xxx
xxx
---
xxx
xxx
---
NJK en play-offs vallen dit jaar samen
De Deloitte Nederlandse Jeugdkampioenschappen (A, B en C) worden
traditioneel in de mei vakantie georganiseerd. Dit jaar vinden ze
plaats van 29 april tot en met 7 mei 2005 in Schagen. De play-offs van
de Meesterklasse worden altijd in het hemelvaartweekend gehouden. Nu
wil het geval dat Hemelvaart dit jaar in de meivakantie valt. Een
lastig kalenderprobleem omdat er een aantal jeugdspelers is dat zowel
aan het NJK deel willen nemen als aan de play-offs (met hun
meesterklasseclub). Vanwege de overvolle schaakkalender bleek
uitwijken naar een andere datum echter niet goed mogelijk. Dat
betekent dat de play-offs gewoon zullen plaatsvinden op donderdag 5
mei (Hemelvaart) en vrijdag 6 mei 2005.
Jong Oranje spelers worden jaarlijks vrijgesteld van het spelen van de
regionale jeugdkampioenschappen en zijn daarmee rechtstreeks geplaatst
voor de Nederlandse Jeugdkampioenschappen. Dit jaar kunnen dus niet
alle Jong Oranje spelers deelnemen aan het NJK, omdat zij contractueel
verplicht zijn om voor hun clubteam in de play-offs van de
Meesterklasse competitie uit te komen. Voor het seizoen 2004-2005
zullen deze spelers om deze reden vrijgesteld worden van deelname aan
het NJK.
---
Meesterklasse ronde 7: HMC Calder weer met beide benen
op de grond
De zevende ronde van de Meesterklasse was voor een aantal teams een
cruciale ronde, een graadmeter om de ambities te toetsen. HSG,
favoriet voor het kampioenschap op grond van de kille ratingcijfers,
had in de aanloop al het een en ander laten liggen en een nederlaag
zou zelfs plaatsing voor de play-offs in gevaar kunnen brengen,
terwijl een overwinning deze apotheose van het meesterklasse seizoen
binnen handbereik zou brengen. Tegenstander HMC Calder, middenmoter op
grond van dezelfde ratingcijfers, kende een tevredenstellende start,
waarbij al snel ieder degradatiegevaar was uitgebannen. Na een
verrassende overwinning op Hotels.nl gloorde zelfs aan de horizon een
plaats in de play-offs, maar na een nipte nederlaag tegen ESGOO waren
de kansen eigenlijk alleen nog theoretisch, gezien het zware
restprogramma van de Bosschenaren.
Door iedereen die HMC Calder een warm hart toedraagt, werd gehoopt op
een spannende strijd, maar de grootmeesterlijke garde van de
Hilversumse opponent deed al vermoeden dat het een zware dobber zou
gaan worden. Maar goed, de bal is rond en het bord vierkant, een
wedstrijd is pas gespeeld na het beslissende punt. Voor de wedstrijd
werden de HMC'ers op een podium geëerd voor het behalen van de
eretitel "schaakteam van het jaar" waarbij een aantal teamgenoten zich
nogal onwennig voelde. Er moest kort daarna een belangrijke wedstrijd
worden gespeeld, en bij een zware nederlaag tegen deze sterke
tegenstander zou de huldiging achteraf wat potsierlijk overkomen...
In een vroeg stadium van de wedstrijd gloorde hoop in de harten van de
HMC'ers door de actieve stelling van Willem Muhren tegen
kandidaat-grootmeester Erwin L'Ami. Door een enkele aartsoptimist werd
al gesproken van een gewonnen stelling. Uw verslaggever - met afstand
de oudste speler in deze wedstrijd - was wat meer ingetogen. Zo
makkelijk wordt een hoofdvariant niet getorpedeerd en Erwin had al
vaker zo gespeeld. Het vervolg gaf hem gelijk, want de activiteit
verwaterde spoedig. Een andere positieve ontwikkeling voor HMC Calder
was de uitstekende stelling die Niels Ondersteijn had opgebouwd tegen
Henk Vedder. Uit die hoek leek een positieve inbreng zeer goed
mogelijk.
En dat zou hard nodig zijn, want tijdens het verloop van de wedstrijd
werden de vooruitzichten aan de overige borden minder en minder.
Daniel Fridman stuitte op het eerste bord op Yasser Seirawan, een
speler die het spel van de fluwelen techniek nog beter beheerst dan
hijzelf, en hij werd middels een klassieke minderheidsaanval spoedig
onder druk gezet.
Zoals op Schakers.Info reeds viel te lezen, herwint Predrag Nikolic na
het dramatisch verlopen Corustoernooi zijn vorm. Hij was goed op weg
dat tegen Nicolai Vesterbaek Pedersen te bewijzen. Een Hollandse
structuur en zwart maakte vorderingen.
Een solide opbouw van Michael Saltaev leek hem probleemloos spel te
geven tegen Ian Rogers, maar toch wist de door jetlag getekende
Australiër (de dag tevoren van down under overgekomen) zijn
tegenstander met een hinderlijk initiatief bezig te houden.
Ondergetekende heeft enkele weken geleden met 1.g3 op soepele wijze
grootmeester Tregubov verslagen, en hoopte nu met dezelfde beginzet
goede zak entedoentegenFrisoNijboer.EenHollandsestructuur
raakte al spoedig statisch, van het karakter dat degene die het beste
constructief kan laveren de beste kansen heeft. Het werd - helaas-
rond de dertigste zet duidelijk dat Friso gewoon de betere zetten
deed.
Een zeer scherp duel werd uitgevochten door Daniel Stellwagen en Geert
Vanderstricht in een Siciliaan die duidelijk van na mijn tijd is.
Omdat Daniel scherp en snel speelde, en Geert al spoedig verontrust
ogend aan het nadenken was, vreesde ik het ergste. Volgens Geert na
afloop van de partij, was dat op dat moment nog helemaal niet nodig.
De buren Rafael Fridman en Dennis de Vreugt speelden een partij die ik
voorzichtig wil typeren als een gevecht met wisselende kansen. Het
duurde even voordat de vijandelijkheden begonnen, maar toen werd het
voor de argeloze omstander knap onduidelijk. Het deed mijn vertrouwen
niet echt goed dat Rafael mij tijdens een ommetje staande hield, en
terwijl hij naar zijn hoofd greep kenbaar maakte dat hij een winstkans
had gemist.
Michiel Abeln experimenteerde met een rustige opening, waarbij enkele
teamgenoten zich afvroegen of dat wel bij zijn stijl past. Jan Smeets
zette echter direct het mes in Michiels stelling zodat het toch erg
ingewikkeld werd, hoewel de HSG'er aanvankelijk stevig aan het roer
leek te zitten.
En tenslotte de partij van Rudy Douven tegen Paul Span. Jaren heb ik
met Rudy in een team gezeten en vele partijen heb ik in de interne
competitie van Eindhoven tegen hem gespeeld. Genoeg om te weten dat
hij in rustige stellingen zijn stukken op zeer effectieve plaatsen
neerzet, en je hem ernstig moet verontrusten - het beste met scherp
spel - om op winstkansen te kunnen rekenen. Paul Span is net zo'n
speler, alleen torst hij wat minder elo-punten mee dan de
tegenstander, en mist hij de brede ervaring van de oud-Nederlands
kampioen. Ook in deze partij zag je na enkele uren de partij naar de
kant van HSG kantelen.
Het half uur voor de tijdcontrole zag het er donker uit voor
HMC-Calder, waarbij ondergetekende teamleider Ben Span berichtte dat
er helemaal niet meer zoveel hoefde te gebeuren voor een historische
10-0 nederlaag. Mijn hoop was op dat moment nog gevestigd op Michiel
Abeln.
Geert Vanderstricht kon zijn tegenstander Daniel Stellwagen niet meer
volgen. Daarvoor werd het te ingewikkeld. Daniel wist het karwei
middels een koningsaanval af te ronden. En zelf raakte ik vlak voor de
tijdcontrole de resterende stoelpoten van mijn stelling kwijt zodat
deze hulpeloos in elkaar zakte: heel efficiënt gespeeld door Friso.
Paul Span kon het ook niet bolwerken tegen Rudy Douven wiens stukken
tegen het einde van de partij alle kritieke velden vonden. In welke
volgorde de punten voor de HSG'er vervolgens binnenrolden, kan ik niet
precies vertellen, omdat ik in de analyseruimte vertoefde. Maar de
punten kwamen snel...
Predrag Nikolic verzilverde zijn voordeel en scoorde het volle punt.
Met uitgedund materiaal wist Yasser Seirawan ook de stelling van
Daniel Fridman te slopen, terwijl wij hoopten dat één zwakte op c6
misschien niet genoeg zou zijn.
Willem Muhren, de man van de actieve stelling en één van de
verrassingen van dit seizoen, bleef met een wat fragiele structuur
zitten terwijl zijn activiteit wegebde, en verloor het resterende
eindspel op techniek. Ook Niels Ondersteijn deelde in de malaise. Een
goede stellingen, pionwinst maar tegenkansen voor Henk Vedder, en
tenslotte een blunder in al niet meer okselfrisse stelling.
Gelukkig waren er buiten de ingetogen opererende teamleider Han van
Leeuwen geen HSG-fans in de zaal, zodat het scanderen van "tien, tien,
tien" achterwege bleef. Deze dreiging van eeuwige schande werd
gelukkig afgeweerd door Michael Saltaev. Ian Rogers deed zijn uiterste
best en behield het initiatief met sterk uitgedund materiaal, maar de
HMC'er brak niet en liet een remise noteren.
Rafael Fridman moest het afleggen tegen Dennis de Vreugt. Desgevraagd
wist Dennis te melden dat Rafael inderdaad een winstkans heeft gemist,
maar dat die hem ook in de schoot werd geworpen. Voor dat moment had
hij zelf goed gestaan!
Het drama voor HMC Calder werd compleet doordat ook Michiel Abeln
verloor, van Jan Smeets. Deze stond aanvankelijk goed, maar liet zich
in het zicht van de tijdcontrole foppen en raakte zodoende in een
slecht eindspel. Michiel miste daarin de winst, kon toen remise
afdwingen, maar bleef koppig op winst spelen. Dat was achteraf gezien
niet verstandig. En Jan was alert.
Later die avond, bij de Chinees waar wij ons verdriet met chocomel,
bitter lemon en andere niet-alcoholische dranken wegspoelden kwamen we
de HSG'ers
weer tegen. Dennis de Vreugt vroeg zich af of HMC Calder de play-offs
nog kan halen. "En nogmaals de kans op zo'n afstraffing ? Nee, dank
je."
HMC Calder - HSG 0.5 - 9.5
D.Fridman - Y.Seirawan 0-1
N.Pedersen - P.Nikolic 0-1
M.Saltaev - I.Rogers rem
G.Welling - F.Nijboer 0-1
G.v.d.Stricht - D.Stellwagen 0-1
R.Fridman - D.de Vreugt 0-1
M.Abeln - J.Smeets 0-1
W.Muhren - E. L'Ami 0-1
P.Span - R.Douven 0-1
N.Ondersteijn - H.Vedder 0-1
---
Koninklijke Nederlandse Schaakbond