Ingezonden persbericht

Toespraak gedeputeerde van Curacao over toekomst Isla-raffinaderij

AMSTERDAM, 20050210 -- Toespraak van gedeputeerde mevr. Emily de Jongh- Elhage Bij het debat over "De toekomst van de Isla Raffinaderij en het Schottegat gebied", georganiseerd door Antiliaans Netwerk in het Marriott Hotel in Amsterdam op 11 februari 2005


Geachte aanwezigen,

Op de eerste plaats wil ik het Antilliaans Netwerk van harte bedanken voor de uitnodiging om vanavond enige woorden tot u te mogen richten over een onderwerp welke leeft in onze gemeenschap en waaraan de overheid van Curaçao veel waarde hecht. Zoals u wellicht bekend is mij ook van diverse zijden afgeraden aan dit forum deel te nemen. Toch sta ik hier voor u om u te informeren over zienswijze en beleid van Curaçao op dit gebied en in de innerlijke overtuiging dat informatie van essentieel belang is en dialoog in de plaats dient te staan van polarisatie. Zeker bij dit onderwerp dat ons allen als Curaçaoënaars aangaat.

Ik zal een korte inleiding houden over de raffinaderij op Curaçao. Hierbij zal ik de historie in vogelvlucht de revue laten passeren, de lease overeenkomst met PDVSA belicht worden, en tenslotte zal ik stilstaan bij de actuele probleemstelling met betrekking tot de stand van zaken en de toekomst van de raffinaderij van Curaçao.
Voor een boeiende beschrijving over de historie wil ik geïnteresseerden warm aanbevelen: "Olie als water" van Jaap van Soest.

Zoals bekend vindt Shell in 1914 winbare hoeveelheden olie bij de zuidkust van het meer van Maracaibo. Een raffinaderij dicht bij de vindplaats is niet mogelijk, omdat grote tankers de baai niet kunnen binnenvaren vanwege een ondiepe drempel in de ingang. Zo begint de geschiedenis van de raffinaderij op Curacao. In augustus 1918 werd de eerste installatie in gebruik genomen.
Geleidelijk aan werd er daarna uitgebreid en tevens werd in 1927 Caracasbaai in gebruik genomen voor overslag van stookolie. In 1930 werd Bullenbaai voor overslag van benzine in bedrijf genomen, later voor overslag van ruwe olie (Curacao Oil Terminal).

In de tweede wereldoorlog was de productie aanvankelijk op een laag pitje, maar vanaf 1941 werd de vraag naar olieproducten zeer groot, wat leidde tot een versnelde expansie.
In de vijftiger jaren werd de cat cracker gebouwd en een nieuwe paraffine smeerolie complex. De manpower van de raffinaderij bereikte een piek van 10.810 in 1953, 12.500 inclusief Curacaose Scheepvaart Maatschappij (CSM).
Met de nieuwe crude distiller 3 nam de capaciteit toe tot 460.000 vaten per dag. Shell Curaçao was daarmee één van de grootste raffinaderijen ter wereld. In het begin van de zeventiger jaren kwam de oliecrisis. Ruwe olie prijzen werden veel hoger dan de gebruikelijke 1,50 tot 3,00 dollar per vat. De raffinaderij moest energetisch efficiënter worden, en oudere plants werden opgedoekt.
Ondertussen ging het Shell Curaçao niet voor de wind, en de maatschappij begon vanaf 1975 verlies te lijden. In 1979 en 1980 werd voor het laatst een flinke winst gemaakt. In 1984 begon Shell signalen te geven, dat de raffinaderij wellicht dicht moest.

In 1985, na 70 jaar aanwezigheid op Curaçao besluit Shell zich terug te trekken. De raffinaderij, verkoopmaatschappij, de sleepboten, asfaltmeer en COT worden aan de overheid verkocht voor een symbolisch bedrag. De overheids N.V's.:
* Refineria di Korsou N.V. wordt opgericht, die de raffinaderij en COT zal beheren,
* Curoil N.V. om de verkoop van olieproducten ter hand te nemen,
* Kompania di Tou Korsou N.V. voor de sleepboten, en tenslotte
* Buskabaai N.V. voor het beheer en exploitatie van het asfaltmeer.

Op 1 oktober 1985 begint de operatie van de raffinaderij en Bullenbaai door de Venezolaanse staatsolie maatschappij Petroleos de Venezuela Sociedad Anónima, PDVSA, onder de naam Refinería Isla Curazao S.A. Er wordt een huurcontract getekend voor 5 jaar. In deze vijf jaren had de overheid de gelegenheid om alternatieve economische activiteiten te ontplooien. Refinería Isla wordt geopereerd als cost center, dat wil zeggen, PDVSA levert ruwe olie en halffabrikaten, zogenaamde feedstocks, en neemt de producten af.

Er worden echter ook inspanningen verricht om de raffinaderij te behouden.
Al in 1987 wordt het zogenaamde Protocol van Willemstad getekend, waarin de lease-overeenkomst met nog 4 jaar wordt verlengd, tot 1994. Deze periode geeft de kans om studies uit te voeren om de levensvatbaarheid van de raffinaderij te verhogen. De studie wordt gegeven van de firma Arthur D. Little. Uit deze studie volgden investeringen die nodig waren op korte termijn en op langere termijn.

In 1994 wordt een 20 jarig lease-overeenkomst met PdVSA getekend. Belangrijk zijn hierin het losweken van de nutsbedijven van de raffinaderij en het onderbrengen in een nieuwe onafhankelijke maatschappij, het uitvoeren van een aantal projecten uit het Isla Refinery Upgrading Program (IRUP) en de aanzet tot een hindervergunning. De IRUP projecten kunnen verdeeld worden in:
* Margin Improvement Projects, die de winstgevendheid van de raffinaderij verhogen en door PDVSA betaald zouden worden en
* Safety and Environment Projects die door Refineria di Korsou N.V. betaald zouden worden.
Inmiddels hebben wij een onafhankelijk nutsbedrijf, Curaçao Utilities Company ookwel aangeduidt als de BOO, die stoom, elektriciteit, gecomprimeerde lucht en water levert aan de raffinaderij, èn electriciteit aan de Curaçaose gemeenschap. Tevens zijn er nieuwe, verbouwde en verbeterde plants, en is de eerste hindervergunning een feit.

Basis voor de eerste hindervergunning vormden de in het nieuwe contract van 1994 overeengekomen milieumaatregelen de zogeheten Attachment F. De hindervergunning is voornamelijk gebaseerd op de normen van de "Environmental Protection Agency (EPA).

De laatste tijd is het milieu op ons eiland versterkt onderwerp van maatschappelijke discussie. Dit geldt in het algemeen doch meer nog met betrekking tot de milieu-implicaties van de raffinaderij op Curaçao. Met name de negatieve gevolgen voor de volksgezondheid worden hierbij genoemd. In deze discussies wordt onder andere de mogelijkheid van verhuizing van de raffinaderij en zelfs de volledige sluiting van de raffinaderij geopperd.
Hierbij ben ik ook beland op het punt van de centrale probleemstelling, te weten:

Wat is de stand van zaken van en Wat is de toekomst voor, de raffinaderij op Curaçao?

Vooropgesteld dient te worden dat er geen twijfel aan hoeft te bestaan dat het milieu en de volksgezondheid de constante aandacht van het Eilandgebied heeft en een bron is van zorg. Immers het welzijn van de bevolking van ons eiland is een fundamentele taak van het Bestuur van het eiland.
Helaas is het niet zo dat het milieu het enige probleem is dat onze samenleving confronteert. Ik hoef u slechts te wijzen op het armoedeprobleem, de werkeloosheid, het aantal drop outs en de criminaliteit.
Allemaal problemen die direct en/ of indirect met de marginale economische situatie te maken hebben. De overheid dient het algemeen belang en dient er dus voor te waken dat bij alles wat zij doet in ieder geval het middel niet erger is dan de kwaal en niet het kind met het badwater weg te gooien. In het papiamento zeggen wij "kai di panchi den kandela".

De overheid dient het juiste evenwicht te vinden tussen milieu, volksgezondheid, werkgelegenheid en economie.
De vraagstelling met betrekking tot de toekomst van de raffinaderij dient dan ook rationeel en beargumenteerd beantwoord te worden waarbij evenwichtigheid en duurzaamheid dient te worden nagestreefd. In 1984 toen de Shell haar vertrek aankondigde is mede op basis van het rapport van Hans de Boer "Curacao with or without refinery",waarin de ernstige economische consequenties van de sluiting van de raffinaderij voor Curacao in kaart werden gebracht besloten de raffinaderij voort te zetten.

De economie en de economische ontwikkeling dienen beide gericht te zijn op de welvaart en het welzijn van de mens. Daartoe dient te worden bewerkstelligd dat de economische bedrijvigheid in harmonie is met het milieu.

Deze premisse is dan ook de context waarbinnen ik het huidige vraagstuk rondom de toekomst van onze raffinaderij de revu wil laten passeren.

Graag zou ik daartoe gebruik willen maken van de definitie van de "Well being of nations" Ik citeer in het engels:

Equal treatment of people and ecosystem: the Egg of Wellbeing
The Wellbeing of Nations equates sustainable development with the good life, and the good life with high levels of human and ecosystem wellbeing. A high level of human wellbeing is essential because no one wants to sustain a low standard of living. A high level of ecosystem wellbeing is just as essential because the ecosystem supports life and makes possible any standard of living. The necessity of both is illustrated by the metaphor of the Egg of Wellbeing. The ecosystem surrounds and supports people much as the white of an egg surrounds and supports the yolk. Just as an egg is good only if both the yolk and the white are good, so a society can be well and sustainable only if both people and the ecosystem are well.

Kortom wij staan voor harmonie tussen de economische bedrijvigheid en het milieu, wij staan voor de balans tussen hetgeen sociaal maatschappelijk en milieutechnisch verantwoord en uitvoerbaar is.

Dit uitgangspunt toegepast op de toekomst van de raffinaderij zien wij dat
in de discussies stellingen worden opgeworpen die diametraal tegenover elkaar staan zoals "continue business as is?" Tot stellingen zoals "Close the business NOW".

Als overheid is het onze taak keuzes te maken, deze keuzes moeten dus deugdelijk en duurzaam zijn. Daarom zien wij dat dit vraagstuk tweetraps aangepakt moet worden, te weten:
* Korte termijn acties en
* Lange termijn acties:

Het huidige contract met PDVSA loopt tot 2019. Voor wat betreft de korte termijn zal de in het leven geroepen TaskForce groep het onderzoek van eind vorig jaar uitgevoerd door Milieudienst Rijnmond (DCMR) als input gebruiken voor haar acties.
Handhaving van de huidige wet en regelgeving staat hierbij centraal. Korte termijn acties hebben betrekking op het naleven van huidige wet en regelgeving alsook van de gemaakte afspraken
De overheid zal toezien middels de Milieu Dienst op het correct naleven van de huidige wet en regelgeving;
De overheid zal toezien middels RDK op een correct naleven van de contractuele verplichtingen;
De overheid zal een beroep doen op PDVSA i.h.k.v. corporate social responsibility en coporate citizenship op een verantwoorde wijze van bedrijfsvoering

De lange termijn acties hebben betrekking op hoe verder met de raffinaderij. Daartoe heeft de overheid d.t.k.v. RdK twee opdrachten verstrekt te weten:
- future technical scenario's
- economic impact study;
De eerste studie zal gericht zijn op de configuratie, die de raffinaderij moet hebben in de toekomst om aan criteria van verbetering van zowel de levensvatbaarheid als milieu te voldoen. Dit laatste is on- ontkoombaar wanneer milieu projecten nodig zijn om aan strengere milieueisen te voldoen De tweede studie zal gewijd worden aan de invloed van de raffinaderij op de economie van Curaçao.

Deze rapporten komen op korte termijn (6 maanden) beschikbaar en zullen fundamenteel bediscussieerd worden teneinde tot een weloverwogen beslissing te geraken over de toekomst.

De raffinaderij is van strategisch belang voor Curacao, altijd geweest, en ook de toekomst scenario's zullen van strategische waarde zijn. In een scenario met doorzetten van de raffinaderij danwel een scenario met het stopzetten van de raffinaderij zal altijd een verbetering moeten zijn in vergelijking met de huidige situatie. Immers wij gaan voor een balans tussen sociaal maatschappelijk en milieutechnisch. Er is dus sprake van een opportunity. Die zullen we bereiken door een juiste visie, gelijkgerichtheid, leiderschap en doorzettingsvermogen!


Ter afronding: De laatste tijd is het milieuvraagstuk steeds acuter geworden, evenals de roep om sluiting van de raffinaderij. Daarbij komt dat de discussies tussen voorstanders van open houden en sluiten, emotioneel geladen zijn en somtijds nogal fel worden. Hoe de toekomst eruit zal zien, zal onder anderen afhangen van de genoemde studies waarna een beslissing ten aanzien van de raffinaderij genomen kan worden. Ondertussen dient de raffinaderij zich te houden aan de voorwaarden zoals gesteld in de diverse vergunningen en aan de gemaakte afspraken.Wij zijn ons bewust, dat waar wij ook voor zullen kiezen, het geen gemakkelijke keuze zal zijn, maar wel een goed onderbouwde. Echter wat er ook gebeurd moeten wij als Overheid en als volk de toekomst met vertrouwen tegemoet zien . Wat de keuze ook zal zijn dienen wij er het beste van te maken voor onszelf onze kinderen en ons eiland.
Ik zie e.e.a. als een uitdaging en ben trots een bijdrage te kunnen leveren aan een zo belangrijk vraagstuk dat zal bijdragen aan de WELLBEING van Curacao.

We hebben een gemeenschappelijk doel: Dat is het beste voor Dushi Korsou.
Bij deze een handreiking om vooral gezamenlijk te werken aan de opbouw van Nos Dushi Korsou

Ik dank U voor Uw aandacht




Ingezonden persbericht