Groen!

Brussel, 18 januari 2005

Reactie Groen! op ontwerp-sociaal akkoord:

Meer flexibiliteit bedreigt jobs en levenskwaliteit

Het ontwerp-sociaal akkoord heeft de onderhandelaars veel nachtwerk en overuren gekost. Naast goede punten als hogere lonen voor de laagste inkomens en meer kansen op werk voor gehandicapten, ademt het akkoord echter vooral de sfeer van meer flexibiliteit, meer overuren en meer nachtarbeid.

In de zomer van 2004 pleitte het VBO voor langer werken en voor de herinvoering van een werkweek van 40-uren. Het huidige ontwerp-akkoord verlengt de officiële arbeidstijd niet. Maar langs de achterdeur van de flexibiliteit sluipt de arbeidsduurverlenging toch binnen. Dit gebeurt door het fiscaal interessanter maken van overuren en door het optrekken van het toegelaten aantal overuren van 65 naar 130 uren. De eerdere regularisatie van overuren in de bouw - op voorstel van de toenmalige federale minister van werk - zette de deur open voor meer overuren in alle sectoren. 130 overuren op jaarbasis laat bijna 3 uur overwerk per reële werkweek toe. Of hoe de 40-urenweek op de werkvloer toch haalbaar wordt; zeker daar waar de vakbonden onvoldoende sterk staan. De prijs wordt betaald door de werklozen: soepeler overuren voor wie werk heeft betekent immers een rem op nieuwe aanwervingen of interim-krachten. In plaats van meer jobs krijgen we langer werken voor wie al werk heeft.

Daarnaast is het opvallend hoe werkgevers én regeringen amper nog geïnteresseerd lijken in de verbetering van de combinatie van werk en gezin. Niet alleen meer soepeler overuren wegen op de combinatie arbeid/gezin. De negatieve effecten van ploegenarbeid en nachtwerk op de gezondheid van de betrokkenen en op het gezinsleven zijn al jaren gekend. Toch krijgen de bedrijven flink wat geld van de paarse regering om de kosten van ploegenarbeid te verminderen en de concurrentie beter het hoofd te kunnen bieden.

Deze elementen vormen ook een merkwaardige voorzet voor het debat over de eindeloopbaan. Door overuren, ploegenarbeid en nachtwerk aan te moedigen, dreigt men werknemers nog sneller op te branden op de werkvloer. Het zal de vraag naar vervroegde uitrede op de arbeidsmarkt alleen maar doen toenemen. Door haar financiële stimuli ondergraaft de federale regering meteen de voorwaarden voor het eindeloopbaanbeleid waarbij ze mensen langer wil laten werken.

Groen! betreurt dat werkgeversstandpunten met steun van de VLD - SP.A
- Spirit regering de bovenhand halen inzake flexibiliteit. Groen! pleit als alternatief voor meer ontspannen loopbanen, waarbij werknemers hun arbeidstijd beter kunnen spreiden over hun hele levensloop en beter kunnen aanpassen aan de verschillende fasen in die levensloop (tijd voor kinderen, tijd voor bijscholing, tijd voor persoonlijke engagementen, ). Waar het akkoord over flexibiliteit vooral een kortetermijnoplossing naar voor schuift en de grenzen van flexibiliteit steeds verder probeert te verleggen, roept Groen! op om vernieuwende loopbaanconcepten te ontwikkelen die economische productiviteit verzoenen met een duurzame combinatie arbeid/gezin, met erkenning van grenzen aan flexibiliteit. Economische ontwikkeling mag immers niet ten koste gaan van levenskwaliteit, maar moet deze juist versterken.