ATO Instituut voor archeologisch onderzoek


Uitlopen in biologische varkens- en pluimveehouderij moeten milieuvriendelijker

8-4-2005

Eén van de belangrijke doelstellingen van de biologische landbouw is het zoveel mogelijk sluiten van mineralenkringlopen. Echter, in deze kringloop treden ook verliezen op. Uit metingen van Agrotechnology & Food Innovations van Wageningen UR blijkt dat er grote verschillen zijn tussen biologische varkensbedrijven in de ammoniakemissie uit de stal en mineralenbelasting van de uitloop. Op de uitloop van leghennen blijkt de ammoniakemissie relatief laag te zijn, maar is de belasting van mineralen veel te hoog. De biologische varkens- en pluimveehouders zijn zich bewust van deze problematiek. Ze gaan de aanbevelingen die gedaan zijn zoveel mogelijk toepassen en vervolgonderzoek initiëren. Het onderzoek is gefinancierd door het programma Biologische Veehouderij van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

Onderzoek is uitgevoerd naar de hoogte van ammoniakemissies en belasting van de uitloop met stikstof en fosfor op drie varkensbedrijven en twee leghennenbedrijven. De drie varkensbedrijven lieten een grote variatie in ammoniakemissie zien vanuit de stal en vanaf de uitloop. Bij de vleesvarkens was de ammoniakemissie op één bedrijf beduidend hoger dan de norm van 3,5 kg per varken per jaar; de andere twee bedrijven zaten op en onder deze norm. Bij zeugen werd de standaardemissie van 4,2 kg per varken per jaar door één bedrijf beduidend overschreden, terwijl de andere twee bedrijven deze norm gering overschreden. Het regelmatig verwijderen van de mest vanaf de uitloop via een roostervloer of een schuif en het voorkomen van bevuiling van de dichte vloer en strobed zijn mogelijkheden om de emissie vanaf de uitloop en uit de stal te beperken.

De bemestingsnormen voor stikstof en fosfor in de uitloopweiden werd, door mesten en urineren van de zeugen, in een aantal gevallen belangrijk overschreden. Op twee van de drie bedrijven was deze gemiddeld twee tot vier maal hoger voor stikstof en fosfor. Door de onevenredige verdeling van de mest in de weide is dit dicht bij de stal nog hoger dan gemiddeld. Zeugen hebben ongeveer 200 m2 weide per zeug nodig om onder de norm van 170 kg stikstof te blijven. Regelmatig omweiden in kleine weiden geeft een betere verdeling van de mest.

Onderzoek op twee leghennenbedrijven liet zien dat de ammoniakemissie vanaf de uitloop relatief gering is ten opzichte van de emissie uit de stal, namelijk 3 - 8%. De mineralenbelasting van de eerste 20 m uitloop vanaf de stal waren voor beide bedrijven vergelijkbaar. Ze liggen echter ver boven de maximale bemestingsnorm voor stikstof en fosfor. Ingrijpende maatregelen, zoals een verharde onderlaag of andere mogelijkheden om de mest meer te verspreiden zijn nodig om dit probleem op te lossen.

Einde persbericht

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met André Aarnink (andre.aarnink@wur.nl of Tel. 0317 476554). De volledige rapporten zijn te vinden op www.biofoon.nlÂ

Lees hier het rapport "Ammoniakemissie en mineralenbelasting op de uitloop van leghennen".
Lees hier het rapport "Ammoniak- en mineralenverliezen in de biologische varkenshouderij".
Updated 8-4-2005 (c) Wageningen UR 2005