Persbericht, februari 2005
TOUCHING - textiele beelden in Textielmuseum
5 maart tot en met 12 juni 2005
Het Textielmuseum in Tilburg toont in de expositie TOUCHING; textiele beelden hedendaagse kunst uit de eigen collectie. De sculpturen, wandobjecten en installaties hebben gemeen dat zij emoties verbeelden door textiel.
Juist de laatste jaren gebruiken veel beeldend kunstenaars textiel of andere zachte materialen om thema s als verdriet, rouw, verbondenheid en intimiteit te benadrukken. Stof zit dicht op de huid, niet alleen in letterlijke zin als kleding maar ook als een materiaal dat gebruikt kan worden om kwetsbaarheid, vergankelijkheid en noties over vrouwelijkheid te verbeelden. Ook de fascinatie met het menselijk lichaam, die in de hedendaagse beeldende kunst sterk tot uitdrukking komt, heeft er toe geleid dat een materiaal als textiel in beelden wordt toegepast.
De vroegtijdig overleden Anna Verwey (1935-1980) stelt in haar werk vaak zichzelf en de betrekkelijkheid van het bestaan centraal. Haar Zelfportret (1979) toont een in wit katoen uitgevoerd levensgroot silhouet, waardoor, als betrof het een correctie op papier, een rode kras loopt. In het wandobject Touching colours (1979) schudden twee figuren, de een uit geel flanel de ander uit blauw flanel geknipt, elkaar de hand. Het punt waarop de handen elkaar raken, is groen gekleurd. De mengkleur groen staat hier voor contact en intimiteit tussen twee individuen.
In de poëtische installatie As tears go by&voor Jack (1994) van Regula Maria Müller zweven witte zakdoekjes in de ruimte, enkele zilveren tranen verbergend.
Sensualiteit en intimiteit liggen dicht bij elkaar. In het werk Twee borsten (1975) van Loes van der Horst wordt de spanning van een materiaal als polipropyleen onderzocht; de in het weefsel aangebrachte bollingen hebben een sensuele uitwerking.
Karin Arink maakt intrigerende beelden die het lichaam tot onderwerp hebben. Beelden, die geen hoofd, handen of voeten hebben en ook niet duidelijk herkenbaar zijn als kledingstukken of lichaamsdelen. Juist de kwetsbaarheid van het lichaam wil zij verbeelden en gebruikmakend van de specifieke mogelijkheden van het materiaal weet zij een sterke expressie in haar beelden te leggen.
De band tussen moeder en kind wordt mooi verbeeld in de Dubbelsokken (1992) van Marian Schoettle: een paar wollen sokken voor volwassenen, waarop kleine kindersokjes zijn vastgenaaid. De ondertitel van het werk luidt: Moeders voetspoor volgend/ op moeders tenen trappend . Hiermee wordt de afhankelijkheid van een kind en het proces van losmaken van de moeder verbeeld.
Christiaan Bastiaans stelt Maria met kind in zijn Madonna of Humility (2003) uit de serie Hurt Models centraal: een ijle sculptuur van wit verband- en muskietengaas, waarmee de kwetsbaarheid en het lijden van de mens wordt benadrukt.
Er zijn ook werken te zien van: Harry Boom, Madeleine Berkhemer, Christina Linaris-Corridou, Wilma Kuil, Alet Pilon, Juul Sadée en Maria Roosen
Noot voor de pers (
Gemeente Tilburg