Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

Toespraak

Directie:
Voorlichting

Publicatiedatum:
26-02-2005

Status:
Informatie

Flevoland bouwt aan toekomst van het verleden

N.B.: Alleen het gesproken woord geldt

Toespraak door staatssecretaris Van der Laan bij de opening van het Nieuw Land Erfgoed Centrum op 26 feburari 2005 in Lelystad

NB. Alleen het gesproken woord geldt!

Dames en heren,

Op 28 mei, 1932 vond een historische gebeurtenis plaats. Het laatste gat in de afsluitdijk werd feestelijk gedicht.
En dat betekende het grootste wapenfeit in de geschiedenis van onze strijd tegen de Nederlandse erfvijand: het water. Op die plek staat tot op de dag van vandaag een monument met daarop de woorden: `een volk dat leeft, bouwt aan zijn toekomst.'

Toen ik de uitnodiging voor deze feestelijke opening onder ogen kreeg, moest ik dáár aan denken. Op die uitnodiging prijkt een prachtig, krachtig beeld. Ferme knapen, stoere kerels die letterlijk met de laarzen in de modder staan om het nieuwe land te helpen opbouwen. Pioniers die precies passen bij het beeld van Flevoland dat nog altijd overheerst.

Het is een mooi en kloppend beeld. Maar het is wel eenzijdig. Het is één kant van het verhaal. Wie zich een beetje verdiept heeft in het enorm rijke erfgoed van dit gebied - en velen van u hier hébben dat - weten dat Flevoland staat voor veel méér verhalen.

Verhalen over de Swifterbandmensen, waarvan de geschiedenis teruggaat tot duizenden jaren voor onze jaartelling.
Verhalen die verbonden zijn met vreemde bezetters, want ook de Romeinen hebben hun sporen hier nagelaten.
En verhalen die getuigen van ons roemrijke verleden in de Gouden Eeuw, toen de schepen hier via de Zuiderzee uitvoeren naar verre oorden.

Al die verhalen kennen we door de verschillende erfgoedobjecten, die de voormalige zeebodem van dit gebied ons heeft geschonken. En die we nooit zo goed hadden leren kennen als we het water niet - opnieuw sinds de Middeleeuwen - tot land hadden gemaakt. Dat spanningsveld maakt de geschiedenis van deze plek zo uniek, en ook zo typisch Nederlands.

Dames en heren,

Eigenlijk zou er op het monument op die afsluitdijk nog een regel moeten worden toegevoegd. `Een volk dat leeft, bouwt óók aan zijn verleden.' Want dat is precies wat u - alle samenwerkende partijen van Nieuw Land - de afgelopen tijd met elkaar gedaan hebt. Bouwen aan de toekomst van ons verleden. U heeft zich ervoor ingezet om de geschiedenis van deze plek een rijk en gevarieerd gezicht te geven. En om dat gezicht via de `kijker', de `zwarte doos' en andere onderdelen van dit complex heel toegankelijk te maken voor de Flevoland en de rest van Nederland.

De oplevering van dit gewaagde ontwerp van Atelier Pro is goed getimed. In deze tijd vinden we het heel belangrijk dat Nederland zijn eigen verleden - opnieuw - beter leert kennen. Juist in een periode waarin we ons afvragen hoe we het beste met elkaar om moeten gaan in een cultureel diverse samenleving, moeten we eerst onze eigen identiteit goed kennen. De culturele canon - die ik omschrijf als een geheel van teksten, beelden, kunstwerken en historische gebeurtenissen
- kan daarbij heel goed als referentiekader dienen. En ik geef graag álle ruimte aan de musea, archieven, en onze andere nationale erfgoedkamers om dat referentiekader op geheel eigen wijze in te vullen.

Dat vraagt ook wat van de erfgoedsector: mensen betrekken bij geschiedenis betekent zoeken naar instrumenten van vandaag. De tijd van de potscherf met een informatiekaartje erbij, die is voorbij. We willen persoonlijke verhalen horen, we willen ons theatraal kunnen inleven in het wel en wee van onze voorouders, we willen de geschiedenis erváren. De nieuwe media kunnen daarbij op allerlei manieren worden ingezet. Het NLE heeft dat goed begrepen. Kennis en emotie, leren en beleven gaan hier samen.

U krijgt dat voor elkaar door écht samen te werken. Het `meer dan de som'- effect van Nieuw Land is groot.
Ik zie dit project dan ook als het paradepaardjes onder de regionale historische centra. Álle instellingen die cultuurhistorisch (documentair) erfgoed beheren doen mee. Provincie, het rijksarchief, het Waterschap Zuiderzeeland, zes gemeenten, het Sociaal Historisch Centrum, het Nieuw Land Poldermuseum en de bibliotheken. Dat is uniek.

Dames en heren,

Het sluitstuk van het NLE bekronen - mijn missie hier vandaag - geeft mij meteen de gelegenheid een nieuwe stap aan te kondigen. Want op deze Oostvaardersdijk zitten de pioniers niet stil. Drie nieuwe partijen bouwen met vereende krachten verder aan de toekomst van ons verleden. Ik mag dat nieuws op deze plek officieel bekend maken.

Het Nieuw Land Erfgoedcentrum, de naastgelegen Bataviawerf en mijn `eigen' Nederlands Instituut voor Scheeps- en onderwater Archeologie (NISA) gaan de krachten organisatorisch bundelen. De oudste scheepswrakken ter wereld, de supersnelle 17-eeuwse scheepsindustrie, Romeinse roeiers én de verhalen van de Zuiderzee en Flevoland worden straks op één plek samen gebracht. Dat gaat méérwaarde opleveren. Zo komt ons maritieme verleden sterk in beeld bij een groot publiek. En dat moet ondersteund worden. Wij - de Provincie Flevoland en OCW - steken daar samen 1 miljoen euro, ieder de helft.

Initiatieven die bijdragen aan een sterke culturele infrastructuur in verschillende delen van Nederland, steun ik graag. En zeker als dat voorkomt uit culturele pioniersgeest, ondernemersschap van de culturele sector zélf. Eén van mijn ambities is om cultuur en economie
- nu gescheiden werelden - bij elkaar te brengen. Laten zien dat creativiteit en technologie elkaar versterken. En dat economisch klimaat en een rijk cultureel leven in stad en regio gunstig op elkaar kunnen inwerken. Deze dijk gaat dat in de toekomst heel concreet illustreren.

Bataviastad is een bezoekersmagneet voor koopjesjagers, in een historisch decor. Het is een prima idee om de consument - na het shoppen - te verleiden tot meer diepgang en reflectie via erfgoed op steenworp afstand. Op de Bataviawerf komt het verleden tot leven, door reconstructie op menselijke grootte. Een uitgelezen kans om de bezoekers van de werf vanuit daar de weg te wijzen naar de andere en soms veel oudere scheepswrakken in het NISA. Of ze uit te dagen tot een bezoek aan het NLE.

Dat cultuur en economie een winnend team kunnen zijn, gaat Lelystad aan den lijve meemaken, daar ben ik van overtuigd. [Vanaf het begin heb ik in dit project geloofd, en ik heb me er persoonlijk sterk voor gemaakt.
Daarmee beschouw ik 26 februari 2005 ook persoonlijk als een historisch moment uit mijn bestuurlijke carrière].

Dames en heren,

Ik ga afsluiten. Vanaf vandaag kan er op deze dijk krachtig verder worden gebouwd - om natte en droge verleden van deze plek een volwaardige toekomst te geven. Door alles bij elkaar te brengen wat de bodem van Flevo Lacum voor ons heeft bewaard. En getoond kan worden doordat we van land water maakten en van water land.

Ik wens alle deelnemers veel succes met dit project. En voor vandaag wens ik iedereen een heel plezierige dag toe.