Vraagsturing niet zonder risico's
promotie aan de EURROTTERDAM, 20050323 -- Op veel terreinen binnen het publieke domein groeit de belangstelling voor vraagsturing. Bekende vormen van vraagsturing zijn vouchers en persoonsgebonden budgetten. De invoering van de 'vraaggestuurde' levering van voorzieningen is meer dan cliënten een zak geld geven. Wie zich dat niet realiseert brengt de principes van het sociaal beleid in gevaar. Dit is één van de conclusies van Hans Bosselaar die morgen (24 maart)aan de Erasmus Universiteit promoveert op het proefschrift "De vraag als antwoord"" .
Om tot zijn conclusies te komen vergeleek Bosselaar drie actuele vraagsturingsinitiatieven: het PGB in de gezondheidszorg, het Persoonsgebonden Reïntegratiebudget voor werkzoekende arbeidsgehandicapten (PRB, thans IRO) en het Amerikaanse reïntegratievoucher Ticket to Work.
Uit het proefschrift komt een palet van voorwaarden naar voren voor de levering van voorzieningen via persoonsgebonden budgetten en vouchers. Wordt aan deze voorwaarden niet voldaan dan dreigt het risico van ongelijkheid tussen cliënten en van inadequaatheid van de geleverde diensten. Met andere woorden: als vraagsturing zomaar wordt ingevoerd is dat een bedreiging voor de beginselen van het sociaal beleid.
Van het proefschrift van Bosselaar verschijnt op 24 maart een handelseditie bij Reed business information te den Haag.
In het boek wordt uitgebreid ingegaan op de achtergronden en definities van vraagsturing. Bosselaar spreekt van vraagsturing als de cliënt als regisseur en als consument kan optreden op het terrein van de betreffende sociale voorzieningen. De sociale risico's kunnen worden beperkt als de cliënt de ruimte en faciliteiten krijgt om als regisseur en consument te kunnen opereren.
Ingezonden persbericht