de Nobelprijs, aan het verwerkelijken van deze droom, hetgeen moeizaam ging vanwege de verscheurdheid.
In 1912 ging hij naar London, om via schrijver en Nobelprijswinnaar, W.B. Yeats de Engelse vertaling van Gitanjali te presenteren (hij ging al eerder, in zijn jeugd om te studeren, maar keerde op last van zijn vader terug om te trouwen op zijn 21ste, in 1882).
In 1913 verkreeg hij de Nobelprijs voor de dichtbundel Gitanjali, door hem zelf vertaald in het Engels. (Nederlandse vertaling door Frederik van Eeden onder de titel Wij-zangen).
Op 7 augustus 1941 overleed Tagore, na een leven vol roem, reizen, spirituele ontwikkeling, maar ook getekend door eenzaamheid en verlies van velen die hem dierbaar waren.
Met deze gegevens schreef Mala Kishoendajal een speelbaar 'gevoelsdocument' met een historische grondtoon.
Acteur/regisseur/storyteller Nilo Berrocal Vargas, die in zijn geboorteland Peru op jonge leeftijd kennis maakte met Spaanse vertalingen van Tagore's gedichten, vertolkt de titelrol.
Hij laat zich artistiek bijstaan door Haags-Hindoestaanse amateurspeelsters, afkomstig van dansschool Ghoenghroe ki Pukar (roep van de dansbellen), die hij speciaal hiervoor trainde.

Tijdloze tragiek in Mea Memoria door Mala Kishoendajal
Zij speelt in de monoloog Mea Memoria (Lat: voor zover ik mij herinner), gebaseerd op Tagore's 'Het Skelet', waarin een vrouw vertelt over haar wanhopige leven in een gesloten wereld. Een verhaal dat speelt in het India van begin vorige eeuw, maar van alle tijden en werelden is en veel actualiteit in zich draagt. Het korte verhaal, geschreven in een schijnbaar andere wereld illustreert deze tijdloze tragiek.

Entree: E 15,00. Reserveren: 070-346 5272/ Kassa@theateraanhetspui.nl