Openbare Bibliotheek Oss

LEZINGENSERIE BLIKOPENER IN MAASLANDSE BIBLIOTHEKEN:

MARINUS GROEN OVER DE ONTWIKKELING VAN GENEESMIDDELEN

Op maandag 17 januari geeft Marinus Groen een lezing in de Bibliotheek Oss over de ontwikkeling van geneesmiddelen. Hij was werkzaam bij N.V. Organon in Oss en sinds februari 2003 is hij deeltijdhoogleraar in bio-organische chemie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Hij zal nader ingaan op de zoekmogelijkheden naar en de introductie van nieuwe geneesmiddelen. De lezing begint om 20.00 uur en wordt georganiseerd door de Bibliotheek Oss en Boekhandel Derijks. Toegangsprijs is 3,50 ; op vertoon van de VIPkaart 2,50. De avond maakt deel uit van de serie BLIKOPENER waarin bibliotheken uit het Maasland gezamenlijk hun lezingen presenteren.

Marinus Groen

Marinus Groen (Giethoorn, 1942) volgde het gymnasium b te Steenwijk. Hij studeerde organische scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Groningen (1961-1967), waarbij hij werd onderscheiden met de Unileverprijs. Aan dezelfde universiteit deed hij zijn promotiestudie onder supervisie van prof. H. Wijnberg. Hij promoveerde cum laude in 1970. Vervolgens deed hij ruim 3 jaar postdoctoraal onderzoek aan de universiteiten van Stanford (USA, bij prof. van Tamelen), Leiden (bij prof. Havinga) en Syracuse (New York, bij prof. Hahn).

Daarna, tot zijn vervroegde pensionering in 2003, was hij werkzaam bij N.V. Organon in Oss op de afd. organische chemie, later omgedoopt tot Medicinal Chemistry, achtereenvolgens als groepsleider, afdelingshoofd en senior research fellow. De werkzaamheden bestonden uit het ontwikkelen van technisch uitvoerbare syntheses van nieuwe of reeds bestaande producten (onder meer in samenwerking met Diosynth), het managen van samenwerkingen met academische of industriële partners, maar vooral de samenstelling van nieuwe geneesmiddelen. De potentiële toepassingen lagen op velerlei gebieden o.a. anticonceptie, reuma, depressie, kanker en hartfalen.

Sinds februari 2003 is Marinus Groen deeltijdhoogleraar in bio-organische chemie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. In 2003 werd hij onderscheiden met het ridderschap in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Hij is getrouwd met Emilia Groen-Piotrowska en heeft drie kinderen.

Ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen

Sinds oeroude tijden heeft de mensheid naar middelen gezocht om ziektes te bestrijden, puttend uit wat de natuur biedt. Aanwijzingen daarvoor zijn te vinden in oude geschriften en archeologische vondsten. Men mag aannemen dat deze geneesmiddelen puur proefondervindelijk gevonden zijn en niet altijd is de veronderstelde genezende werking daadwerkelijk aanwezig. Pas ruim honderd jaar is de zoektocht naar geneesmiddelen gebaseerd op een systematische aanpak, die mogelijk werd door de vooruitgang van de wetenschap en de technologie, met name de moderne scheikunde, de (moleculaire) biologie en de medische wetenschappen. De laatste decennia hebben de introductie van krachtige computers, informatica en automatisering de mogelijkheden enorm vergroot. De ontrafeling van de menselijke genen van de chromosomen heeft hoge verwachtingen gewekt ten aanzien van de mogelijkheden aangeboren aanleg of vatbaarheid voor ziektes op te sporen en nieuwe aanknopingspunten voor de bestrijding van deze ziektes te vinden. Bij het zoeken naar nieuwe geneesmiddelen is er een tweesporenbeleid. Aan de ene kant wordt geprobeerd stoffen te ontwerpen die zo goed mogelijk binden aan de moleculen die in het ziekteproces een rol spelen, mits die natuurlijk in detail bekend zijn (rational drug design), anderzijds laat men grote stoffenverzamelingen los op deze moleculen in de hoop er eentje, of meerdere, te vinden die enige binding vertonen (screening).

Als zulke stoffen gevonden worden is men er nog lang niet, de stoffen moeten nog worden verbeterd: hogere activiteit (zodat minder stof gegeven hoeft te worden), geen giftigheid of andere ongewenste bijwerkingen, de stof moet meestal als tablet kunnen werken etc.

In de lezing zal nader op de zoekmogelijkheden naar nieuwe geneesmiddelen worden ingegaan en worden uitgelegd waarom het aantal nieuwe geneesmiddelen, dat jaarlijks wordt geïntroduceerd, ondanks steeds toenemende kennis en researchbudgetten geen stijgende lijn vertoont.

Einde persbericht